Oudejaarscross 2008 in Vorden

Vandaag een prachtige cross gelopen in het bosgebied bij Vorden.
Samen met loopmaatje Paul zijn we naar Vorden getogen.
Mooi dichtbij, en een prachtig parcours dat voor 95% onverhard is. Na de start was het wat smalletjes maar al spoedig kon ik mijn eigen race lopen. Fantastisch door het bos, over de smalle slingerpaadjes, over kleine heuveltjes en ook over de fietspaden. Het was heerlijk licht vries weer, mooi zonnetje erbij. Perfect om te lopen. Uiteindelijk een mooie vlakke race gelpen van 3 maal 22 minuten op de 5 km. dus met een eindtijd van 1 uur 6 minuten. Gezien mijn huidige trainignsniveau was ik daar zeer tevreden mee.


Finish in 1 uur 6 minuten.


Wouter

Trainingen

De laatste weken waren erg druk.
Ik heb me na de laatste marathon meer gericht op het survivallen, omdat het op 4 januari moet gebeuren. Dan start ik in de survivalrun van Beltrum om de halve run te lopen.Hopelijk gaat het me iets beter af dan vorig jaar, toen kwam ik helemaal gesloopt uit de wedstrijd. Het was ontzettend zwaar.
Dit jaar zal het parcours niet anders zijn, ik hoop alleen dat ik wat beter voorbereid ben. We zullen het over anderhalve week zien.

Naast het survivallen ook nog wel gelopen. Ik heb een aantal interval trainingen afgewerkt en een aantal kortere duurloopjes. Morgen is er een mooie boscross in Vorden waar ik aan de 15 km mee ga doen.
Daar heb ik wel zin in het is prachtig loop weer en het parcours is geheel onverhard.

Zondag met de jongens als training het jeugdsurvival parcours lopen. Dit is ook altijd een leuke training.

Wouter

OTT gelopen

Vandaag was het dan de dag van de OTT.
Om half negen heeft Mian me bij de Voshaar afgezet.
Negen uur werden we met een geblindeerde bus weg gebracht naar het punt vanwaar we weer terug gingen lopen. De sfeer was zeer goed.
Op een kruising van zandwegen mochten we uit de bus.
Het weer was ideaal. niet te koud. Droog, zonnig en weinig wind.
Later bleek dat we in het buurserzand waren. Na een warming-up vertrokken we in 3 groepen. De eerste groep de snelle groep, de derde groep de langzamere lopers en de rest zat er tussen in.
Elke groep had twee voorlopers die de route kenden. We liepen het eerste uur door het Buurserzand een natuurgebied in de buurt van Haaksbergen. Prachtige bossen, heidevelden en vennen. Een prachtige route naar de eerste verversingspost.

Na de uitstekende verzorging met krentebollen, koek, koffie, thee en mandarijnen ging het weer verder door bossen, weilanden, over of door sloten heen, onder draad door, over maisland, door nat veengebied.
Wandelaars bleven verbaasd staan kijken als het groepje lopers dat langs de beek kwam aangelopen opeens bij de vistrap het water in stapte en door het koude dijdiepe water naar de overkant liep.

Na ruim een uur kwamen we weer bij een verzorgingspost.

We maakten ons op voor de laatste etappe. De route was volledig onverhard. de verharding waar we op liepen was die van wegen die we over moesten steken.

In de laatste etappe zat nog meer water. Verschillende beken moesten over gestoken worden en een deel van het parcours liep zelfs door een ondiepe modderige beek.
Verder ging het door bossen, springend over takken en stammen, slingerend tussen de bomen door, over doornstruiken en weer over het prikkeldraad een bevroren maisland op.
Steeds maar verder, door een stroom met heupdiep water, weer de oever op klauteren en weer verder. Al maar verder. Het tempo lag voor mij op een goed niveau het was behoorlijk werken maar ik kon het goed volgen.

In een volgend weiland wachtte een verrassing.
Een opkikkertje in de vorm van een glaasje Jägermeister. na een proost en een teug gin het verder . En weer moesten we het water door en het was nog niet de laatste. lopend langs een beek moetsen we verschillende keren door een duiker onder de weg door en een keer zelfs via een stuw de beek uit klimmen.

Nu naderde het eind van de tocht. spoedig kregen we de Vaohaar weer in het zicht en was het eind punt bereikt. Moe maar voldaan. We zijn ongeveer 4 uur onderweg geweest waarvan we meer dan 3 uur hebben gelopen.

De douche was heerlijk warm.
Het stamppotbuffet liet zich uitstekend smaken.
En in de bar bij het open haardvuur werd je heerlijk rozig.

Een zeer geslaagde dag.
Helaas heb ik nog geen foto's, maar als ik er wat krijg dan zal ik ze op de blog zetten.

Volgende uitdaging zal de survival run van Beltrum zijn op 4 januari.

Wouter

OTT

Morgen ga ik weer de jaarlijkse OTT lopen met de survivalaars van de Voshaar.
OTT staat voor Ontberingen Trainings Tocht. Het is een hardloop gebeurtenis waarbij de deelnemers in een geblindeerde bus naar een plek ergens in het veld gebracht worden. In 3 groepen lopen we dan terug naar Het trainingscentrum de Voshaar.
Niet over de weg maar door de velden en de bossen, over weilanden door vennen en moerassen, over akkers en door beken.
Vorig jaar hebben we zo ruim 31/2 uur gelopen en met de 2 pauzes bij de verversings posten mee zijn we meer dan 4 uur onderweg geweest. Loodzwaar want van de 30 - 35 km waren er zo'n 2 verhard.
Aangekomen bij de Voshaar zwemmen we daat het meertje over om vervolgens heerlijk onder de douche te gaan en te genieten van een heerlijk stamppot buffet.
Morgen zal ik laten weten hoe het was.
Ik heb er zin in!

Wouter

Survival

Na een drukke week met veel werk en avondverplichtingen heb ik vandaag de hele dag meegeholpen met het opbouwen van de hindernissen voor de survival run van Beltrum op 4 januari.
Vanmorgen om half 8 op de ligfiets gestapt en de 7 km naar Beltrum gefietst. Heerlijk weer met lichte vorst.
De heledag zijn we met ploegen van 4 -5 man in de weer geweest met Balken touwen en netten. Er komt geen spijker aan te pas. Prachtig werk en heerlijk in de natuur en het land werken.
Aan het eind van de dag nog geholpen bij een hele grote hindernis. Een pyramide vorm van zo'n 10 meter hoog midden in een riviertje. Straks met netten en touwen bereikbaar vanaf de oever.

