8 maal duizend

Vanavond de intervallen gelopen die ik dinsdag heb overgeslagen.
8 maal duizend.
Het ging prima en ik voel dat ik na een paar vervelende dagen weer snel de goede kant op ga. Dit weekend geen wedstrijden. Morgen een lange duurloop met Mariska en zondag een korte duurloop.
Volgende week voorbereiden voor de Eemmeerloop van 8 mei.

Wouter

Lopen met Hugo, Ariët en Morris

Ze wilden alle drie wel meefietsen. Het is een mooie avond. We hebben het eten op, De zon zakt langzaam weg. Ik loop richting Geesteren, Morris, Ariët en Hugo vooruit op de fiets.
Over de Berkel, onder het viaductje door en dan het mooie fietspaadje in naar
Geesteren. Bij de kruisingen wachten de kinderen geduldig op de richting. We gaan Geesteren door en dan de es op.
Het is weer mooi zo in de avondzon, een genot om te lopen.
Af en toe racen Morris en Hugo om het hardst en blijven vervolgens weer wachten op hun vader, die wel met een lekker tempo doorloopt, maar ze natuurlijk lang niet kan bijhouden. Ariët en Hugo hebben hun fototoestel bij zich en maken regelmatig foto's.


Morris ziet een eekhoorn de boom in rennen, een hert staat aan de bosrand naar dat groepje voorbijgangers te kijken alvorens het bos in te vluchten. Als we de Nettelhorsterweg overgestoken zijn scheert een buizerd vlak over om even verder op een hoge uitkijkpost in een boom te betrekken. Ondertussen loop ik door, de kinderen vergezellen me afwisselend een eindje, om vervolgens er weer vandoor te gaan.
Bij Beekvliet zit een fuut ongestoord op een rietpol midden op het water te broeden.
Vanaf Beekvliet slingert het fietspad zich weer richting Borculo.

Thuisgekomen rennen de kinderen de tuin in om nog even te spelen. Ze hebben heerlijk gefietst en zijn nog lang niet moe en toch moeten ze naar bedje toe.

Deceptie

De halve van Enschede is voor mij op een deceptie uitgelopen. Of eigenlijk niet uitgelopen, want al na 6 of 7 km ging het niet meer en ben ik uitgestapt.
Ik kwam niet in mijn ritme, moest voor mijn gevoel na 5 km al werken en ik heb heel veel last gehad van de hitte. Over de oorzaak kan ik alleen maar gissen. De hitte speelt een rol, ik had voortdurend een droge mond en dorst. Maar misschien lag de oorzaak wel in de afgelopen week, te druk?, zaterdag toch te veel in de tuin (in de zon) gewerkt??.
Ik weet het niet en het doet er eigenlijk ook niet toe. Het ging anders dan ik in gedachten had. Het is niet anders.

Ik baal enorm ook voor Mariska die het verder alleen moest klaren en dit fantastisch heeft gedaan met 1 uur 34 en nog een hoeveelheid seconden.

Pacer in de Halve van Enschede

Morgen ga ik met Mariska als pacer lopen in de halve marathon van Enschede.
We gaan 1 uur 35 minuten lopen. Kijken wie er ons kan volgen :) .
Ik vind het best een eer om dit te doen.
Ben benieuwd hoe ik het ga ervaren.
Daar hoor je morgen meer over.
Iedereen die morgen mee doet heel veel succes gewenst.

