De kou is er weer.

Het is alweer even geleden dat er een blog is verschenen.

Dat betekent niet dat er in die tijd niets gebeurt is. In tegendeel, we zijn erg druk geweest.
Zo moest eind oktober onze trouwe Transporter voor de APK en bleek er een fikse reparatie nodig te zijn. De bus is 16 jaar oud en elk jaar is het weer de afweging tussen repareren en inruilen.
Dit jaar eerst maar eens geprobeerd om hem te verkopen via marktplaats. Kijken hoe de reacties zijn en dan kunnen we altijd nog zien. Nou dat hebben we geweten, met een halve dag moesten we op zoek naar een ander vervoermiddel.
Gelukkig konden we daarvoor de bus nog een paar weken gebruiken. Na veel zoeken uiteindelijk een Ford Transit gekocht. Een luxe uitvoering. Aangezien we de winter ingaan moest ik vervolgens op zoek naar winterbanden op velg. Nou dan kom je in de wereld van de codes. Diameter, hoogte breedte, E.T. waarden, loadindex, snelheidswaarde, enz. Heeft wel even geduurd voor ik eruit was, maar dat is ook weer gelukt.
Nu rijden we prinsheerlijk met onze nieuwe bus overal naar toe.

Natuurlijk is er ook veel gesport. zo hebben Bram en Hugo hun eerste wedstrijd voor het jeugd survival circuit C (JSC-C) gelopen. Dit was 12 november in Vollenhove. Er schijnt een lekker zonnetje als de jongens vertrekken. Het parcours heeft pittige hindernissen en met veel koud water is de run redelijk zwaar. Vooral Hugo heeft het moeilijk. Maar de kanjer loop hem wel uit.

Ariët en Morris hebben hun laatste Mountainbike clinic gereden bij de Radstake in Varsseveld. Een groot spektakel, waarbij ook een MBtocht voor de volwassenen en een heuse BMX baan in de zalen.

Veel prominente Raborenners zijn present, wat de clinic bijzonder maakt.
Nas een goede warming up een hele serie oefeningen en een heuse tocht zijn onze stoere kinders een medaille en een prachtige ervaring rijker.

IK heb de laatste tijd veel getraind. Survivallen is geïntensiveerd, want Beltrum komt er weer aan. de lange duurlopen heb ik weer opgepikt, en dan het liefst over akkers, weilanden en langs/door sloten. Voor de Run in Beltrum is ook het parcours bouwen weer begonnen dus de komende zaterdagen ben ik onder de pannen.
Samen met Bram overigens want die loopt zijn Maatschappelijke stage bij de Stichting Survival Beltrum.
Loopwedstrijden heb ik even uit de agenda geschrapt want daar heb ik nu even geen tijd voor.

Mian is ook lekker aan het sporten en met de djembé in de weer.

Dit doen we naast alle andere lopende zaken van ons drukke huishouden.
We gaan dus in volle vaart en met gierende banden het jaar uit.
(hopelijk niet te letterlijk)

Wouter

Kanjers voor kanjers

Onder deze titel worden clinics aangeboden om kinderen bekend te maken met de mountainbike sport. Omdat onze kinderen graag hard gaan en graag vies worden leek ons het wel leuk voor de niet-survivalaars: Morris en Ariët.
Een collega van mij doet dit soort trainingen vaker en dat had natuurlijk ook onze nieuwsgierigheid gewekt. In totaal zijn er 6 cursus-zondagen, maar de eerste 3 zijn al geweest. Toen wij in Zeeland waren was het mooi dichtbij, in Borculo. Maar nu moesten we naar Hoog-Keppel rijden.
De kids vonden het prachtig. Al was het om 9 uur nog wel vrij koud. Eerst een stukje door de bossen en velden, naar een grasveldje voor de warming-up. Toen nog een stuk van het parcours tot de pauze.
Sportdrank, cake en Robert Geessink!De wereldberoemde tour-de-France rijder en aanvoerder van de RABO-ploeg bleek een leuke jongeman die graag met de kids op de foto gaat.
Nog een uurtje oefenen met slalom en op de wip en heuveltraining in het bos.Prachtig!
Als klap op de vuurpijl krijgen ze een bidon met sportdrank en een stoere fietsbril van de RABO-bank en een bakje patat van Aviko. Kortom een onvergetelijke zondagochtend.'s middags naar Markelo voor een familiefeest waar onze karikaturen getekend werden.... maar dat is weer een ander verhaal.
Mian