Het was al donker toen we de boel hadden opgeruimd. Daarna direct door naar het zwembad waar Bram een waterpolo wedstrijd moest spelen.
Het ging heel goed en ze hebben met 9-5 gewonnen. Klasse!

Wouter

Laatste maand van het jaar

Ja, de laatste maand van het jaar is weer aangebroken. Een dynamische tijd.
We hebben afgelopen weekend net het sinterklaas feest achter de rug. Het is voor de kinderen elk jaar weer een groot feest. We houden de kado's meestal aan de bescheiden kant, want ze hebben al zoveel.
Het gaat overigens goed met het gezinnetje, maar mijn vader is twee weken terug in het ziekenhuis terecht gekomen. Dit betekende extra druk te en een aangepast programma. Gelukkig gaat het nu weer beter met hem en waarschijnlijk mag hij dinsdag weer naar huis.

Ik heb de afgelopen weken het accent wat meer verlegd naar de survival training. Ik ga 4 januari weer de halve survivalrun van beltrum doen (deze link geeft een indruk survivalbeltrum.ideemedia.nl). Het wordt weer een mooie maar zware strijd.

Met het lopen heeft het na de marathon op een wat lager pitje gestaan. Ik heb vandaag weer een 15 km wedstrijd gelopen. De montferland run in 's Heerenbergh.
Op dit heuvelachtige parcours van deze prachtige run had ik het vooral de eerste 5 km moeilijk. Het voelde als de laatste 5 km van de marathon. Ik heb zelfs even gedacht te stoppen.
Maar na 6 km kwam de afdaling van Peeske bulte en toen begon de motor te draaien. Ik heb de rest van de wedstrijd lekker uitgelopen. De tijd van 1 uur 8 minuten is gezien de fase na de marathon alleszins redelijk.

Ik heb nog wel de nodige loopjes op het programma staan, waarover ik dan wel weer zal berichten

Wouter

Nieuws van Wikwiheba

Deze week weer bericht gekregen van Wikwiheba Mwana, het opvanghuis voor gehandicapten in Rwanda.
Henk en Tineke, de ouders van Mian en een oom en tante, Henriette en Lloyd zijn afgelopen twee weken bij Lon en Hazel geweest. Gedurende deze vakantie hebben ze ook een bezoek gebracht aan het opvanghuis Wikwiheba.

Er is sinds mei veel gebeurd daar.
Ze hebben zeker 20 kinderen voor medische behandeling naar Kigali kunnen sturen. Verder hebben ze een halve hectare grond gekocht, waar ze sorghum op verbouwen.
Het was netjes en schoon in het centrum en de kinderen zaten op de nieuwe stoeltjes aan de nieuwe tafel.
Er was een heel ontvangstcommitee van kinderen in rood-wit-blauwe kleding, gemaakt door de moeders op de naaimachines die ook van het geld is gekocht.

Er is ook een plattegrond gemaakt voor een nieuw centrum.

Al met al een hele verbetering met een half jaar geleden. Dit met dank aan alle gulle gevers die mij hebben gesponsored.

Via deze weg iedereen die heeft bijgedragen nogmaals bedankt, ook namens Wikwiheba Mwana.

Foto's volgen spoedig.

Wouter

Zuiderzee marathon

De weersvoorspellingen waren dreigend, onderweg naar zwolle sneeuwde het, kortom echt marathonweer.
Vandaag was het dan zover, de Zuiderzee marathon van Urk naar Zwolle.
Vanaf de atletiekbaan van AV PEC in Zwolle werden we met luxe bussen naar Urk gereden. Boven schokland was de lucht zwart en het sneeuwde danig. In Urk werden we opgevangen in een bedrijfskantine en om 11.00 uur precies werden we weggeschoten.

M'n 12e marathon is van start gegaan.
Ik had me voorgenomen om zeer behoudend van start te gaan op een schema van ongeveer 5 min/km om dan te kijken hoe het gaat en te versnellen. Dit lukt maar ten dele.

De eerste km gaat reeds in 4 min 19. Maar het loopt wel lekker en ik houd een beetje in en blijf ontspannen doorlopen. Het weer is wat opgeklaard. Zo lopen we naar Nagelen vervolgens Schokland op.
Schokland is een voormalig Zuiderzee-eiland en staat op de werelderfgoedlijst. Dit is een mooi stukje. We lopen Schokland af over de Ramspolbrug en lopen zo richting Kampereiland. De route gaat veelal langs de lange rechte doorgaande wegen en is niet overal even mooi en spannend, maar dat maakt de uitdaging groter, doordat je met maar 200 lopers op de route veel alleen loopt. Het weer klaart helemaal op en vanaf de helft schijnt zelfs het zonnetje, de wind waait niet erg hard.




Op de helft, 21,1 km, klok ik 1 uur 37, een goede tijd voor mijn doen. Maar nu begint langzaam het echte gevecht. Op de 30 km klok ik 2 uur 20. En dan weet ik dat een tijd binnen de 3 uur 30 zeker haalbaar is.
Maar de marathon begint altijd pas na de 30 km. Zo ook vandaag. Het wordt zwaarder.
Na 35 km krijg ik pijn in mijn hamstrings. Ik negeer de pijn door me op het lopen te focussen. Dit gaat redelijk maar het tempo neemt toch af.

Na zo'n 38 km gaat het het lopen weer iets soepeler, de pijn vermindert en ik weet zeker dat ik ruim binnen de 3 uur 30 ga finishen, even had ik zelfs gehoopt op 3 uur 20, maar dat blijkt niet haalbaar.

Via een klein weggetje lopen we Zwolle Noord in, door een woonwijk, in de laatste km nog een brug beklimmen en een fietstunnel bedwingen en dan zijn we terug op de atletiek baan, met vermoeide benen en een goed gevoel.
Uiteindelijk finish ik in 3 uur 24, hoewel ik dus het laatste stuk behoorlijk heb moeten inleveren ben ik zeer tevreden.