Wouter

Eerste duurloop na Rotterdam

Statig en stil staat hij daar. Een weerspiegeling in het gladde wateroppervlak van de Berkel. Rustig kom ik dichterbij. Dan gaat de witte reiger op de wieken en vliegt laag over me heen. Een prachtig beest met glanzend witte veren, de hals karakteristiek gekromd. Een eindje verder haasten 4 kleine pluizebolletjes zich achter moeder eend aan. Prachtig beschenen door de ochtendzon.
De frisse ochtendlucht tintelt op mijn armen.
Bij Beekvliet loop ik richting de Lochemse berg. Ik loop het bos in en begin aan een lange beklimming. Ik stop even om naar een eekhoorn te kijken, die op zijn beurt mij nieuwsgierig gadeslaat. We kijken een tijdje naar elkaar. Verderop hamert een specht ritmisch op een boom. Het blijft bergop gaan, rustig loop ik door tot aan de toren de Belvedère. Dit is vaak het centrale punt van de heuveltraining en ook nu neem ik hier een aantal hellingen.
Het maisland een eindje verderop, mijn favoriete crossterreintje, is deels omgeploegd. Nog even en het wordt opnieuw ingezaaid en is het crossen over de landbouwgrond voor een halfjaar over.
Ik ben nog 6 km van huis als ik eigenlijk geen zin meer heb. Ik heb de marathon van vorige week nog in de benen, maar ach, het is prachtig weer, dus ik wissel het lopen af met lekker wandelen. Ik geniet van de omgeving; er staan zelfs nog een aantal herten in de bosrand oplettend maar ogenschijnlijk niet schuw. Een koppeltje fazanten, duidelijk verliefd, tippelt zonder enige haast en zonder zich aan de omgeving te storen de weg en het naastliggende weiland over.
Het leven is toch mooi zo!

Wouter

Nieuws uit Ethiopië

In 2007 hebben Mian en ik met een gezelschap geholpen met het bouwen van een school (8 lokalen) in Debark, een plaats van 30.000 mensen in het noorden van Ethiopië.
Een aantal mensen is onlangs teruggeweest. Hieronder een verslag (niet aangepast) en een aantal foto's.


een verslagje van Carolijn:

Op bezoek bij het bouwproject in Ethiopie
Wow, wat is Ethiopie een mooi land en wat jammer dat dit nog zo onbekend is voor zoveel mensen. Het heeft zoveel te bieden: veel culturele uitstapjes zoals Lalibela met zijn prachtige uit rotsen gehouwen kerken, lake tana met zijn mooie, mysterieuze kloosters, een vriendelijke en behulpzame bevolking en prachtige natuur zoals de Simien Mountains. Het was in dit gebied dat wij, Steven en ik, tijdens onze vakantie besloten een 6-daagse trekking te doen. De bouwcommissie van het DWF besloot in 2007 dat de bouwreis naar het aldaar gelegen dorpje, Debark, zou gaan. Het dorp had dringende behoefte aan een extra schoolgebouw.

Eenmaal aangekomen in Debark, werden we direct begroet door allerlei kinderen. Ze konden ons de weg wel wijzen naar een goed hotel….. Wij hadden al iets geboekt, maar ze konden ons wel helpen met wat anders. Wij waren namelijk op zoek naar een meisje dat de bouwreisleden hadden ontmoet tijdens de 2,5 week dat zij in Debark waren. We wilden graag met haar het schoolgebouw bezoeken. Ik liet hen een foto van het meisje zien en ze herkende haar meteen. Het was Alimthy. Niet lang daarna kwam ze met de jongens aangelopen en hebben we een afspraak voor de dag erna gemaakt. Ze wilde ons doolgraag de school laten zien die de bouwreisleden gebouwd hadden.

Vanuit het centrum was het ongeveer een half uur lopen naar het schoolgebouw. Eenmaal gearriveerd werden we al snel begroet door de directeur die ons hartelijk welkom heette. Vol trots vertelde hij dat er dagelijks zo’n 1400 leerlingen les volgen. ’s Ochtends groep 9, in de middag groep 10. De leeftijd van de kinderen varieerde van zo’n 14 tot 18 jaar. Het was duidelijk hoe blij hij was met de hulp van het DWF, hij liet ons als eerste het plakkaat zien waar alle bouwreisleden hun ‘handtekening’ hadden gezet. We mochten zelfs een van de klaslokalen van binnen bekijken. Hier werd de noodzaak van het schoolgebouw direct duidelijk, want zoals je op de foto kunt zien zaten de schoollokalen tjokvol!

