Daar zit ik dan, met de rug tegen de boom.
Het zonnetje schijnt vrolijk op een van de eerste lentedagen van het jaar.
Tussen mijn schoenen een grote bruine plek.
Een kwartier geleden vertrokken en na 10 minuten komt de aandrang opzetten. Echter teveel huizen en te weinig bomen dus nog iets verder lopen.
Het blijkt een boom te ver.
Verder lopen is geen optie dus ik besluit maar om te keren naar huis. De broek voelt zacht, warm en zwaar als ik hem weer over mijn achterwerk trek.
Zo gewoon mogelijk lopen dan valt het hopelijk niet op en dan heb je er het minste last van. Ik voel kleine straaltjes langs de benen naar beneden lopen.
Ben ik blij dat ik een lange zwarte broek aan heb.
Ik loop de bebouwde kom weer in. Nog even en dan ben ik thuis.
Onder de douche loopt de bruine smurrie uit mijn pijpen het rioolputje in.
10 minuten later sta ik schoongewassen in mijn korte broek weer buiten om alsnog een duurloop van 3 uur af te werken.
Shit happens
Wouter
zaterdag 20 maart 2010
Shit happens
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Is dit een andere interpretatie van het spreekwoord 'Laat ze maar een poepje ruiken ?'
Wouter, kan je mij eens een afteller (link) bezorgen voor mijn blog?
Verstandig dat ik de vijverrun liet vallen, ben er totaal nog niet klaar voor. Ander jaar misschien.
duurloop van 3 uur ??? Las ik dat goed Wouter. Dat is bijna een marathon.
Het zal wel een heel geurspoor gegeven hebben, al heb ik geen honden achter me aan gehad.
die 3 uur was overigens in een rustig tempo.
Een reactie posten