Ultraloper

De Amersfoortseweg strekt zich golvend voor ons uit. Links ligt het natuur informatiecentrum Het Aardhuis, het voormalige jachthuis van de koninklijke familie. Het tempo is nog steeds rustig en de lopers inmiddels ook. De meeste praatjes zijn er wel af. Maar de sfeer is heel goed, de verzorging uitstekend en de omgeving prachtig.Een eindje verder slaan we links af het bos in, een pad dat verschillende lopers kennen van de laatste etappe van de Hardloop4daagse. De groep is 11 man/vrouw sterk.

Natuurlijk Martine, Leonie en Pieter die de reden zijn dat we hier lopen. Zij hebben deze sponsorloop georganiseerd om geld op te halen voor de kinderen van Mother of Peace in Zuid Afrika. Zij zijn de uitdaging aangegaan om 5 maal 50 km te lopen op 5 opeenvolgende dagen, op 5 verschillende plekken in het land. Na IJsselmuiden en Beverwijk is vandaag, vrijdag Apeldoorn en de Veluwe aan de beurt. Elke etappe worden deze 3 bikkels bijgestaan door een groep lopers die hen steunen en samen met hen de kilometers aflegt. Zij zijn nu bezig naar de 150e km te lopen.

Het is een afwisselende tocht door bossen, kleine dorpjes en over heidevelden. De sfeer is heel relaxed en afwisselend loop je met de een op en dan weer met de ander.
De verhalen gaan natuurlijk over loop ervaringen, maar ook over werk, mooie omgevingen en andere uitdagende lopen. Ondertussen trekt de natuur aan ons voorbij. Na 15 km zijn we in Stroe, waar de mobiele verzorgingspost is ingericht. Het verzorgingsteam is zo mogelijk nog enthousiaster dan de lopers.
Na Stroe gaan we de bossen in richting Putten. Leonie loopt continu in de voorste linies en lijkt geen last te hebben van de 100km die ze reeds in de benen heeft.
Martine gaat iets minder soepel maar loopt stug door. Dit geldt ook voor Pieter, die het echter zichtbaar moeilijk heeft. Na afloop blijkt hij ook een opgezette voet te hebben, waardoor hij in de 4e etappe helaas moet opgeven.

Na ruim 40 km komen we op de Amersfoortse weg en na het palleren van de magische grens van 42,195 km zijn 2 mede lopers en ik officiëel ultralopers geworden.
Als we weer het bos ingaan komt een van de zwaarste stukken van de hele tocht met hellingen en los zand. Een lange zandweg met hellingen op en af, zover je maar kan kijken werkt bijna ontmoedigend voor degenen die re door zitten. Op km 49 blijkt het parcours ook nog 2 km langer te zijn.
Maar alle lopers komen, na ruim 5 uur onderweg te zijn geweest, bij de finish waar ons een warm welkom wacht. Martine, Leonie en Pieter zijn met 150 km dik over de helft.
Het was een prachtige tocht voor een goed doel.
Een bedankje aan de organisatoren en de begeleiders is zeker op z'n plaats.

Tevens zijn er 3 ultralopers toegevoegd aan het legioen.








Wouter