Door de modder en sloten, over netten en touwen.

De survivalrun is heel goed verlopen. Na de regenbui mochten de mannen om 14.05 uur starten. Hugo was één van de twee jongste deelnemers, want je mag pas vanaf 8 jaar meedoen.
Bij elke hindernis vertelde Hugo dat hij vandaag jarig is.
Dus veel felicitaties.

Als je deze reeds gespoelde (onder)kleding ziet kun je nagaan hoe de mannen er zelf uit zagen...

Na een extra douchebeurt thuis zien ze er weer stralend uit. Allebei een medaille en allebei nog in het bezit van het bandje (die van Hugo ging er onder de douche af).
Voor de leken onder de lezers: Als een deelnemer een hindernis niet haalt wordt het bandje afgenomen (doorgeknipt). Bij elke volgende hindernis die niet gehaald wordt knippen de contoleurs een gaatje in de mouw van je t-shirt. Daarom kwam Wouter in Beltrum als "gatenkaas" over de finish, en hebben de jongens nu allebei nog een mooi (ietwat bevuild) shirt als aandenken aan deze run.

Er is er 1 jarig, Hoera Hoera!

Dat kun je wel zien dat is hij:

Vandaag is Hugo 8 jaar geworden.
Het mooiste kado is het lidmaatschap van de survivalgroep in Beltrum, samen met een paar nieuwe sportschoenen.

Vandaag loopt Hugo meteen zijn eerste echte survivalrun, in Wesepe.
Bram gaat de run zelf lopen en Wouter gaat Hugo begeleiden.

In oktober heeft Hugo mogen meedoen in Ruurlo, en hij heeft twee keer mee getraind in Beltrum, dus hij heeft al iets ervaring.
We zullen de uitslag vanavond of morgen wel melden.

Weer lekker getraind

Nadat ik donderdag mijn enkel verzwikt heb, heb ik gisteren een rustdag genomen. Ik had gelukkig vrijwel geen last van mijn enkel.
Vanmorgen weer in Lochem getraind met de groep. Goede heuveltraining. Ik ben er lopend naarnaar toe gegaan en na de training samen met Paul teruggelopen. In totaal 2,5 uur gelopen en geen enkele last van mijn enkel. Dus gelukkig geen schade opgelopen door die verzwikte enkel.
Het ging zelfs erg goed met het lopen. Het weer was fantastisch.

Morgen met Bram en Hugo naar Wesepe voor een survivalrun. Voor Hugo een verjaardags kado, want hij wordt morgen 8 jaar en mag dan eindelijk lid worden van de survival club. Ik zal hem nog wel wat moeten helpen maar het gaat om de lol. Bram die kan al zelf het parcours van 7 km en 34 hindernissen afleggen. Dus morgen weer een sportieve dag.

Wouter

Enkel verzwikt

Vanavond na het eten ging ik vol goede moed op weg voor een loop van 15 kilometer.
Na ongeveer 10 minuten stap ik op een steen en zwikt mijn enkel om.
Foute boel!
Ik ben voorzichtig weer terug gelopen wat gelukkig redelijk goed ging.
Eén band wat opgerekt en dikker. Direkt met de voet onder het koude water en daarna rekverband erom. Het voelt nu alweer een stuk beter. Dadelijk de behandeling nog maar weer eens herhalen en morgen de schade opnemen. Ik geloof dat het wel meevalt.

Dat moet ook wel want: ja, ik wil natuurlijk wel blijven lopen en trainen. Verslaafd noemen ze dat geloof ik, maar het is gewoon karakter.

Wouter

Het slechte weer zat in het westen

Vanochtend met Bram en Hugo naar de survival training geweest. Toen we weggingen begon het te sneeuwen en dat hield aan tot vlak voor het einde. De touwen waren stijf, stug en koud en de jongens kregen dan ook koude handen van al dat klimmen. Maar ze hebben de training goed afgerond. Harstikke goed gedaan. Toen de training bijna was afgelopen brak de zon door en voor de rest van de dag was het hier mooi weer. Het was zonnig, en af en toe een winterse bui mocht de pret niet drukken.
De berichten waren dat het in het westen veel slechter was, ik moest daarbij denken aan Roel Truyers, onze Belgische marathonner, die vandaag net als vele anderen in Utrecht de marathon liep. Roel heeft hem binnen 3 uur 15 minuten gelopen. Een pracht prestatie.