De volgende marathon zit reeds in de planning.
1 februari ben ik van plan de midwintermarathon in Apeldoorn te gaan lopen.

Wouter

Nog een paar dagen

Nog een paar dagen en dan staat de marathon weer voor de deur.
Zaterdag ga ik van start in de zuiderzee marathon, van Urk naar Zwolle, via Schokland, Kampereilend en Kampen.
De weersvoorspellingen: 5 oC, kans op buien en een stevige Noordwesten wind.
Goed loop weer dus.
Die wind is gunstig, omdat het parcours grofweg naar zuid-oost loopt.
Mian en de kinderen wilden mee om aan te moedigen, maar gezien het weer ga ik toch maar alleen. Jammer, maar ik wil ook niet dat ze langs de kant staan te kleumen.

Wouter

Fotos van Wikwiheba

We hebben fotos ontvangen van Wikwiheba Mwana, het opvanghuis in Rwanda dat we gesteund hebben. er is in het afgelopen half jaar erg veel gebeurd.
De stichting heeft een halve hectare grond gekocht, waar ze in erst instantie gewassen gaan verbouwen. Als het financieel haalbaar is willen ze er een nieuw centrum bouwen.
Ze hebben een ziektekostenverzekering voor alle kinderen geregeld en inmiddels al zo'n 20 kinderen naar Kigali naar het ziekenhuis kunnen sturen voor behandeling van epilepsie en andere neurologische aandoeningen.

Verder hebben ze meubilair gekocht, tafels en stoelen, twee naaimachines, bedden en beddengoed. Verder hebben ze een leraar aangetrokken die de moeders leert om gaan met de naaimachine.
Mediatrice, de leidster van het centrum woont niet meer in het opvanghuis.
Met deze aankopen en maatregelen hoop ik dat ze beter aan de criteria van fondsverstrekkers kunnen voldoen en daarmee structurele hulp kunnen aantrekken.
Hieronder een selectie van de ontvangen foto's.


De kinderen van Wikwiheba

De kinderen hebben nieuwe schoenen

Kinderen zittend aan de nieuwe tafel op de nieuwe stoelen

Mediatrice in meubels gemaakt van bananen blad

25 e Zevenheuvelen loop

Na een rustige heuveltraining in Barchem op zaterdag, heb ik zondag de zevenheuvelenloop gelopen.
Samen met Bert, Daniel, Jos en zijn dochter Mieke ben ik naar Nijmegen afgereisd en in Nijmegen kwamen we nog meer bekenden uit Borculo tegen.
Ik moest eerst nog een startnummer regelen want ik had de mijne aan de keukendeur laten hangen. Gelukkig was de organisatie voorbereid op zulke dommerikken en kreeg ik een reserve nummer.
Om een uur klinkt het startschot en beginnen we aan de 15 km. Ik begin rustig en het loopt lekker. In de eerste 5 km zit al het nodige vals plat. het lopen gaat goed tot het eind. Ik loop in een zg negative split de eerste 5 km in 22 min, de 2e in 21 min en de derde in 20 min. Ik kom in 1 uur 3 min over de finish en hiermee ben ik uitermate tevreden.
Ook de anderen zijn tevreden met hun tijd. Bert liep met 58 minuten verre weg het snelst van ons allemaal. Daniel liep 1 uur 4 min, Jos 1 uur 5 min en de 1 uur 10 van Mieke mag er ook zijn.
Het was weer gezellig en we hebben een prachtige jubileum-editie van de 7-heuvelenloop gelopen.

Wouter

Afbouwen

De tijd is gekomen om af te bouwen en me te gaan voorbereiden op de marathon.
Met de trainingen zit dat wel snor, maar voldoende rust nemen is moeilijker.
Ik ga meestal 's ochtends rond 6 uur weg en dus moet ik vroeg naar bed en daar zit 'm net de kneep. Voor je het weet is het weer laat.

Vanavond overigens weer lekker gelopen, extensieve interval van 4 maal 1500 m van rond de 6 min 30.
Zaterdag in ieder geval weer naar Loichem en zondag staat de 7-heuvelen loop op het programma. Dat is een mooie test voor de marathon. Proberen lekker te lopen en me niet over de kop te lopen, maar ja het is een wedstrijd!
Het gaat het goed met me.

Plannen te over trouwens.
Vanaf nu ga ik twee keer per week naar survivaltraining als voorbereiding op de halve survival run van Beltrum op 4 jauari.
Na de marathon is er iedere week wel een cross of een wedstrijd te lopen en ik gaa mee hlpen met de voorbereidingen voor de run. Daarnaast nog de nodige activiteiten met de kinderen, dus tot het eind van het jaar zit het wel goed.
Ik houd jullie op de hoogte.

Wouter

Laatste lange duurloop

Gisteren mijn laatste lange duurloop afgewerkt.
Eigenlijk stond deze voor zaterdag op het programma maar dat ging helemaal de mist in, doordat mian ziek werd en ikzelf ook behoorlijk moe was van een drukke week en een erg lange late vrijdag.
Maar gisteren was het gelukkig heerlijk weer. Ik ben het pad langs de Berkel op gelopen en ben helemaal tot Lochem langs de beek blijven lopen. Heerlijk langs het maaipad dwars door de velden.
De rietkragen waren gemaaid waardoor het hier en daar ploeteren was en af en toe was het erg drasssig. Dat mocht echter de pret niet drukken en ik heb me verwonderd over de grote hoveelheid scherven die er lagen. Dit bleken stukken van mosselen te zijn. Zoetwatermosselen tot wel 15 cm lang. Ik heb nooit geweten dat deze ook in de Berkel voorkwamen maar gezien het aantal schelpen op de wal moet de hele beek er vol mee zitten.
In Lochem nog wat heuveltjes en hellingen gepakt en genoten van het goudgele tapijt van bladeren die het bos een prachtig betoverend aanzien gaf. Echt prachtig.
Na een loop van ongeveer 2 uur en drie kwartier was ik weer thuis. Moe maar voldaan.
Nog twee weken tot de marathon.
Ik ga nu afbouwen.
Ik ben er klaar voor.

