Survivalrun Vollenhove

8 november, BSC survivalrun in Vollenhove, Veno in the wetlands.
Midden in de Noord-Oost polder wordt elk jaar weer een mooie run georganiseerd. Mijn volgende run na Neede.
Het is begin november en nog steeds mooi weer.
Dit keer ben ik zonder Bram want die heeft vandaag een polo wedstrijd.   Na de start gaat het eerst een park door met een aantal opwarmhindernissen en dan gaat het de polder in.
Door het droge weer van de afgelopen tijd is het niet erg modderig, maar de polder zou de polder niet zijn als er veel water in zit. Zoals een paar maal door een duiker onder de weg door, een meter hoog met 60 cm water erin en dat dan 15 meter lang. Verder loopt het parcours door een paar stallen waar hindernissen zijn opgebouwd en in een ervan is het boogschieten.
De run is perfect georganiseerd.
Ik zit lekker in mijn vel en de hindernissen gaan goed. verder zitten er behoorlijke loopstukken in over weilanden en akkers, maar ook over landweggetjes en bospaden.
Ik finish na 1 uur 23 minuten en ben er heel tevreden mee.

Ik voel me heel fit en heb de run zonder problemen doorstaan.

Voor Zondag staat de slingetrail in Wintersijk op het programma.
35 km door de grensstreek rennen. Heerlijk.

Wouter

Survivalrun Neede

Het seizoen is in volle gang en ik loop weer de BSC (Basis Survival Circuit).
18 oktober was de run in Neede. Altijd een mooie, redelijk zware run.
De start was rond half elf. Het weer is mooi, zonnig, maar niet te warm.
Ik loop rustig van hindernis naar hindernis en bedwing de netten en de touwen.

Bram doet vandaag ook mee dit wordt zijn eerste run bij de A-jeugd. Een behoorlijke stap na een aantal jaren B-jeugd. Hij doet het heel goed, rustig hindernis na hindernis bedwingend.

Ook het water is goed te doen, al staat het hoog in de duiker onder de weg door. Ik stoot hier mijn hoofd en loop daarna met een bloedspoor over mijn hoofd.

Het lopen gaat goed maar ik heb moeite met sommige hindernissen.


Dit is de vermoeidheid van 3 weken werken in Zeeland, waarvan ik net terug ben gekomen.


Maar het is weer een mooie finale langs en over de vijver.

Bram over de finish

Na ruim 1,5 uur ben ik binnen (de snelste doet het in de helft van de tijd!), maar ik heb wel mijn bandje behouden en dat is wat naast het plezier en de uitdaging telt in deze sport.

Wouter

Kustmarathon 2014

Zaterdag 4 oktober was het weer de dag van de Kustmarathon.
Dit jaar al weer de 7e keer dat ik deze marathon loop.
We maken er elk jaar een familie weekend van. Dit jaar bivakkeren we in een huisje in Burgh-Haamstede op loopafstand van de start. Ideaal.
Zaterdag ochtend lekker uitslapen, relaxed ontbijten en om kwart over 11 gaan we lopend via de sporthal naar het centrum van Burgh. In de sporthal laat ik mijn tas achter, voor transport naar Zoutelande.

Rond de kerk is het een gezellige drukte. Velen moeten nog even gebruik maken van het toilet voor ze van start gaan.

Traditie getrouw gaan we klokslag 12 weg. De twaalf slagen van de kerkklokken worden luid meegeteld en dan gaat het van start.
Ik wordt luid aangemoedigd door mijn familie.
Het parcours is al die jaren onveranderd maar het aantal deelnemers blijft groeien en het grote verschil wordt elk jaar gemaakt door de weersomstandigheden en het getij. Wat dat betreft is het dit jaar ideaal. De weersomstandigheden zijn uitstekend. Het is lekker in het zonnetje zonder dat het te heet is en op het strand afgaand tij waardoor dit goed te belopen is.
We lopen Burgh uit, de beboste duinen door en over het strand naar de Pijlerdam in de Oosterschelde.
Bij de strandafgang staan mijn fans me weer vol overgave aan te moedigen. Dat voelt goed. Het lopen gaat lekker, de kilometers glijden makkelijk voorbij. Bij 12 km op het werkeiland Neeltje Jans pik aan bij een groep waarin oa Cor loopt, een loopkennis. Ik heb wat druk op mijn darmen, dat loopt niet lekker dus loop ik de bosjes in. Diarree!
Na enkele minuten ben ik daar in ieder geval van verlost. Hopelijk blijft het daarbij.
Ik zet de achtervolging in naar het groepje met Cor.
Bij 15 km staan mijn fans weer en na enkele high fives vervolg ik mijn weg.
Na de kering volgt de Veerse dam en bij Vrouwenpolder gaan we het strand op. Overal staan ontzettend veel mensen. De strandopgang is altijd even ploeteren door het mulle zand om de waterlijn te bereiken.
Het strand ligt er goed bij. Het loopt lekker, ik kan zelfs het tempo behoorlijk op peil houden. Op het strand zit na 1 uur 45 de helft er al op.