Ik heb vanmiddag weer 2 uur gelopen, o.a. op de Needse berg waar eergisteren de paasloop was afgelast. Het was inderdaad erg drassig en nat op grote delen van het parcours en ik hield mijn voeten dan ook niet droog, maar het was heerlijk om te lopen. Niet veel wind en een zonnetje, afgezien van het kwartiertje dat het hagelde en sneeuwde. Al met al een goede week achter de rug. Het goede gevoel is er.

Wouter

Wat gebeurt er bij Wikwiheba Mwana

Zoals beloofd zal ik nog wat melden over wat de mensen zelf doen voor het tehuis.
Allereerst zal ik u voorstellen aan Mevrouw Mukasharangabo.

Zij is de initiatiefneemster en leidster van het centrum.
Zij is weduwe en moeder van o.a. 2 tweelingen (een tweeling is géén goed teken in Rwanda). Drie van haar kinderen hebben epilepsie. Omdat zij zich nergens wat van aantrok en haar kinderen als "normaal" beschouwde, heeft zij medische hulp gevonden. Met medicijnen is de epilepsie van haar kinderen goed onder controle te houden en kunnen de kinderen regulier onderwijs volgen.
Maar in Rwanda, zeker op het platteland, worden gehandicapte kinderen vaak nog weggestopt, omdat zij "toch geen goede toekomstverwachtingen" hebben. Het gebeurt zelfs dat deze kinderen, als een dier, aan een boom gebonden worden. Nee, zo hebben ze natuurlijk ook geen goede toekomstverwachtingen.
Hoe ik ook ben, Jezus houdt van mij.

Mevrouw Mukasharangabo heeft lotgenoten om zich heen verzameld. Ouders die ook een behoorlijk leven voor hun gehandicapte kinderen willen. Samen hebben ze geïnventariseerd hoeveel gehandicapte kinderen er in de omgeving zijn en wat ze daarvoor kunnen betekenen. Dit leidde tot de oprichting van Wikwiheba Mwana, vereniging zonder winstoogmerk, voor hulp aan gehandicapte kinderen in Ngarama en omgeving.
Ze willen zorgen voor medische, psychische en lichamelijke zorg. Maar de grootste rol is nog weggelegd voor het bespreekbaar maken van problemen, erkenning van gehandicapte kinderen en het wegnemen van de taboe rond epilepsie en gehandicapten.
Voor de oprichting van de vereniging en het bieden van de dagelijkse hulp is natuurlijk geld nodig. Daarom hebben de oprichters allemaal een startkapitaal ingelegd van iets meer dan € 60 per gezin.

Hoeveel is € 60 in Rwanda? Ongeveer het maandsalaris van een tuinman of 2 maanden huur van een huis in Kigali. Als je bedenkt dat je voor 1 euro 4 kg rijst kunt kopen, dan kun je voorstellen dat 60 euro een groot bedrag is voor mensen op het platteland.
Om geld voor het centrum te verdienen (de huur moet wel elke maand betaald worden) zijn alle ouders verplicht tot vrijwilligerswerk. Dit kan bestaan uit een dag oppassen op de kleinsten, kinderen naar school brengen, schoonmaken, vloermatten of rieten mandjes vlechten.
Deze artikelen worden te koop aangeboden op de lokale markt.

De betrokkenen doen wat ze kunnen, en daarbij kunnen ze onze hulp goed gebruiken. Wij zijn van mening dat ze die hulp ook verdienen.
Wat voor ons een kleine moeite is, geeft de ouders en kinderen bij Wikwiheba Mwana alles: HOOP!

Prachtig Paasvuur.