Wouter

Grote veldloop Vorden

Gisteren stond een wedstrijdje in vorden op het programma.
Een 15 km loop door het gebied "Het grote veld" tussen vorden en lochem.
het oparcours is voor 90% onverhard en vele delen zijn zelfs zacht tenomen met veel modder en water.
Zo wordt het dus een combinatie van een bosloop en een crossloop.
Er zijn een paar honderd lopers op afgekomen. Het eerste stuk na de start is verhard maar al spoedig gaan we het bos in.
het parcours prachtig afwisselend zndwegen, bospaden, stukken door meer open gebied. Echt genieten. Het lopen gaat me goed af, zeker gezien de lange duurloop van gisteren, die ik nog in de benen heb.
Maar het weer is prachtig en ik geniet met volle teugen.Ik loop een progressief schema, waarbij elke 5 km weer iets sneller gaat.
Met de tijd van 1 uur 7 min. ben ik zeer tevreden. Ook Paul die met me mee was, is tevreden met zijn 1 uur 11 min.
we hebben met het lopen van deze afstand ook nog een mooie tube shampoo verdiend, dus wat willen we nog meer!

Wouter

zwerven door de omgeving

Zaterdag was het weer tijd voor een lange duurloop.
Een loop van langer dan 3 uur stond oop het programma. Om 8 uur die ochtend ben ik vertrokken en via allerlei kleine weggetjes richting Ruurlo gelopen. Bij het prachtige kasteel van ruurlo zag ik een ijsvogeltje. Het felblauwe vogeltje vloog over de begroeide gracht van het kasteel.
Hier ben ik het zchterland ingelopenm door bossen, over zandwegen en boerenweggetjes. Continu in een rustig tempo lopend schoot er een kopppel reeën het pad over, zag ik diverse buizerds, een reiger en een dode rat.
Zo zwervend bleek ik enigszins afgedwaald, waardoor het rondje wat langer werd dan bedoeld.
Na bijna 4 uur, rond 12 uur kwam ik weer thuis van een prachtige loop.

'S middags ben ik naar de waterpolo wedstrijd van Bram geweest. Ze deden erg goed hun best en speelden veel beter dan enige weken terug. de wedstrijd ging de eerste 3 ronden gelijk op, maar in de laatste ronden bleek het fysieke overwicht van de tegenstander doorslaggevend en werd uiteindelijk met 7-4 verloren.


Wouter

Drukke tijden thuis

Het zijn drukke tijden thuis.
Mian is per 1 september begonnen met werken, de kinderen gaan weer naar school en in huis hebben we 2 verbouwingen opgestart, zodat straks de kinderen allen een eigen kamer hebben.
Ik blijf in de tijd die over is lekker lopen zonder een schema te volgen.

Eind september heb ik weer een schema opgepakt met als doel de Zuiderzeemarathon van Urk naar Zwolle op 22 november.

Drukke weken en overvolle weekenden maken dat ik op dit moment nog niet weet of ik het ga redden.
Het is de bedoeling om het weblog weer te gaan bijhouden.

mvg

Wouter

Wat vliegt de tijd, terugblik op de zomer

ik realiseer me dat ik al een hele tijd niets meer op mijn blog heb geschreven. Niet omdat er niets gebeurd is, integendeel. Het is een hectische en drukke periode geweest.
Ik zal kort een overzichtje geven van de afgelopen maanden.


19 juli weer een marathon gelopen in de prachtige omgeving van Diever.
Dit was de 3e marathon in 3 maanden.
We zouden met het hele gezin gaan, een weekendje kamperen, maar het weer was zo slecht dat ik die zaterdagmiddag alleen naar Diever ben gereden. Onderweg regende het zo hard dat er op de snelweg slechts met 80 km/uur gereden kon worden. Gaandeweg werd de regen minder en net na de start was het droog. De start is om 17.00 uur en net buiten het dorp gesitueerd en waar een ronde van 10km is uitgezet. De mensen van de 10, 20 en 30km starten direct op dit parcours, terwijl de start van de marathonners eerst een ronde van 2 km door het dorp moesten lopen om daarna 4 maal de ronde van 10 km af te leggen. al gedurende de eerste ronde kwam de zon door en was het weer perfect. De eerste ronde gaat lekker maar eigenlijk iets te snel, wat ik in de laatste ronde moet bekopen. Gezien het feit dat ik reeds 2 marathons heb gelopen in de afgelopen 2 maanden ben ik met de tijd van 3 uur en 38 minuten tevreden.

Uitrusten

In de weken na de marathon heb ik lekker rustig aangedaan en heb ik me meer op mijn nieuwe baan gericht.
In augustus was het vakantie tijd, eerst naar Voorthuizen op een kleine camping. Hier ben ik weer begonnen met loopjes in de bossen in de omgeving.
Na een week zijn we vertrokken naar Zorgvlied in drenthe gelegen aan de rand van het drents-friese wold nationaal park.
Een prachtig gebied voor dagtochten, wandelingen, fietsen en natuurlijk hardlopen.

Eén avond na het eten vertrokken voor een loop, het ging heerlijk en de bossen en zandversuivingen zijn prachtig.
Op een gegeven moment ben ik echter de richting kwijt. het wordt donker en alle bomen lijken op elkaar. De ANWB-paddestoelen wijzen naar de verschillende plaatsen in de omgeving maar niet naar Zorgvlied. Ik kies een richting en blijf lopen tot op een paddestoel Wateren aangegeven wordt. Dat is de goede richting en ik ben er zo'n 6 km van verwijderd.
Het fietspad gaat door donkere bossen en het is heel stil om me heen. Ik geniet van de stilte en het lopen in het duister. Ik ben inmiddels echte al meer dan 1,5 uur onderweg en besef dat Mian mogelijk ongerust zal worden. het is namelijk al kwart voor 10. eindelijk bereik ik wateren waarna het nog een kleine 5 km naar de camping is.
Dicht bij de camping komt Mian me tegemoet fietsen. ze was inderdaad wat ongeruszt geworden. Begrijpelijk maar de loop van 2,5 uur was wel een hele mooie.

Het na jaar staat voor de deur. een periode met veel lopen.

mvg
Wouter

Bericht uit Rwanda

Deze week kregen we weer een berichtje uit Rwanda, van Médiatrice, de coördinatrice van Wikwiheba Mwana. Omdat mijn Frans niet zo goed is (net als waarschijnlijk dat van de gemiddelde bloglezer) heeft mijn vader de mail voor ons vertaald.

Klik hier voor het bericht.

