Zaterdag 5 oktober is het zover. De dag van de 11e Kustmarathon.
Ik had me in januari al ingeschreven en ik heb er zin in.
We zijn met het gezin neergestreken in Scharendijke, niet ver van de startplaats Burgh-Haamstede. We hebben er een jaarlijks familie-uitje van gemaakt. Ik wordt afgezet bij de sporthal en ga me voorbereiden. Dit bestaat vnl. uit het begroeten van een hele serie bekenden die ik al korte of langere tijd niet heb gezien. Tom is ook uit Borculo naar Zeeland gekomen, ook hij doet dit al een aantal jaren. Dan is er Betty, waarmee ik de marathon van Beneden-Leeuwen heb gelopen en natuurlijk diverse lopers van AV Delta. Bram, John, Leoni en Johnny. Johnny gaat Leoni hazen naar een tijd onder de 3:30. Gezien het parcours een uitdaging. Ik heb mezelf rond de 3:40 ingeschat, sneller zal het niet gaan, gebaseerd op de trail van Renesse 2 weken geleden.
Het weer is goed. Het is droog, half bewolkt, maar wel benauwd en eigenlijk iets te warm. Daarnaast is het hoogwater, dus het wordt ploegen op het strand. Bij de start wordt er om 12:00 uur afgeteld met de kerkklok en met de twaalfde slag gaan we los. Mian en de kinderen moedigen me aan. Het parcours is hetzelfde als andere jaren, maar het blijft mooi en uidagend. Na 4 km duinen komt het eerste stukje strand en dan komen we op de Oosterscheldekering.
Mijn supporters team is daar ook al. Mian heeft de logistieke organisatie goed op orde. Lopen over de kering vind ik toch elke keer weer bijzonder. Het is toch een symbool voor de strijd tegen het water.
Het is erg benauwd, weinig wind waardoor het zweet in mijn ogen prikt. Aan het einde van de kering krijg ik weer een oppepper van mijn kanjers. Inmiddels zit ik lekker in mijn ritme. Na de kering en de Veerse dam draaien we bij Vrouwenpolder het strand op. Overal langs de route staan veel mensen, maar hier loop je van boven op het duin tot ver op het strand door een haag van enthousiaste mensen.
Op het strand is het steeds je weg zoeken. Zoeken naar die stukken waar het strand redelijk hard is. Sommige stukken loop ik door de branding, maar ook daar kom je in zachte stukken terecht. Het is zwaar, en het tempo zakt natuurlijk vanzelf in. Maar als je maar blijft lopen komt er van zelf een einde aan en bij Oostkapelle mogen we het duin weer beklimmen en laat ik het strand achter me. Nu komen nog ruim 15 km duinen, dijk en een stuk strand. Dit is een mooi gedeelte van de marathon maar er is geen vlak stukje. Bij Domburg is het traplopen. De meesten wandelen, maar dat vind ik nou leuk en met twee treden tegelijk ren ik naar boven, zo mijn ritme vasthoudend. Langs het hele parcours staan mensen die iedere loper enthousiast aanmoedigen, dat is geweldig Toch krijg ik het langzaamaan moeilijker, het kost steeds meer moeite om het tempo vast te houden. Het beste is er wel af.
Bij km 40 gaan we het strand van Zoutelande op. Ik zit er helemaal doorheen en loop gewoon op de automatische piloot. Opeens hoor ik mijn naam en ik zie de kinderen die me nog even een laatste boost komen geven. Zo loop ik het laatste stuk naar de finish. Blij dat ik er ben en ondanks het afzien heb ik er weer van genoten. Met de 3:45 ben ik tevreden. In de finishtent wordt ik opgevangen door mijn fantastische gezin. Daar kom ik ook Jozias en Kees nog tegen. Beiden ook zeer tevreden over hun prestatie. Leonie heb ik niet meer gezien maar zij blijkt 3:18 te hebben gelopen, 3e Vrouw-35. Een superprestatie.
De goede afloop vieren we in het pannenkoekenrestaurant met een grote pannenkoek en ijs. Zondag gaan we lekker uitwaaien op het strand. het is vrijwel windstil en prachtig weer. Dit stelt Morris voor een behoorlijke uitdaging, want hij had aangekondigd dat hij in Zeeland op het strand gaat vliegeren. Dat betekent dat ook hij bijna naar Zoutelande loopt om de vlieger in de lucht te houden. Gelukkig steekt er later een briesje op waarmee het uitstekend vliegeren is.
Een mooie afsluiting van een prachtig weekend.
Wouter