Zo, wij kunnen weer fris beginnen aan de lente.
Alle boze geesten zijn verdreven met het jaarlijkse paasvuur. Hier in de Achterhoek zijn de paasvuren nog steeds traditie. Wij gaan er voor naar Geesteren (3 km van ons huis). Daar is het vuur wat kleiner dan aan de andere kant van Borculo. Dit is leuker voor onze kinderen. De pubers en grotere kinderen gaan liever naar het grotere vuur.
Om 20.15 uur verzamelen de kijkers zich op het kruispunt in Geesteren om achter de fanfare aan naar het maisland te lopen waar in de afgelopen weken een beste bult snoeihout is opgestapeld. Na een woord van dank aan de vrijwilligers wordt om 20.30 uur het hout aangestoken en verzamelen de kijkers zich om het vuur. De fanfare blijft nog een half uurtje doorspelen terwijl de kinderen de maisstompjes uit de drek trekken om in het vuur te gooien.
Heel gezellig allemaal, met veel bekende gezichten.

Bram en Ariët gooien takken in het vuur.

Vanaf Geesteren kun je de vuren van Gelselaar en Nettelhorst in de verte zien. Het vuur zal nog zeker 12 uur branden en woensdag zul je het nog kunnen zien smeulen.

Aan de jongen naast Bram, Ariët en Morris kun je zien dat het terrein weer erg modderig was dit jaar.

Hé, het is droog weer

Gisteren en vandaag gelopen en tot mijn verbazing was het droog. De vooruitzichten waren slecht, maar dat viel dus enorm mee.
Gisteren een lange duurloop gelopen met Paul Knuvers. Het ging prima en het was een afwisselende loop met stukken maisland en natuurlijk de hellingen van Lochem voor de benodigde heuveltraining.
Het was niet zo koud als de afgelopen week met de straffe wind en de vele regen.
Vandaag was het zelfs zonnig met weinig wind, ongekend luxe.
Vandaag een korte loop van zo'n 10 km op tempo gelopen, wat me vrij gemakkelijk afging.
Ik lig lekker op schema.

Mijn belgische loopvriend Roel Truyers, die ook de marathon van Kigali gaat lopen, is momenteel in Utrecht waar hij morgen de marathon loopt. Hopelijk voor hem is het net zo'n weer als vandaag. Ik wens hem heel veel succes.

Wouter

Alles weer normaal?

Ja, het feest is over, alles is weer opgeruimd (al eten we nog steeds lekker van wat er overbleef), dus kunnen we weer normaal doen.
Wat is eigenlijk nog normaal? Het sneeuwt met Pasen.....

Ik heb lekker binnen gezeten en alle gekregen kleding uitgezocht. We kunnen gelukkig veel meenemen naar de kinderen in Rwanda.
Mooie kleren allemaal.
En, als iemand nog lange broeken voor jongens heeft, dan zouden we die ook nog graag meenemen. Babykleertjes hebben we ook nog niet, daar zijn we zelf al weer een paar jaar uit.

Met de sponsoring loopt het ook lekker. Wouter heeft al wat bedrijven benaderd, en we wachten de resultaten nog even af, maar als alles doorgaat zullen we het hier wel even melden natuurlijk.

Na het feesten moet er weer getraind worden

Wat hebben we zondag een mooi feest gehad!
Een ieder die geweest is bedankt voor de gezelligheid. En het was hartverwarmend hoe een ieder zijn steentje heeft bijgedragen aan mijn uitdaging.

Maandags was ik dan ook wel verplicht om weer te gaan trainen.
Dat ging deze week prima. Ik heb een lange duurloop gelopen, een intensieve interval, een gewone duurloop en een extensieve interval. Tot gisteren was het hier nog mooi weer, een lekker zonnetje maar met een verradelijk felle en koude wind.
Vandaag was het gedaan met het mooie weer, het regende behoorlijk toen ik vanavond de deur uitstapte en een felle wind maakte het gevecht nog spannender. Toch was het heerlijk verfrissend na een drukke en intensieve dag. Eerst tegen de wind opboksen, maar terug met de wind in de rug was het alsof ik vloog.

Morgen een verplichte ATV dag. Gelukkig dat een collega me daar vandaag op attendeerde, anders had ik morgen voor een dichte deur van het bedrijf gestaan. Een meevaller dus. Lekker lang weekend. We gaan lekker met het gezin erop uit, we weten nog niet wat maar we zien wel. Verder staan er de nodige km's op het programma.



Wouter

Djembee Film

Hierbij een stukje film van de djembee spelers die ons feest hebben opgefleurd met een kort optreden. We hebben ons lekker uitgeleefd!
Leuk dat jullie er bij waren "Tiriba".