We zijn benieuwd naar de foto's die ze beloofd.
En we hopen dat het Liliane Fonds of een andere organisatie nu verdere hulp wil geven. Want zonder structurele hulp kunnen deze kinderen niet verder worden geholpen.

Marathon in zicht

Er is weer een marathon in zicht.
Ik heb me ingeschreven voor de Midzomeravondmarathon van Diever. Deze wordt op 19 juli georganiseerd. Dat betekent over 1,5 week een weekendje drenthe.
Ik ben weer volop aan het lopen, maar de komende week wordt weer een rustige week.
Ik ben zelf heel benieuwd hoe ik het zal ervaren.

Wouter

Het is alweer een tijd geleden

Het is alweer een tijdgeleden dat ik hier geschreven heb. de weken na de terugkomst uit Rwanda waren behoorlijk druk, waarbij ik 2 juni in een nieuwe baan ben begonnen en 14 juni de Slachtemarathon heb gelopen.
Al met al was het behoorlijk hectisch.

De Slachte marathon is een bijzondere marathon. het is een maraton over de Slachtedijk, een oude dijk waarvan de oudste delen uit 1000 voor christus stammen en die tegenwoordig dwars door friesland loopt.
Van Oosterbierum naar Raerd. Het startschot valt al om half zeven in de ochtend en langs het hele parcours zijn enthousiaste mensen, fanfares, bands, versieringen, leuzen en spandoeken. Het is een prachtige ervaring.

De avond van tevoren, vrijdagavond 13 mei in sneek geslapen bij vrienden, Liesbeth en Richard.
Daar natuurlijk voetbal gekeken (NL-FR)en 's ochtends vroeg opgestaan. Liesbeth zat in de organisatie. Ik ben om half 4 opgestaan toen zij al weg ging en was zelf rond half 5 bij de sporthal in sneek. Hier vertrokken we om kwart over 5 met bussen in konvooi naar Oosterbierum alwaar om half 7 het start schot viel. Het was prachtig weer en het lopen was een genot. ook de steile slachte tille een hoge boog brugover de Snelweg A31 werd zonder moeite genomen. Het parcours was afwisselend over wegen, fietspaden, zand en graspaden. Langs de hele route stonde enthousiaste mensen die iedere loper aanmoedigden als ware hij/zij de koploper. Elke km sond aangegeven op een grot bord met daarop ook een fries woord. Ik had ele keer een km de tijd om na te denken over de betekenis. Hieronder staan die woorden.
In een tijd van 3 uur 29 minuten heb ik de 42 km volbracht. Een tijd waar ik zeer tevreden over ben.
Nu eerst een weekje rustig aan en dan mijn volgende avontuur bedenken en plannen. Wat dat is, dat weet ik nog niet.

Wouter

Voor vrienden en familie buiten Borculo.

In de weekkrant stond dit artikel op de dag dat wij terug kwamen.
Een leuk verslag van de marathon, geschreven door Wouter.
De foto is genomen in Akagera National Park.

Klik erop voor een leesbare versie

Bedankt namens Wikwiheba Mwana

Vandaag kregen we bericht uit Rwanda van het bestuur van Wikwiheba Mwana. Het is in het frans, dus een beetje lastig voor ons. Wat wij ervan begrepen heeft het bestuur besloten om een stuk land te kopen (1/2 hectare) om daar later een nieuw centrum op te bouwen, compleet met een naaikamer, een stal voor een melkkoe en een groentetuintje. Maar eerst hebben ze een bestelling geplaatst voor nieuw meubilair. De bedden waren afdankertjes van het ziekenhuis (de matrassen ook) en er was alleen 1 zitbankje zodat de kinderen de hele tijd op de grond moeten zitten/liggen/spelen.
Ze willen ook twee naaimachine's kopen en hebben al iemand gevonden die de moeders naailes wil geven. Waarschijnlijk gaat het om trapnaaimachines, want dan ben je niet afhankelijk van de stroomvoorziening.
De kinderen waren erg blij met de kleding en het speelgoed dat we mee hebben genomen. Ook hebben we plaatjes van therapeutisch speelgoed in Nederland voor hun meegenomen en ze willen proberen of dat lokaal kan worden nagemaakt.
Hieronder wat foto's die de huidige situatie wel aardig weergeven.

De voorzitter, dokter in het ziekenhuis, neemt de cheque in ontvangst.

Het huis dat nu gehuurd wordt is erg bouwvallig en donker van binnen.

Door de flits ziet het er een stuk lichter uit, maar erg groot is de ruimte niet. Gelukkig zijn er meestal niet meer dan 25 kinderen tegelijk aanwezig. Omdat veel kinderen thuis eten en slapen en omdat gelukkig veel kinderen toch naar school gaan.

De kinderen in de stoelen zijn 6 en 4 jaar oud en kunnen niet zelfstandig rechtop zitten omdat ze spatisch zijn. Het kindje dat er op de hurken voor zit was steeds maar heen en weer aan het wiegen.

Deze kinderen zijn geestelijk gehandicapt en die op de grond zitten kunnen niet of slecht lopen vanwege polio.

Dit jongetje, waarvan ik dacht dat hij 1 of 2 jaar oud zou zijn kan niet lopen. Hij heeft nooit genoeg eten gekregen, waardoor zijn botten, spieren en hersenen niet voldoende zijn gegroeid en ontwikkeld.
Toen wij kwamen had hij net in zijn broek geplast. Hij is al 6 jaar!

Deze jongen was steeds bezig op de loopbrug. Hij heeft polio gehad en wil dolgraag weer lopen. De fysiotherapeut is ook intensief met hem bezig.
De fysiotherapeut maakt zich ook sterk voor een soort landelijk vacinatieprogramma, want hij werd wel een beetje emotioneel over het grote aantal kinderen dat fysiotherapie nodig heeft en het grote aantal nieuwe gevallen van polio elk jaar.

Dit meisje (epilepsie) speelt met 1 van de weinige speeltjes die ze hebben. Zij was steeds de houten pinnen eruit en erin aan het zetten.


Wij hadden vooral tekenmateriaal en houten speelgoed meegebracht; blokken, kralenframes en een schuifbord. Zodat ze ook een idee hadden van hoe dat in elkaar zit.Zo zouden ze dit soort panelen zelf kunnen maken. Dat hoeft dan niet zoveel te kosten. De kinderen kunnen hiermee hun grove motoriek en hun spieren oefenen.

