Survivalrun Beltrum 2014

Afgelopen zondag was het dan zover. het einde van de vakantie.
Traditioneel afgesloten met de eerste survivalrun van het jaar, Beltrum.
De moeder van alle survivalruns word voor de 25e maal gehouden. Het parcours heeft daarom extra aandacht gekregen en was langer dan andere jaren. Tevens is er het NK TSC.
 Ook speciale aandacht was er voor Marcel Scholten die voor 25e!!! keer in Beltrum de run loopt, hij is de enige die alle runs in Beltrum heeft gelopen.

Ik hoef zondag niet zo vroeg te starten, dus het is rustig beginnen op de zondag morgen. Het weer is warm en mooi, maar toch zie ik een beetje op tegen de run want ik heb veel te weinig getraind.
Daarom loop ik vanaf het begin rustig en neem voldoende tijd voor de hindernissen, die me alles meevallen. Swingovers, balkswings, netten onderlangs, apenhang, en net voor de bok een gigantische populier die als dikke balk tussen twee bomen is geknoopt.
Bij de doorwadingen merk je dat het weliswaar mooi weer is maar dat het water toch behoorlijk koud is. De bok gaat ook prima, waarna ik met minder moeite dan andere jaren de dubbele catcrawl achter me laat. Dan gaat het weer terug richting Beltrum.

Het maisland is nat en drassig en op veel stukken is hardlopen niet fatsoenlijk te doen. Maar ik heb geen haast, ik geniet van het lopen door de bossen, struiken en over het akkerland. De hindernissen waar ook ik de afgelopen weken aan heb mogen helpen bouwen, houden zich goed terwijl er toch meer dan 1000 deelnemers overheen klauteren.
Bij het boogschieten merk ik dat ik toch wel moe begin te worden want onvoldoende geconcentreerd komt de pijl buiten het teraken vlak terecht, wat een extra hindernis, een balkswing betekent.
Het publiek is langs de hele route volop aanwezig en zeker in de Harbersallee, jammer genoeg is hier voorde grote swing een grote opstopping. Dit is wel jammer, want verder was de doorstroming overal prima. Ook bij het houthakken zijn er te weinig bijlen beschikbaar.
de bijl die ik krijg is overigens wel goed scherp maar de stam die ik heb gekozen is ontzettend hard. blijkt maar dat ik geen verstand heb van houtsoorten.
In de kerklaan, na een klompentrapje, een apenhang en een schuin net hangen 2 triangeltjes. Normaal geen enkel probleem maar zo aan het einde van de run doet het gebrek aan training zich gelden.
Pas de 3e maal kom ik erdoor. en dan rest nog slechts de eindhindernis, ook weer met klompen.
Ik ben erg blij dat ik de run met bandje heb gehaald, met dank aan mijn trouwe fans: Mian en de kinderen.
Bram heeft de jeugdrun gelopen. Dit is voor het laatste jaar, volgend jaar mag hij de 12 km junioren run lopen. Hij heeft ook erg genoten en heeft zonder problemen alle hindernissen gehaald.  Hartstikke goed gedaan.

Het mooiste van de run is het toetje. Dit zijn de tobbes, waarin je heerlijk het vuil van je af kan weken. Hier zie je bij de start van de run al naar uit.

Inmiddels is de werkweek alweer halverwege en kijk ik terug op een mooie en geslaagde jubileum run.