KLIK HIER

Met dank aan Frank voor het bedienen van de camera.

2000 euro

Hoera! We zijn vandaag de 2000 euro gepasseerd.
We hebben ons 12,5 jarig huwelijk gevierd met vrienden en familie en het was prachtig!
Het regende de hele dag, maar binnen was het super.
Bijna iedereen die we uitgenodigd hadden was er. En vele hebben gehoord gegeven aan onze vraag om sponsoring ipv kado's.
Dat tikt lekker aan voor Wikwiheba Mwana.
Gelukkig brachten veel mensen ook nog een lekker flesje wijn of een mooi bloemetje mee, want dat vind ik toch wel heel leuk. Een huis vol bloemen en kaartjes en dan lekker samen een glaasje wijn
(achter de computer, want Wouter schrijft nu zijn wekelijkse stukje voor hardloopnieuws, en ik schrijf dit stukje).

Sponsors bedankt!

Nieuwe sponsors zijn welkom, download het sponsorformulier rechts, en help de gehandicapte kinderen in Rwanda via Wouter.

Vandaag, 15 maart 2008.

Vandaag is het precies 12,5 jaar geleden dat wij getrouwd zijn.
Toen zag de wereld er voor ons nog heel anders uit.
We hadden ons yuppen-bestaan (huis, 2 auto's en 2 banen) vaarwel gezegd en zouden aan een heel nieuw leven beginnen. De wereldreis.
Het was prachtig weer, Huize Ruurlo is nog steeds een prachtige plek, en de hele dag was een prachtig feest. Het was naast een bruiloftsfeest ook een afscheidsfeest, omdat we van plan waren om zo lang mogelijk rond de wereld te trekken. Dat is goed gelukt.
We zijn 2,5 jaar onderweg geweest.
Daarna kwamen de kinderen en dus weer een heel nieuw leven.
Nu beginnen we te merken dat we wortelen in de mooie Achterhoek. Het leven is hier goed en ook erg gezellig. Gisteravond kwam "de buurt" een boog plaatsen en die hebben we gezamelijk "nat" gemaakt. Een gezellige avond bij de open haard.
Heel Borculo weet ondertussen dat wij 12,5 jaar getrouwd zijn en dat is leuk. We voelen ons hier nu echt thuis.
Benieuwd waar we over nog eens 12,5 jaar zijn.

Donderdag avond

Gelukkig was het vandaag mooi weer.
Na de felle wind en regen van gisteren was het vandaag prachtig weer. Er was nog wel wat wind maar het was goed te doen. Vandaag stond er een extensieve interval van 10 maal een kilometer op het programma. Dus voor het eten en de Djembé les deze nog even afgewerkt.
Het ging erg goed. De eerste 5 kilometers waren wel wat zwaarder want die gingen tegen de wind in, de volgende 5 gingen weliswaar met de wind mee maar die waren ook zwaar want toen had ik al 5 keer een kilometer gelopen. Een goede training en ik kwam met een voldaan gevoel weer thuis.
Thuisgekomen snel douchen, eten, keuken opruimen terwijl Mian de kinderen naar bed brengt. Morris lag al in bed want die is ziek en heeft al twee keer zijn bed onder gekotst, Ariët was ook ziek maar is aan de beterende hand.
Als alle kinderen in bed liggen is het tijd om naar de djembé-les te gaan. Even lekker de alle sores van je af slaan. Mian was vanavond met onze groep mee want na de djembé-les zijn we nog even naar Neede naar het natuurhûs geweest om nog even te overleggen voor het feest van zondag.
Inmiddels weer thuis en dan moet de blog bijgewerkt worden en dan is het tijd om het bed eens op te zoeken. Zoals je ziet was het weer een welbestede dag.

Wouter

De training gaat voort

Dinsdag een rustige training gedaan na de 30 van Vorden op zondag. Gisteren een wissel duurloop gelopen van bijna 1,5 uur. Het ging erg goed. Zo merk ik toch steeds een beetje vooruitgang. Goed voor het vertrouwen.

Wouter

Hier zijn de foto's !

Mijn ouders zijn weer heelhuids terug uit Rwanda.
Vol mooie en minder mooie verhalen en met heel veel mooie foto's.
Om het een beetje overzichtelijk te maken heb ik een aantal diapresentaties gemaakt.
Heel makkelijk: klik op een onderstaande link.