O ja, en met de waterdichte matrasbeschermers waren ze helemaal blij. Toch een stuk comfortabeler dan de plastic zeiltjes die ze nu gebruiken (en die niet echt goed blijven liggen). Ze hadden zulk materiaal nog nooit gezien.

De Slachtemarathon.

Ik kan het niet laten.
De volgende marathon staat voor 14 juni gepland, De Slachtemarathon.
Ik zou deze 4 jaar geleden lopen maar door omstandigheden is het daar niet van gekomen. Dus wilde ik hem dit jaar lopen. Hij wordt maar eens in de 4 jaar georganiseerd, als ik hem nu niet loop dan moet ik tot 2012 wachten! Daar wacht ik dus niet op. Het gaat over 2 1/2 week gebeuren.
Ik heb alweer een aantal trainingen gehad, waarvan vandaag een lange duurloop.

Ik houdt jullie op de hoogte.

Wouter

Iedereen bedankt

De marathon van Kigali ligt achter me. Ik ben heel tevreden met het resultaat.
Sportief was ik tevreden met de 51 e plek, de 3e niet-afrikaan en de 38e man, dit van de 218 mensen die zich ingeschreven hadden, waaronder zeer veel Kenianen.
Ook heel tevreden was ik met de opbrengst van de sponsor actie. We hebben deze week bericht gehad dat ze een halve hectare grond gekocht hebben en dat ze bij Wikwiheba Mwana ook bedden, matrassen en meubilair voor het huis gaan aanschaffen.
Het is waarlijk een kans die deze mensen geboden krijgen, dakzij alle gulle gaven van jullie als sponsoren.

Namens Wikwiheba Mwana wil ik iedereen nogmaals heel hartelijk danken.

Bedankt allemaal

Ook wil ik Jean-Pierre bedanken voor het T-shirt dat hij naar me heeft op gestuurd. Jean-Pierre is een van een groep Luxemburgers die een deel van de organisatie op zich genomen hebben. Hij had 40 T-shirts laten drukken en hiervan 38 uitgedeeld binnen zijn groep. De overige twee waren voor Roel Truyers en mij bedoeld. Hij heeft ze in Kigali echter in een taxi laten liggen. Weg T-sirts!
Speciaal voor Rowl en mij heeft hij nog twee t-shirts laten drukken en opgestuurd. Echt klasse. Jean-Pierre bedankt.

Hoe gaat het nu verder?
We zullen wat betreft Wikwiheba Mwana contact houden en voor zover mogelijk blijven volgen wat ze doen.

Sportief staat er al weer een nieuwe uitdaging op het programma: 14 juni de Slachtemarathon in Friesland.

Geweldige Grootouders

We zijn gezegend met een paar geweldige grootouders.
Henk en Tineke hebben onze kinderen gedurende twee weken fantastisch opgevangen en een fantastische tijd bezorgd. En daar mee ook ons.

Henk en Tineke Hartelijk bedankt, jullie zijn kanjers.

Ook Harry en Fien die enorm hebben mee geleefd en dit vanmiddag weer eens lieten blijken door ons met een welkom bezoek en een prachtig boeket bloemen te verrassen.

Allen hartelijk bedankt, het is goed weer thuis te zijn.

Wouter en Mian

De terugreis

Gisteren was het voor ons zover. Het moment om afscheid te nemen van Lon en Hazel en Rwanda was gekomen. Lon had een uitstapje met de ambassade naar de Gorilla's, maar was op tijd terug. Na nog een laatste kop koffie zijn we naar het vliegveld gereden.
Hier ging alles goed al moest je je bij de controles bijna geheel uitkleden voor je door de poortjes mocht. Toen dat uiteindelijk gelukt was, en we in de boarding ruimte aten bleek het vliegtuig vanwege een technisch mankement vertraging te hebben. Uit eindelijk ver trokken we om 21.30 uur met 1,5 uur vertraging.
Na een uur vliegen landen we in Nairobi voor een tussenstop vn een uur of zo. We zijn dan met ruim 6500 km voor de boeg nog verder van huis dan in Kigali.
Net voor middernacht vertrekken we richting Brussel.

Na een goede vlucht en een redelijke nacht komen we om 8 uur in Brussel aan.
Bagage op halen, parkeergeld betalen en wegwezen. Maar dat gaat niet zo mekkelijk want je kunt niet met de pinpas betalen en onze credit card hoeft hij ook niet.
Dan maar weer terug naar de aankomathal om te pinnen, weer naar de betaal automaat en dan kunnnen we eindelijk naar de auto.
De terug rit gaat zeer voorspoedig en om 12.10 uur komen we precies gelijk met Morris en Opa bij ons huis aan. Bram, Hugo en Ariet komen evenlater ok en het is een heuglijk weer zien. we zijn allen blij elkaar weer te zien en kijken terug op twee geslaagde weken.

Wouter

Voor foto's Akagera

Foto's van Akagera zijn te vinden op de engelstalige blog.

Klik hier

Lekker Vakantie

We zijn net terug van een paar dagen in Kibuye, een plaats aan het Kivu meer. Het is een prachtig gelegen plek op een handvormig schiereiland. de temperatuur ligt tussen de 25 en 35 graden, met een beetje wind waardoor het er heerlijk toeven is.