Ik geniet van het strand, overal mensen, het water dat je af en toe verrast door ver het strand op te komen waardoor ik dan door het water loop.
Bij km 26 mogen we het strand weer af. Oostkapelle, altijd een hele drukke plek. Nu volgen de duinen en is er geen stukje vlak meer. Het duinpad golft voor me uit, afgewisseld met pittige klimmetjes en lekkere trappetjes. Ik vind het genieten. Zo laat ik km na km achter me. Ik begin mensen in te halen, wat lekker is. Bij 30 km ga ik Cor weer voorbij, een aantal km later haalt hij mij echter weer in.  Regelmatig duiken mijn fans weer op langs het parcours, als een geolied team zijn ze elke keer op tijd om mij aan te moedigen.
Bij West Kapelle wacht de dijk, waar een heel stuk over asfalt gaat, met af en toe nare klimmetjes.
Dan buigen we naar het oosten langs de Westerschelde. Voorbij West-Kappelle volgt een hoge trap het duin op, waarna vervolgens de route bestaat uit klimmen en dalen. Hier ga ik Cor weer voorbij. Het is genieten. Bij 40 km gaan we over het hoogst punt van deze marathon, om even later als toetje weer het strand op te lopen, waar meerdere golfbrekers als extra hindernis aanwezig zijn.
Dan is er de strandafgang van Zoutelande. 
Nog 500 meter naar de finish in de Langstraat. Ik voel me nog steeds goed en voer het tempo nog een beetje op voor dit laatste stukje.
Met de Zeeuwse vlag die ik uitgereikt krijg ren ik naar de finish.
De tijd wordt geklokt op 3:38, waarmee ik bij de eerste 10% eindig. Daar ben ik zeer tevreden mee.
Na een lekkere douche en massage gaan we met z’n allen terug naar Burgh om nog lekker te genieten van de rest van het weekend.

Vrienden Bedankt Marathon

Donderdag avond kwam een mailtje binnen met het volgende bericht:

Wouter, heb je tijd en zin en conditie om zaterdag 24 mei 1 of een paar rondjes mee te lopen in het Amsterdams Bos?

De uitnodiging komt van Francis, een veelloper die ik al een groot aantal jaren ken.

Hij heeft een marathon georganiseerd voor zijn vrienden om samen zijn 200st en laatste marathon te lopen. Het is een aantrekkelijk aanbod, maar wel kort dag. Er staan zaterdag wat werkzaamheden gepland en de auto is bezet. vrijdagavond de planningen omgegooid besloten dat ik de volgende morgen naar Amsterdam afreis.
Het parcours is rond de Bosbaan uitgezet. De Bosbaan is een wedstrijd roeibaan aan de noordzijde van het Amsterdamse Bos tussen Amsterdam-zuid, Amstelveen en Schiphol. De reis loopt voorspoedig en ik neem de afslag Amsterdamse Bos van de snelweg. De brug over het water is geblokkeerd en een serie politiemensen dirigeert iedereen weer terug de snelweg op.

Maar goed ik weet wel waar het is (Denk ik), dus rijd ik een afslag terug en verdwaal in Amstelveen.

Nu weet ik weer waarom ik niet in het westen van Nederland wil wonen, wat een drukte. 

Langzaam rijdt ik de juiste richting op. Ondertussen is het 5 voor 11, tijd voor de groepsfoto, 11.00 uur start tijdstip en ik rijd nog steeds richting Amsterdam Zuid. 

Uiteindelijk draai ik de parkeerplaats bij Grandcafe "De Bosbaan" op. Het is erg druk. Er blijken ook roeiwedstrijden te zijn. 20 minuten te laat loop ik de parkeerplaats af. Er is overal activiteit.