Toerisme
Dieren
Kigali
Platteland
Wikwiheba Mwana

De foto's zijn van Henk, Tineke, Lon en Hazel Zomer.

Geslaagde 30 km in Vorden

Vandaag de grote test.
30 km in de 8 kastelen loop van Vorden.
Een prachtig parcours dat je in een wijde cirkel om Vorden leidt, min of meer langs de 8 kastelen van Vorden.
De eerste 15 km in een gedoseerd tempo van 12 km/uur (5 min/km) Samen met medeloper Paul Knuvers en een aantal die aangehaakt waren. Na 15 km liep ik op kop van het groepje en op een gegeven moment was ik ze kwijt. Ik had kennelijk wat versneld. De tweede 15 km heb ik alleen gelopen steeds naar lopers voor je toe lopen en dan er langs, op weg naar de volgende. Dat jagen dat ligt me wel.


Het lopen ging me erg goed af en ik heb heerlijk kunnen genieten van de prachtige omgeving. De prachtige wegen door het bos, de ongelijke klinkerweggetjes, het open boerenland. Ik was ook erg tevreden met de eindtijd van 2 uur 25 minuten, zeker omdat ik de afstand heel vlak gelopen heb.
Dit was goed voor een 58e plaats van de 191 heren, van alle 242 lopers die gefinisched zijn op de 30 km was ik de 62e.
Zeer tevreden en het geeft vertrouwen voor de toekomst.

Wouter

Drukke week

Het was een drukke week. Begin van de week wat rustig aangedaan en woensdag en donderdag laat thuis van het werk en verplichtingen in de avond waardoor ik zomaar 4 dagen niet gelopen heb. Haast niet voor te stellen. Dus vanavond moest het weer gebeuren en ik heb er een mooie intervaltraining van gemaakt in piramide vorm.
300/600/900/1200/900/600/300.

Het ging erg goed en ik heb een mooi loop weekend in het vooruitzicht. Morgen weer met het groepje lopen op en rond de Lochemse berg en zondag de 8 kastelen loop in Vorden, een 30 km wedstrijd. Het is de bedoeling dat ik deze als een training ga lopen en dat betekent niet te snel! Ik moet me dus inhouden, iets wat voor mij in een wedstrijd erg moeilijk is.

Het gaat zondag regenen dus er is een kans dat het deels op een cross gaat lijken en dat vind ik mooi.

Ik heb het gevoel dat ik mooi op schema lig. Ik ben nu in de fase van de lange duurlopen beland. Nu gaat het er op aan komen om kilometers te maken.

Ik heb er steeds meer zin in.

Wouter

Nieuws uit Rwanda.

Zoals gezegd zijn mijn ouders nu in Rwanda. Ze kunnen ons mailen en dat is natuurlijk heel fijn. We zijn erg benieuwd naar hun belevenissen. Hieronder een paar stukjes uit hun mails:
.. Lon zou even geld bij de bank halen. Juist op het moment dat hij alles ingepingeld had viel de stroom uit en daarna mocht hij wachten, kreeg wel een bonnetje, maar niet zijn geld. Gelukkig kwam alles toch goed.
Ja het blijft ondanks alle 'westerse' luxe, zoals een pinautomaat, toch gewoon een ontwikkelingsland. Met stroomuitval en gebrek aan veel voor ons normale dingen.
Het hotel in Butare had wel stromend water en een douche maar toen we de plastic teil in de douchebak zagen staan, begrepen we het al: Geen warm water.

De genocide is en blijft een belangrijk onderdeel van de maatschappij.
.. we waren erg onder de indruk van de herdenkingsplaats niet ver van Butare. Ze hadden de lijken op houten bedden gelegd in de gebouwtjes waar ze toendertijd veiligheid hebben gezocht. Die gebouwtjes zouden een mooie technische school worden, maar dat komt er nu dus niet meer van. Er was ook een vrouw die haar verhaal vertelde. Wel erg gruwelijk en ik vind dat wel moeilijk: Doe je daar goed aan om haar het steeds weer te laten vertellen?