We zijn er met een minibusje (openbaar vervoer) heen gegaan. Dat is keurig geregeld. Je koopt een kaartje, komt op een lijst, en als er 18 mensen op de lijst staan (en het busje dus vol is) worden er geen kaartjes meer voor die vertrektijd verkocht. Daardoor konden wij pas om 12.15 uur met het busje mee, terwijl het 10.15 uur was. Wel ging er om 11.00 uur een busje naar Giterama (op 1/3 van de rit naar Kibuye) dus hebben we dat maar gedaan. In Giterama konden we nu even een cola drinken en daarna verder met een ander minibusje.
De accomodatie in Kibuye is prachtig: Centre Bethanie. Wat een prachtig uitzicht!
Wat het ook lekker maakt is dat de prijzen laag zijn.
Twee persoonskamer met muggennet, terras met uitzicht en badkamer met douche en warm water: 18 euro
Ontbijt met koffie, broodjes, beleg, fruit en omelet: 3 euro
Driegangenmenu (a la carte) inclusief drinken: 10 tot 15 euro
Logisch dat we er lekker van hebben genoten.
We hebben een boottochtje gemaakt naar het nabijgelegen eiland "Chapeau de Napoleon" dat de vorm heeft van de hoed van Napoleon. Het is een klein uurtje varen. Er wonen op het eiland alleen vogels en heel veel fruit-vleermuizen! Ze kwetteren de hele dag en als ze opschrikken en wegvliegen is de lucht vol vliegende muizen. Op het eiland hangt de zoete geur van de vele vruchten die aangevreten zijn. Gelukkig maar, anders zou je de guano misschien te veel ruiken.
Verder hebben we niet veel gedaan. Alleen een rondje van 5 km rond het schiereiland. Lekker lui rondwandelen en het leven observeren. Echt lekker.
De terugreis naar Kigali verloopt iets minder soepel, omdat er 's ochtends gezegd wordt dat er vandaag geen plaats meer is in de busjes die naar Kigali gaan. We vragen door en verder en lopen heen en weer tussen de verschillende standplaatsen, maar nee, geen kaartjes te koop en geen plek in de busjes. Helaas. Dan kopen we maar een kaartje voor morgenochtend (6 uur 30!) en gaan we lekker lunchen.
Omdat we toch zeker willen zijn gaan we het na de lunch nog eens proberen. Er staan weer nieuwe busjes. En er staan twee grote groene bussen. Elke keer als we deze groene bussen zien stoppen ergens is het een gedrang en gedoe, zodat wij vermoeden dat deze bussen goedkoper, langzamer, voller en minder comfortabel zijn. Maar we vragen het toch maar. De jongen die mij vertelt heeft dat er vandaag geen bussen naar Kigali gaan begint al te glimlachen als ik weer naar hem toe kom. Ja, deze bus gaat naar Kigali, ja, er zijn nog kaartjes, ja, de bus vertrekt om 15 uur.
Er zijn nog twee mooie plaatsen die wij bezetten. Na anderhalf uur wachten vertrekt de bus inderdaad precies om 15 uur. Het is een zeer comfortabele rit van 3 uur naar Kigali. Goede stoelen, niet meer passagiers dan er stoelen zijn en maar een paar stops.
We komen nog net voor het donker in Kigali aan.

Nu gaan we de tassen inpakken en ons voorbereiden op de terugreis. Vanavond vliegen we via Nairobi terug naar Brussel. En dan hopen we morgen in de loop van de dag weer veilig thuis te komen.

Wikwiheba Mwana en Akagera

Woensdag zijn we bij Wikwiheba Mwana geweest.
het had nogal wat voeten in de aarde om uit Kigali weg te komen. We hadden samen met Lon en Hazel een 4x4 gehuurd om naar Wikwiheba en daarna naar het National Park Akagera te gaan. Vol goede moed zijn we vertrokken, maar we zijn aan de rand van Kigali als de auto begint te horten en stoten en uiteindelijk afslaat. Gelukkig pal voor een garage. Hier wordt de auto naar binnen gereden, waar de monteur zich over de auto buigt en enkele uren en een aantal proefritten later kunnen we dan eindelijk op weg.
Na een rit van 3 uur, waarvan 2 uur over een smalle slechte zandweg komen we aan bij Wikwiheba, in de stromende regen. We krijgen een warm onthaal en het hele bestuur van de stichting is aanwezig. We krijgen een rondleiding door het kleine donkere gebouw waar het opvangcentrum is gehuisvest. Er is bijna niks. Ze zijn dan ook erg blij met het speelgoed, de kleren en het geldbedrag dat we hen aanbieden. We moeten snel verder omdat het al laat is en het wordt hier snel en vroeg donker.
We komen nog vast te zitten in de modder en worden door een groep toeschouwers weer op de weg geholpen.

De volgende dag gaan we als echte toeristen op wildsafari door het park. De gids die ons begeleid zorgt ervoor dat we op de mooie plekjes van het park komen en we zien behoorlijk wat beesten.Ook kunnen we af en toe even uit de auto om onze benen te strekken. Bij een stop bij een van de meren zijn we nauwelijks de auto uit of een grote baviaan zit al in de auto. Hij gaat regelrecht op onze zak met bananen en pinda's af. De dropjes hoeft hij kennelijk niet, die gooit hij aan de kant. Met zijn buit gaat hij de auto uit en gemoedelijk gaat hij er uitgebreid voor zitten om de bananen en pinda's op te peuzelen. Hij trekt zich daarbij niets aan van die malle toeristen die vlak voor hem staan om foto's te maken.
Al met al is het een mooie safari en hebben we een dag in Kigali nodig gehad om bij te komen.

Het weekend gaan we naar Kibuye aan het Kivu meer, daarover later meer.

Roel en Romain Truyers

Roel Truyers heb ik in de aanloop naar deze marathon leren kennen via de Weblog. Hij is zeer begaan met Rwanda en dit jaar was de 4e keer dat hij de marathon van Kigali liep. Hij was samen met zijn vader Romain die de Fun Run heeft gelopen.
Roel en ik zijn samen gestart maar ieder moet zijn eigen race lopen dus we bleven niet bij elkaar. Aan het eind van de derde ronde heeft hij op moeten geven. Hij had zijn luchtwegen dichtzitten en kon daardoor niet voldoende lucht krijgen om de marathon uit te lopen.

Het is een hele moeilijke maar ook een hele moedige en verstandige beslissing geweest van hem. Hij heeft hier met het sponsorgeld dat hij heeft opgehaald ook weer verscheidene goede projecten gesteund.
Inmiddels is hij al weer thuis en aan het werk. als directeur van een school heeft hij bijzonder verlof gekregen van het ministerie van onderwijs in Belgie en kon dus maar kort hier zijn.
Roel en ik hebben afgesproken in de toekomst vaker een marathon samen lopen.

Roel En Romain gefeliciteerd met jullie prestatie en werk hier in Rwanda. We houden contact.

De weblog van Roel kan je via de link aan de rechterkant opvragen.

Wouter

Rwanda is heerlijk!