De organisatie tent van Francis zie ik zo een, twee drie niet staan. Wel zie ik in de verte een grote groep lopers verdwijnen. Gelukkig heb ik mijn loop kloffie al aan, dus ik besluit de achtervolging in te zetten en te zien of het de club van Francis is. Ik bedenk me als ik ze niet vind dat ik, nu ik hier toch ben, op mezelf het gebied maar ga verkennen en kijken of ik de 42 km vol krijg.

Het duurt niet zo lang voor ik de eerst lopers begin in te halen, en ja hoor een aantal herken ik van gezicht. Na een tijdje zie ik Francis lopen. Ik meld me bij hem en loop het eerste rondje met zijn groepje uit. 

We melden ons bij de verversingspost en ik krijg mijn polsbandje met start nummer. De ronde van 8,5 km is door Francis prima uitgepijld zodat iedereen op zijn eigen tempo en gemak het rondje kan lopen.

Het is een mooi parcours, dat met een grote boog rond de Bosbaan loopt.

De Bosbaan ligt in het Amsterdamse Bos, dat drie keer zo groot is als het Central Park in New York. Het is een verrassend groene omgeving en verrassend rustig hoewel het tegen Amsterdam aanligt.

Ik merk dat het lopen in een rustig tempo prima gaat.

De sfeer is zeer ontspannen. In de derde ronde haak ik aan bij twee vrouwen die een mooi tempo hebben. Het blijken Wilma en Petra te zijn. Wilma verteld dat ze de vorige week een 24 uurs heeft gelopen. Petra heeft ook al meerdere ultra's gelopen en is ook een kilometer vreter. Vol Respect hoor ik de verhalen aan. Wat een kanjers. Na de derde ronde stopt Wilma en Petra en ik besluiten de laatste 2 rondes samen te lopen. Het toeval wil dat Petra uit Lichtenvoorde komt, 20 km bij mij vandaan.

Al pratend zitten de kilometers er zomaar op.

We hebben heerlijk gelopen, tijden zijn niet belangrijk en de medaille is een mooie waardering van Francis naar zijn vrienden. Hij zal het marathoncircuit achter zich laten, maar het lopen zeker niet.

Als afsluiting is er voor de liefhebbers nog de sprong in de Bosbaan.

Heerlijk even het zweet afspoelen en lekker afkoelen voor de thuisreis wordt aanvaard.

Het was een prachtig evenement. Puik georganiseerd door Francis en zijn dames, die de verzorgingspost en ronde telling uitstekend hebben gedaan. Veel dank daarvoor.

Voor mij was het weer de eerste marathon sinds maanden en het lopen met het gemêleerde gezelschap van marathon- en ultralopers was fantastisch.

Het was een welbestede dag.

Wouter

lang niet geschreven

Het is al weer een lange tijd geleden dat we een bericht gepost hebben.
Vaak een teken dat ik heel druk ben en dat het met het lopen minder gaat.
Dat was dus ook het geval.
Ik heb heel lang last gehad van mijn linker bovenbeen, waardoor ik geen lange duurlopen meer kon doen. Na 10 of 15 km word het been stijf en begint het zeer te doen. Het werd in de tijd wel beter maar het ging langzaam.  Ik heb dit jaar wel de survivalruns van Beltrum en Gendringen gelopen en de Trail by the Sea in Renesse was een zware dobber met 40 km strand, bos en duin. De maanden daarna heb ik bewust minder gelopen en rustiger aangedaan.  De laatste 6 weken is de pijn in de benen vrijwel weg. Vorige week maandag heb ik pijnloos zo'n 25 km over het strand gelopen en gisteren heb ik weer eens een marathon gelopen. hiervan komt nog een verslagje.
Het lijkt erop dat ik weer op het niveau van het marathonlopen ben aangeland. Nog niet op snelheid, wel de duur.

Wouter

Boom gesloopt

Afgelopen zaterdag hebben we de ochtendrust verstoord door al vroeg te beginnen met het neerhalen van de laatste boom uit de voortuin neer te halen. Gelukkig hadden we professionele hulp.

Om 8 uur gingen eerst de takken er af.

De kinderen konden mooi meekijken door het badkamerraam.

Wouter bracht de takken en stronken naar de achtertuin voor verdere verwerking tot haardhout.

De stronk van deze en de vorige boom werden vakkundig weggehaald.

