Hierboven de diaserie van onze survival run van afgelopen zondag (4 januari).
De survival run werd 20 jaar geleden uitgevonden in Beltrum (6 km van Borculo)en kende toen ongeveer 20 deelnemers. Dit jaar werd de moeder van alle survivalruns voor de 20e keer gehouden, dit keer met meer dan 1000 deelnemers vanaf de leeftijd van 8 jaar. Bram, Hugo en Ik hebben meegedaan en Mian, Ariët en Morris waren de sportieve supporters.
Warming-up van Hugo (beige muts), Bram (paarse muts) en Wouter (zwarte muts)
Het ijs lag 10 cm dik op het water en de temperatuur lag rond het vriespunt. Bepaalde trajecten gingen door de sloot. Deze trajecten waren ijsvrij gemaakt, zodat je door het water moest. In deze omstandigheden hebben Bram en Hugo de jeugd run gelopen. 6 km door velden, bossen en over akkers en door sloten met 25 hindernissen. Zij hebben een grootse prestatie neergezet door in 1,5 uur het traject af te leggen.
Ik heb de halve run gelopen. 13 km met zo'n 40 hindernissen. Het was voor mij de tweede keer. vorigjaar was ik op een kwart van het parcours al verzuurd en had ik het al moeilijk en bij de finish was ik helemaal leeg en had ik overal spierpijn.
Toch was ik trots dat ik het gehaald had en vastbesloten om dit jaar weer mee te doen.
Ik heb in de aanloop naar deze tweede run me wel zorgen gemaakt, dat het weer zo afzien zou worden als vorig jaar. Dus met zenuwen in mijn lijf ben ik gestart.
Heel rustig lopen en de hindernissen rustig nemen.
En dat ging goed!
De bok een hele grote hinder nis in het riviertje de slinge waar ik vorigjaar hard uit gevallen was, ging nu zonder problemen. Pas op driekwart van de run begon het te kraken en moest ik een hindernis laten lopen. De kracht in de armen kwam ik tekort Maar verder ben ik de run goed doorstaan. Ik ben dus zeer tevreden met het resultaat.
De meest lastige hindernis voor veel mensen was de postman's walk. Een strakke kabel over de beek gespannen met daarboven een slap touw om je evenwicht te houden.
Hier gingen heel veel lopers meerdere malen het water in, waarna je weer overnieuw moet beginnen. Ikzelf ben er 4 maal in getuimeld voor ik uiteindelijk de overkant haalde. Tussendoor jezelf warmen bij een vuurkorf voor de volgende poging ondernomen werd. Het is dan een geweldige kick als je de overkant uiteindelijk toch gehaald hebt.
Een andere "hindernis" was het priksleeën, dat het kanoën verving.
Zittend of liggend op een sleetje en twee stokken een parcours over het ijs af leggen. Valt nog niet mee, maar wel hartstikke leuk.
Een aantal keren moest ik tot mijn middel het water door wat je wel een stel koude voeten op levert, maar door te blijven lopen werden die wel weer warm.
Aan het eind stonden mian de de kinderen me op te wachten en aan te moedigen. Dat geeft je weer extra energie.
Wouter(links) in de eindhindernis.
Als de finish bereikt is, wacht de beloning waarvoor je het allemaal hebt gedaan; heerlijk weken in de tobbes met heet water.
Bram en Hugo in de tobbes. Morris bij de de waterslang.
Petje af voor mijn supporters die de kou moesten trotseren vanwege die zot die zonodig midden in de winter dit soort capriolen wil uithalen.
Bram en Hugo gefeliciteerd met jullie behaalde succes.
Mian, Ariet en Morris bedankt voor de support.
Nog een aantal fotos
Bram en Hugo in de eindhindernis
Hugo op de indianenbrug
Wouter zittend midden in de eindhindernis
Wouter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten