Het is al weer meer dan een maand na de laatste blog zie ik.
In deze tijd heb ik niet stil gezeten.
Na de marathon heb ik wel even bij moeten komen. 20 oktober zou ik de survivalrun lopen in Neede, maar ik ben erg verkouden en het is verstandiger om niet te lopen. Desondanks ben ik de week erna, de herfstvakantie, snotterig en verkouden geweest.
Aan het eind van de vakantie ben ik er wel overheen, zodat ik die zondag de Devil's Trail kon lopen in het rijk van Nijmegen.
In de route zijn de St. Jansberg, Duivelsberg en Mookerheide opgenomen. Een tocht dus door een afwisselend landschap met een rijke varieteit aan natuur, bos, heuvels en heide.
Ik vertrek die morgen in de stromende regen naar Berg en Dal. Aangekomen bij de startlocatie regent het nog steeds. De mensen schuilen in de diverse tenten en de sfeer is uitstekend.Om 12 uur bij de start is het inmiddels droog geworden en de rest van de middag is het uitstekend loopweer.
Het parcours is prachtig en pittig. Een aantal malen lopen we verkeerd omdat we een pijl missen. Op een aantal plaatsen blijken grappenmakers de pijlen weggehaald te hebben.
Ik loop samen met Taco. Hij blijkt in de organisatie van de survivalrun van Vollenhove te zitten en hij heeft net een pittige marathon voorbereiding achter de rug. Genoeg gespreksstof dus.
Hij verteld dat hij half november een marathon gaat lopen rond een vulkaan in noord Chili. In San Pedro de Atacama op een hoogte van 4000 m. Geweldig.
Ik merk dat de verkoudheid zijn sporen heeft nagelaten en ook mijn linkerbovenbeen is wat stijf.
We besluiten om de trail samen rustig uit te lopen.
Het is een prachtig parcours vrijwel geheel onverhard met grotendeels vrij goede bospaden maar ook de nodige modderstukken en ze hebben volgens mij alle klimmetjes die ze konden vinden er in op genomen. Het aantal hoogte meters schijnt tussen de 700 en 800 te liggen.
Er staan onderweg nergens afstanden aangegeven en door het verkeerd lopen heeft iedere loper op zijn horloge een andere afstand van reeds gelopen km.
Dit resulteert erin dat je naar het eind toe niet weet of je nog 3, 5 of 6 km moet ploeteren, maar dat is weer een goede mentale training. In deze laatste kilometers zit de Kuitenbijter de Duivels berg met het hoogste punt van deze Trail. Uiteindelijk heb ik ruim 38 km op de teller staan en dat vind ik ook meer dan genoeg.Het is een prachtige loop maar volgendjaar hoop ik toch iets fitter te zijn.
Inmiddels is die loop al weer ruim 2 weken achter de rug en ik ben weer hersteld. Het drukke dagelijkse leven gaat door en de tijd vliegt. de hardloop trainingen gaan goed en als ik tijd heg ga ik ook naar de survival trainingen. Half december staat Dinxperlo weer op het programma en begin Januari Beltrum.
Voor Beltrum begint eind november het parcours bouwen weer. Al met al hoef ik me niet te vervelen en ik voel me er goed bij.
Wouter