.. het museum in Butare was heel interessant, evenals een tinfabriek en een pottenbakkerij. Overal word je zeer vriendelijk rondgeleid en er zijn geen entreeprijzen, behalve dan bij het museum.
Het valt ons op dat er geen straatvuil of andere rommel op straat ligt en wij vinden het overal zo schoon. De mensen laten je met rust, al wordt er natuurlijk wel wat gebedeld, maar niet vervelend.

De prijzen zijn enorm laag voor ons, maar niet voor hen. Een tuinman verdient zo'n 65 euro per maand en de huur van een huisje is al gauw 30 euro. Als je dan bedenkt dat een ei 12 cent kost en een kilo rijst 25 cent, begrijp je wel dat de ene euro per dag die je hebt te besteden (als je tenminste een baan hebt) gauw op is, om maar niet te spreken over kleding, al lopen de meeste mensen er erg goed verzorgd
en netjes bij.

Het zijn hier echt twee maatschappijen in een. De rijke wereld met alles aan luxe en comfort en de arme wereld, waar je geen honger hebt, maar verder gebrek aan zowat alles. Toch is hier hoop. Dat zie je aan het kinderhuis wat we steunen: Tot voor kort werden deze kinderen aan een boom geketend en gepest en nu wordt er tenminste naar ze omgezien.
Ja, alleen met bewustwording en erkenning zijn deze kinderen al een grote stap verder.
En natuurlijk willen we ze een meer menswaardig bestaan geven.

Needse Achterveld

Vandaag met de familie gewandeld in het Needse Achterveld. Een afwisselend gebied van natte en droge bossen, natte en droge heide, vennen en ondergelopen stukken land.
Het was lekker wandelweer en de kinderen vonden het prachtig zo door de bossen te struinen op zoek naar de krokodillen.
Het was erg gezellig zo met z'n allen.
Ik ben van daaruit teruggelopen naar Borculo, aangemoedigd door de familie die me met de auto een eind volgde.
Hieronder een aantal foto's.



De wind was nog steeds fel en natuurlijk had ik hem het hele stuk tegen, maar ik heb de 13 km toch vlot kunnen lopen. Enige weken geleden had ik moeite om zo'n stuk door te trekken maar dat gaat steeds beter.



Volgende week m'n eerste echte test: de 30 km van Vorden. Een mooi parcours door de bosrijke omgeving van Vorden langs de acht kastelen.
Van de week nog maar eens goed er tegen aan. De griep van een aantal weken geleden heb ik nu voorgoed achter me gelaten.

wouter

10 Engelse Mijlenloop Winterswijk

Vanmiddag de 10 Engelse Mijlenloop in Winterswijk gelopen.

Het parcours is een ronde van 8 km dat zo’n 2,5 km over de ventweg van de Winterswijkseweg voert en dan het achterland richting Meddo ingaat, over oa een mooi pad langs de Beuzerbeek. De sterke wind (windkracht 5-6) maakte het extra zwaar. In het eerste stuk, tegen de wind in, kwam ik alleen te lopen en kon het groepje voor me niet bij houden. Dit kostte behoorlijk wat energie, maar langs de beek hadden we de wind in de rug.
In de tweede ronde kon ik aansluiten bij twee lopers en een treintje vormen. Dit ging super we hebben dit tot ongeveer 1,5 km voor de finish volgehouden, toen moest er één lossen. Met z'n tweeën kwamen we na 1 uur en 10 minuten over de finish. In dit stadium van mijn traniningsopbouw ben ik daar heel tevreden mee.

Wouter

De eerste foto's van Wikwiheba Mwana.

Op dit moment zijn mijn ouders op bezoek in Rwanda.
Op ons verzoek zijn ze ook bij het revalidatiehuis Wikwiheba Mwana langs geweest. Vanuit de hoofdstad Kigali is het 3 uur reizen met een goede (4wheel drive)auto.
Het is natuurlijk prachtig om door het 'land van de duizend heuvels' te reizen, maar voor de gehandicapte kinderen en hun ouders is het wel veel praktischer om goede voorzieningen in de buurt, dus op het platte land te hebben.

Om een beeld te geven van de stand van zaken plaats ik hier een paar foto's van resp. een slaapkamer, de keuken en de nieuwe toiletten.



Ik zal later een stukje schrijven over wat de mensen allemaal zelf doen voor Wikwiheba Mwana.