Survival Neede

De survivalrun in Neede zit er weer op. Uit de keuze van de parcoursen van 18, 12 of 7 km heb ik de laatste gekozen.
Om half negen op de fiets richting Neede vertrokken, waar ik heerlijk opgefrist aankom. Gezellig samen met al die bekenden bijkletsen en rustig voorbereiden op de start om 10 uur.
Ik start samen met Vera die haar eerste run loopt.
Na zo'n 2 kilometer, waarin een aantal touwhindernissen, 800 meter met een stammetje op de schouder die deze vervolgens doorgehakt moet worden, mogen we voor het eerst het water in. via een grote duiker onder de weg door en dan via het maaipad verder lopen. Het water is behoorlijk koud. Er volgen nog vele hindernissen waarbij er nog regelmatig het water overwonnen moet worden. Vera gaat ook hartstikke goed en overwint zelfs een paar hindernissen die haar in de training nog niet gelukt waren.
Grote klasse.
Af en toe is er wat opstopping bij de hindernissen waardoor je afkoelt, wat vervelend is.
De finish is bij de Hofmaatvijver die 3 maal overgestoken moet worden waarbij je telkens het water in moet. Een koude maar prachtige afsluiting. Vooral de eindhindernis is prachtig. Vanuit het water via een net omhoog, via een grote lus oversteken naar de volgende balk. Hoog boven het water, hangend aan een steigerplank de hindernis oversteken en dan via een schuin daaltouw richting de oever om dan toch nog de laatste 5 meter door het water af te leggen.

Hoewel Vera een paar hindernissen niet haalt zet ze toch een uitstekende prestatie neer voor haar eerste run.

Het was weer een enerverende ervaring.

Hier onder een aantal sfeerplaatjes en een aantal links naar foto reportages van de run.












eindhindernis:





Als je moe bent moet je uitrusten:






link achterhoekfoto


Sfeer impressie 7 km

Wouter

Marathon Amsterdam

Vandaag voor de eerste keer de marathon van Amsterdam gelopen. Het leek me gewoon ontzettend mooi om in het olympische stadion te starten en te finishen. En dat was ook gaaf.
Zeker met het prachtige weer van vandaag.

Gelukkig kon ik bij Koen en Bonne slapen, wat een heel goed hotel blijkt te zijn.
Gisteren ben ik met hen naar de expo geweest om de nummers op te halen. Wehebben het sutk langs de Amstel verkend. Verder een heerlijk rustige avond gehad.
Na een wat onrustige nacht (Normaal voor mij voor een marathon, een heerlijk ontbijt heeft Bonne me naar het Olympisch stadion gebracht. Perfect geregeld allemaal.

Het is eerst echter nog behoorlijk koud, de start is nl. al om half 10.
Eenmaal gestart is dat natuurlijk perfect weer. weinig, wind, zonnetje erbij en 12 - 15 graden. Het eerste stuk is wat dringen en nu en dan springen er vluchtheuveltjes met paaltjes op de weg. Eenmaal in het Vondelpark gaat dat beter.
Ik loop heerlijk, voel me goed en, opportunistisch als ik ben, heb er een goed tempo in.
Spoedig lopen we langs de Amstel. Prachtig lopen tot aan Oudekerk en dan via de andere kant weer terug.
Na 25 km neemt de souplesse langzaam maar zeker af, dit gaat door tot aan het eind. Te weinig duurkilometers in de benen en natuurlijk te hard gestart.
Na 35 km krijg ik het echt moeilijk en schakel ik over op de automatische piloot.
Uiteindelijk finish ik in 3:21 waar ik tevreden mee ben.

Ik ben erg blij dat ik de eerste 25 - 30 km goed gelopen heb. De basissnelheid heb ik weer terug, De komende tijd werken aan het verder opvoeren duurvermogen en de tempohardheid.

Hier nog een overzichtje van het resultaat:




Na de finish heb ik een uurlang heelijk in het zonnetje in het gras gelegen, genieten van de ambiance van het stadion.
Daarna als uitlopen, teruggelopen naar Koen en Bonne.
Het fantastische hotel biedt me een heerlijk bad aan met daarna een lekkere maaltijd, voordat het tijd word om weer op de trein naar de achterhoek te stappen.

Het is een mooi weekend geweest en ik wil vooral Koen en Bonne hartelijk bedanken voor de geweldige service.

Survivalrun Ruurlo 2011

Het tweede weekend van oktober is traditioneel de familierun in Ruurlo. Omdat iedereen hieraan kan meedoen (er is geen leeftijdsgrens van min. 8 jaar) doen wij hier al jaren aan mee. Bram en Hugo kunnen hier leuk lopen om hun tijd te verbeteren (al wisselt het parcours elk jaar). Ariët vindt 1 survivalrun per jaar ook wel leuk.En Morris is een mooi-weer-survivallaar en in oktober valt het weer meestal nog wel mee.Omdat Bram en Hugo zelfstandig kunnen lopen kan Wouter met Ariët en Morris mee. Hij kreeg zelfs bij de start nog twee kinderen onder zijn begeleiding. Die twee zaten qua leeftijd tussen Ariët en Morris in, dus een leuk stel.Ze deden het allemaal super goed! Er waren leuke nieuwe dingen en lokaties, zoals kanoën en keienslepen bij Kasteel Ruurlo.Bram liep in 1:13 de 24 hindernissen op de 5.8 km lange route.
Hugo was ook sneller bij de finish dan de fotograaf (Mian dus). Precies 20 minuten na zijn grote broer. Hij heeft de run gezellig samen met een vriendje gelopen.Ariët schoot meteen de eerste keer in de roos en deed de hindernissen heel goed.Morris was verrassend snel in de touwen. En hield ook de laatste hindernis, in het koude zwembad, heel goed vol.
Wouter gaf natuurlijk het goede voorbeeld en de juiste begeleiding en hulp.
De volgende foto is van vorig jaar, van Wietse, want ik heb alleen filmpjes van de laatste hindernis.Over de tonnetjes, in het net omhoog en dan 15 meter apenhang. Morris heeft het helemaal zelf gedaan! Eervolle vermelding! En dat in 2 uur en een paar minuten. Petje af! Volgend jaar weer......