Het gaat fantastisch met ons. Wouter was heel snel weer hersteld van de marathon, zodat we gisteren al weer op het toeristische pad konden. We hebben een pottenbakkerij en een tingieterij bezocht. En we hebben wat plaatsen bezocht waar we in 1996 ook geweest zijn. Heel leuk om de veranderingen te zien maar vooral om te zien hoe makkelijk we alles weer terug kunnen vinden. Ons geheugen is nog heel goed.
We genieten enorm.
Morgen gaan we de cheque bij Wikwiheba Mwana overhandigen. Omdat veel sponsors het niet belangrijk vinden dat Wouter de zelf opgelegde limiet van 4 uur niet heeft gehaald, en daarom toch het hele bedrag overmaken, mogen we een door ons afgerond bedrag van
3500 euro op de cheque schrijven. Prachtig! Daar zullen ze blij mee zijn.

Alle foto's v.d. marathon

Via de volgende link zijn de foto's te bekijken.

KLIK HIER VOOR FOTO'S

Het zijn er ongeveer 200, dus neem de tijd.

Wouter

Records gevestigd

Nu ik de marathon in Kigali heb uitgelopen kan ik een aantal records toevoegen aan mijn lijst.

Het is de verst weg gelegen marathon locatie waar ik heb gelopen.
Het is mijn beste prestatie in een Afrikaanse marathon ooit.
Het is het hoogstgelegen marathonparcours dat ik ooit heb gelopen.
Het is het kortste parcours dat ik ooit heb gelopen (4 maal dezelfde ronde).
Het is een persoonlijk record op de marathon van Kigali.
Het is de langste tijd die ik ooit over een marathon heb gelopen.

Al met al dus een zeer succesvolle marathon.

Wouter

Vredesmarathon van Kigali

Gisteren was de grote dag van de Vredesmarathon van Kigali.
Aangezien de start al om 8 uur in de ochtend was zijn we rond 6 uur opgestaan. Na het ontbijt en alle voorbereidingen zijn Lon, Hazel, Mian en ik met de auto naar het Amhoro stadion gereden waar de start en de finish waren. Daar aangekomen was het nog niet echt druk en we hoorden al spoedig dat er wat vertraging was. De start was nu om 9 uur en de start volgorde was eerst de Run for Fun (5 km), dan de halve marathon en als laatste de marathon.
Dat betekende dus wachten. Ondertussen wat foto's maken en rondkijken in en om het stadion. De marathonlopers en de witneuzen hebben toch nog een streepje voor en mochten het stadion terrein op.
Net naast het stadion is een terrein dat gebruikt wordt voor rijlessen, maar deze dag was het het verzamelterrein van de rest van de lopers. Er waren in totaal meer dan 4000 inschrijvingen: alleen voor de Run For Fun waren al 3000 inschrijvingen.
Men was nog in volle gang met de voorbereidingen, maar om half negen riep de speaker om dat de start over 15 minuten zou zijn, dit klonk hoopvol maar om kwart voor negen duurde het nog steeds over 15 minuten.
Het veld naast het stadion was vol mensen en het was dan ook dringen toen ze naar binnnen mochten. rond 9 uur vertrok de massa voor de run for fun. Duizenden kinderen stonden te drommen bij de start. Een lichte chaos ontstond na het startschot doordat enkele kinderen vielen en onder de voet gelopen dreigen te worden. Daartegenover stond dat enkele kinderen nog niet doorhadden dat de wedstrijd begonnen was.
De halve marathonners werden kort daarna weg geschoten en toen was het onze beurt. Uiteindelijk rond half 10 waren we gestart.

Het parcours bestond uit een ronde van 10,55 km In de eerste kilometers wat lichte hellingen gevolgd door 1,5 km afdaling naar een keerpunt om vervolgens weer dezelfde helling te beklimmen, gevolgd door een wijde boog om het stadion heen. Ook hier hellingen omhoog en omlaag afgewisseld met min of meer rechte stukken. Terug bij de ingang van het stadion buiten om 3/4 van het stadion en in het stadion een ronde. Dit vier keer. Ik waas erg blij met de verzorging en support van Mian, Lon en Hazel die me bij het stadion van water en banaantjes voorzagen. Dit was maar goed ook want de eerste ronde waren de waterposten nog niet voorzien van water noch bananen.
De eerste ronde was eigenlijk een parcours verkenning en het liep eigenlijk wel soepel. Hierdoor liep ik eigenlijk wat te snel, wat ik in de loop van de tweede ronde begon te merken.
De temperatuur begon snel op te lopen en ik dronk veel water. Teveel want ik kreeg last van mijn maag, door minder te drinken verdween dit gelukkig weer. Aan het eind van elke ronde kom je door het stadion dat ongeveer voor een kwart gevuld was. De derde ronde was zwaar en na 28 km viel de snelheid aanmerkelijk terug. Voor ik aan de vierde ronde begon heb ik eerst mijn sokken en schoenen goed gedaan. Maar het ging er niet sneller van. Ik zag eerst ook geen andere lopers meer op het parcours. Tot km 34 heb ik zelfs een paar keer gewandeld, je hoofd, nek en armen koelen met water en weer verder. Na 34 km kreeg ik de geest weer en kon ik doorlopen tot het eind. Waar ik onder gejuich van de tribune na 4 uur en 15 minuten lopen over de finish ging.
Ik was zeer tevreden met het eindresultaat. Hoewel het niet binnen de 4 uur was, heb ik hem uitgelopen wat vermoedelijk de helft van de marathonners niet kan zeggen.

Het aantal deelnemers en de officiele uitslagen staan nog niet op de website en zijn dus nog niet bekend. Ik heb ook de winnende tijden nog niet doorgekregen.

Wouter

Foto's van 10 mei

We hebben vandaag al even bij het stadion gekeken. Wouter mocht zijn nummer en chip (voor de tijdregistratie) ophalen.
Langs de grotere wegen in de stad hangen spandoeken, als aankondiging.

De deelnemers aan de hele marathon moeten helemaal aan de linker kant zijn, de halve marathon daarnaast, en de vele deelnemers voor de Run For Fun (5km) moeten op deze foto helemaal rechts aanschuiven.

Wouter was snel aan de beurt en kreeg veel bekijks.

De deelnemers voor de Run For Fun moesten meer geduld hebben.

Het stadion was nog erg leeg.....


Er moet nog heel wat gebeuren.

Hou dit nummer in de gaten!