Achtkastelenloop Vorden

Succes met een zwart randje.
Een loper is tijdens het lopen in elkaar gezakt en ondanks renaimatiepogingen later in het ziekenhuis overleden.
Het kan iedereen gebeuren, het kan altijd gebeuren, maar het zal je maar gebeuren.
Het is een schaduw over een verder zeer zonnig evenement.
Door prachtig weer, de afwisseling van bos weilanden asfalt klinkerwegen en zandpaden regen de kilometers zich aaneen in een mooie cadans. Geen enkel moment een verslapping, de hele route door heel gecontroleerd gelopen en genoten van de omgeving. Het is dan extra mooi dat je dan ook nog eens je snelste tijd ook loopt op de 30 km.
Een kilometer of 10 lang zat ik in een mooi groepje, met een goed tempo. Toch liet ik dat groepje op een gegeven moment achter me en heb daarna mijn eigen race gelopen. Bij kilometer 23 haal ik een man in die het duidelijk moeilijk heeft. Later blijkt het de eerste keer verder dan de halve te zijn voor hem. Het blijkt nog een beetje ver voor hem, hij loopt de wedstrijd uit maar is helemaal total loss.
In de laatste 5 km komt een van de mannen van het groepje nog vlakbij, door er een tandje bij te zetten loop ik weer van hem weg. Het is toch mijn eer te na om dat te laten gaan.
Met de tijd van 2 uur 13 loop ik een PR, waar ik zeer tevreden mee ben.

Dat geldt ook voor Mariska die met een formidabele 2 uur en 3 minuten als 2e dame achter Ingrid Prigge het podium op mag. Een geweldige prestatie.

De andere Borculoers, Carla, Ton en Paul, die ik spreek zijn allen tevreden met hun gelopen tijden.

Het was een mooie loop, waar helaas een schaduw over valt.

Wouter