Het ziet er wel wat kaal uit, maar er komt binnenkort een andere plant voor in de plaats.

Wooldereslopen 2014

Vandaag de 2e woolderesloop gelopen.
Net als 3 weken geleden me bij de 10 km gehouden.
De Wooldereslopen zijn een serie van 4 lopen die om de 3 weken gehouden worden, over de Woolderes.
Het is een leuk parcours, en door de herhaling na 3 weken is het een mooi meet moment voor de vooruitgang in het begin van het seizoen.

M'n benen zijn momenteel nog niet super, maar het gaat langzaamaan steeds beter.
Vanmorgen kreeg ik na 4 km bijna kramp in de kuit en moest dus inhouden. De kramp verdween en ik kon de snelheid weer opvoeren. Met de tijd van 42 minuten hoog ben ik op dit moment tevreden.

Over 3 weken zal ik daar niet lopen, want dan ga ik de Trail by the sea lopen.
Volgende week staat de survivalrun in Gendringen op het programma.

We gaan het zien.

mvg

Wouter

Survivalrun Beltrum 2014

Afgelopen zondag was het dan zover. het einde van de vakantie.
Traditioneel afgesloten met de eerste survivalrun van het jaar, Beltrum.
De moeder van alle survivalruns word voor de 25e maal gehouden. Het parcours heeft daarom extra aandacht gekregen en was langer dan andere jaren. Tevens is er het NK TSC.
 Ook speciale aandacht was er voor Marcel Scholten die voor 25e!!! keer in Beltrum de run loopt, hij is de enige die alle runs in Beltrum heeft gelopen.

Ik hoef zondag niet zo vroeg te starten, dus het is rustig beginnen op de zondag morgen. Het weer is warm en mooi, maar toch zie ik een beetje op tegen de run want ik heb veel te weinig getraind.
Daarom loop ik vanaf het begin rustig en neem voldoende tijd voor de hindernissen, die me alles meevallen. Swingovers, balkswings, netten onderlangs, apenhang, en net voor de bok een gigantische populier die als dikke balk tussen twee bomen is geknoopt.
Bij de doorwadingen merk je dat het weliswaar mooi weer is maar dat het water toch behoorlijk koud is. De bok gaat ook prima, waarna ik met minder moeite dan andere jaren de dubbele catcrawl achter me laat. Dan gaat het weer terug richting Beltrum.

Het maisland is nat en drassig en op veel stukken is hardlopen niet fatsoenlijk te doen. Maar ik heb geen haast, ik geniet van het lopen door de bossen, struiken en over het akkerland. De hindernissen waar ook ik de afgelopen weken aan heb mogen helpen bouwen, houden zich goed terwijl er toch meer dan 1000 deelnemers overheen klauteren.
Bij het boogschieten merk ik dat ik toch wel moe begin te worden want onvoldoende geconcentreerd komt de pijl buiten het teraken vlak terecht, wat een extra hindernis, een balkswing betekent.
Het publiek is langs de hele route volop aanwezig en zeker in de Harbersallee, jammer genoeg is hier voorde grote swing een grote opstopping. Dit is wel jammer, want verder was de doorstroming overal prima. Ook bij het houthakken zijn er te weinig bijlen beschikbaar.
de bijl die ik krijg is overigens wel goed scherp maar de stam die ik heb gekozen is ontzettend hard. blijkt maar dat ik geen verstand heb van houtsoorten.
In de kerklaan, na een klompentrapje, een apenhang en een schuin net hangen 2 triangeltjes. Normaal geen enkel probleem maar zo aan het einde van de run doet het gebrek aan training zich gelden.
Pas de 3e maal kom ik erdoor. en dan rest nog slechts de eindhindernis, ook weer met klompen.
Ik ben erg blij dat ik de run met bandje heb gehaald, met dank aan mijn trouwe fans: Mian en de kinderen.
Bram heeft de jeugdrun gelopen. Dit is voor het laatste jaar, volgend jaar mag hij de 12 km junioren run lopen. Hij heeft ook erg genoten en heeft zonder problemen alle hindernissen gehaald.  Hartstikke goed gedaan.

Het mooiste van de run is het toetje. Dit zijn de tobbes, waarin je heerlijk het vuil van je af kan weken. Hier zie je bij de start van de run al naar uit.

Inmiddels is de werkweek alweer halverwege en kijk ik terug op een mooie en geslaagde jubileum run.