Nog wat extra links met filmpjes.


Filmpjes van mij op de verschillende punten

en de uitslaggegevens

Kust Marathon Zeeland

Dat het dit weekend warm is geweest, zal niemand zijn ontgaan.
Het is ook het weekend van de Zeeuwse kust marathon. een mooie en zware marathon.
Was het andere jaren vooral de wind die het erg zwaar maakte, dit jaar is het de zon.

Vrijdag zijn we met het gezin vertrokken zodat we, ondanks het drukke verkeer, mooi op tijd en lekker relaxed in Zeeland aankomen.

Voor de start zie ik plaatsgenoot Tom. die voor de eerste keer Zeeland loopt. Om klokslag 12 uur starten ruim 1700 lopers in Burgh. Het is al warm en ik moet met warmte altijd erg wennen voor ik op gang kom. Ik heb de hele morgen goed gedronken wat resulteert in veelvuldig wateren. Ik begin bewust heel erg rustig en kom zo lekker in een rustig ritme. Tijd is vandaag niet belangrijk, ik wil hem helemaal uitlopen zonder te wandelen.

Het voelt goed, lekker rustig tempo en bij elke waterpost meerdere bekers water en enkele bekers sportdrank. Bij Vrouwenpolder gaan we het strand op. Dit vind ik dit jaar niet zo zwaar. Afgezien van de temperatuur is het windstil, en het is eb waardoor er een breed stuk goed te belopen hard strand is.
Dit is de vierde keer dat ik meedoe en andere jaren was het altijd een stuk kouder, met veel tot heel harde wind en dus ook maar weinig mensen. Zo anders is het dit jaar. Met dit perfecte strandweer was het erg druk en blijkt de 8 kilometer strand waarover we lopen een naaktstrand te zijn. Een heel ander aanzicht dan de andere jaren.

Al voor het strand zie ik mensen wandelen en op het strand nog veel meer. Een voorteken voor het slagveld dat nog gaat komen. De 2e helft van Oostkappele via Domburg, Westkappelle naar Zoutelande is zwaarder met de klimmetjes en trappen. Toch kan ik ook hier blijven hardlopen. Ik stop bij elke drinkpost even om 5 of 6 bekers te drinken en dan weer verder. Pas de laatste kilometers krijg ik het zwaar, maar dan is het nog even doorbijten tot de finish. Het publiek is hartverwarmend en natuurlijk is er mijn eigen geweldige supportersteam.
Ik finish net binnen de 4 uur en ben tevreden.
Tom finisht een kwartiertje na mij en vertelt me dat hij veel last had van de warmte, maar hij is wel gefinisht.

Het blijkt dat meer dan 40% de finish niet heeft gehaald.
Voor mij blijft de Zeeland marathon een prachtige loop met een mooi parcours, een geweldige sfeer en onvoorspelbare omstandigheden.

Zaterdag avond en zondag nog heerlijk genoten op het strand.


Nog wat sfeerplaatjes.

Op naar Zeeland

Hoewel het een tijdje stil is geweest op deze blog, wil dat niet zeggen dat ik stil heb gezeten. Integendeel, ik ben erg druk geweest met lopen en survivalrun trainingen.
Ik train tegenwoordig twee keer in de week voor het survivallen en dat betaalt zich uit in een groter gemak waarmee hindernissen neem. Daardoor wordt het alleen maar leuker.
Ook met het lopen gaat het nog steeds vooruit. Het duurvermogen kan nog wel wat verbeteren, maar ik heb weer veel lol in het trainen. Of het nou intervallen zijn of lekker crossen over de lochemse berg.
Kortom, het gaat goed met me.

En dan zaterdag de Kustmarathon van Zeeland.

Een prachtige uitdaging waar ik weer veel bekenden ga ontmoeten. Uit Borculo zal ook Tom er zijn. Voor hem is dit de eerste keer dat hij deze marathon gaat lopen, maar hij is fit heeft een goede voorbereiding achter de rug dus dat gaat helemaal goed komen.
Hieronder de routekaart.


Mariska gaat trouwens zondag in Brussel haar Belgische titel op de marathon verdedigen. Ook zij heeft een heel goede voorbereiding gekend en ze gaat ervoor. Ik ga dat zondag volgen.

Ik ga de laatste voorbereidingen voor dit weekend treffen. Spullen bij elkaar zoeken nog een lichte training en dan vertrek ik vrijdagmiddag.

Ik houd jullie op de hoogte.

Wouter