Geen Wereldrecord, Wel PR voor Wouter

Mijn bovenbenen beginnen pijn te doen. Ben ik dan toch te hard van start gegaan?
Ik ben pas 12 km onderweg. Mijn gedachten gaan terug naar 2004 toen ik ook hier in Rotterdam mijn derde marathon liep.
Toen heb ik vanaf 15 km lopen worstelen en verschillende keren willen uitstappen. Geen groot succes dus en dat wil ik niet nog een keer meemaken.
Dat gaat er allemaal door mijn hoofd als ik deze licht pijntjes voel.
Mijn voornemen om op 4 min 35 te beginnen heb ik al lang achter me gelaten.
Elke kilometer is onder de 4 min 30. Op advies van Mark neem ik regelmatig een gelletje en bij de drankposten extran om maar zoveel mogelijk energie binnen te krijgen.
Dit lijkt goed te gaan want de pijn in de benen verwijnt en het lopen gaat weer soepeler. Kilometer na kilometer glijden weg. er staan veel mensen langs de kant en er is voor heel veel muzikale ondersteuning gezorgd. Ik vind het een gezellige boel en blijf geconcentreerd lopen.

Rond km 7 bij een keerpunt zie ik Mariska die heel geconcentreerd loopt. Haar plan is om onder de 3 uur te lopen. Gaat goed zo te zien.
Later blijkt dat zij in de tweede helft last van maag en darmen krijgt en tot 3 maal toe bijna uitgestapt is. Uiteindelijk loopt ze met 3 uur en 3 minuten toch nog 3 minuten van haar PR af. In eerste instantie is ze alleen maar kwaad, maar later kan ze toch wel blij zijn met haar PR. Klasse dat ze zo heeft doorgezet.

We zijn de kuip allang voorbij en langzaam gaan we weer richting Ahoy en Zuidplein.
en dan komt het halve marathon punt in zicht, dat ik na 1 uur en 33 min en 36 seconden passeer. Ik loop dus op het schema van net onder 1 uur 7 min. Ik voel me opperbest, het ritme zit erin en we gaan zo voor de 2e maal de prachtige Erasmusbrug over. Het is winderig en in combinatie met de helling ga ik altijd even knokken door mijn ritme iets aanpassen en zo de snelheid vast te houden. Hierdoor passeer ik een groot aantal mensen, naar beneden gaat ook heerlijk.
Nu gaat het onder de bijzondere kubus woningen door en dan op naar het Kralingse Bos. Bij het 30 km punt staat Mark van wie ik mijn Bidon met energiedrank en een gelletje krijg. Hier moet ik de laatste 12 km mee doorkomen. Het lopen met de bidon is niet prettig dus als deze leeg is gooi ik hem weg.
Rond km 38 komen we weer op de weg terug naar de Coolsingel. Op het andere weg deel lopen ook heel veel mensen net van de Erasmusbrug afkomen. Ik krijg het even wat moeilijker, concentratie wordt minder maar na km 40 ruik ik de stal en gaat de motor weer lopen.
Dit is heel anders dan 6 jaar geleden toen ik me van verversingspost naar verversingspost sleepte en regelmatig moest wandelen.

Na 3 uur 9 minuten en 3 seconden kom ik dansend op de muziek met een geweldig gevoel over de finishlijn.

Ik heb een dik PR gelopen in een hele mooie marathon.

Dit met dank aan Martine die voor mij het startbewijs heeft geregeld, Mark voor zijn adviezen, familie De Boer voor de opvang en voortreffelijke verzorging en Mariska en Erwin voor het vervoer en het gezelschap.

Hieronder is de race nogmaals in cijfers en grafieken te zien.

Wouter