Na ongeveer een uurtje rondgelopen en gepraat te hebben, zijn we weer vertrokken. Eenmaal terug in het centrum hebben we nog wat met Alimthy gedronken en daarna afscheid van haar genomen. Het was geweldig om te zien dat er zo dankbaar gebruik wordt gemaakt van het schoolgebouw. Dat het geld en de energie die de bouwreisleden erin gestoken hebben, niet voor niets zijn geweest. Integendeel, de druppel op de goede plaats heeft duidelijk nog steeds effect!

Carolijn van Wesemael





Er zijn inmiddels al weer lokalen bijgebouwd.


Hier nog enkele foto's van de bouw in 2007


Mian druk in de weer met het houweel.

Pacer halve van Enschede

Ik heb een uitnodiging gekregen om samen met Mariska als pacer te lopen voor de halve van Enschede op een tijd van 1 uur 35.
Leuk en gezellig.
Dus op 25 april ben ik in Enschede.

Wouter

Trainingsvrije week

Na de marathon van zondag ben ik elke avond bezet geweest.
Dus geen tijd gehad om te trainen, wat niet verkeerd was. Even wat rust voor de benen.
Dinsdag waren de bovenbenen wel wat stijf, maar verder heb ik geen last van de marathon. Vanavond moest het survivallen weer eens getraind worden.
Dus deze week is vrijwel trainingsvrij, terwijl volgens schema een intensieve zware week gepland is. Dit is door de marathon behoorlijk in de war geschopt. Dat schema pas ik wel weer aan, aan de volgende uitdagingen.

A.s. zondag is de volgende uitdaging, de schipbeek survivalrun in Bathmen, die ik samen met Hans ga lopen.

Wouter

Geen Wereldrecord, Wel PR voor Wouter

Mijn bovenbenen beginnen pijn te doen. Ben ik dan toch te hard van start gegaan?
Ik ben pas 12 km onderweg. Mijn gedachten gaan terug naar 2004 toen ik ook hier in Rotterdam mijn derde marathon liep.
Toen heb ik vanaf 15 km lopen worstelen en verschillende keren willen uitstappen. Geen groot succes dus en dat wil ik niet nog een keer meemaken.
Dat gaat er allemaal door mijn hoofd als ik deze licht pijntjes voel.
Mijn voornemen om op 4 min 35 te beginnen heb ik al lang achter me gelaten.
Elke kilometer is onder de 4 min 30. Op advies van Mark neem ik regelmatig een gelletje en bij de drankposten extran om maar zoveel mogelijk energie binnen te krijgen.
Dit lijkt goed te gaan want de pijn in de benen verwijnt en het lopen gaat weer soepeler. Kilometer na kilometer glijden weg. er staan veel mensen langs de kant en er is voor heel veel muzikale ondersteuning gezorgd. Ik vind het een gezellige boel en blijf geconcentreerd lopen.

Rond km 7 bij een keerpunt zie ik Mariska die heel geconcentreerd loopt. Haar plan is om onder de 3 uur te lopen. Gaat goed zo te zien.
Later blijkt dat zij in de tweede helft last van maag en darmen krijgt en tot 3 maal toe bijna uitgestapt is. Uiteindelijk loopt ze met 3 uur en 3 minuten toch nog 3 minuten van haar PR af. In eerste instantie is ze alleen maar kwaad, maar later kan ze toch wel blij zijn met haar PR. Klasse dat ze zo heeft doorgezet.

We zijn de kuip allang voorbij en langzaam gaan we weer richting Ahoy en Zuidplein.
en dan komt het halve marathon punt in zicht, dat ik na 1 uur en 33 min en 36 seconden passeer. Ik loop dus op het schema van net onder 1 uur 7 min. Ik voel me opperbest, het ritme zit erin en we gaan zo voor de 2e maal de prachtige Erasmusbrug over. Het is winderig en in combinatie met de helling ga ik altijd even knokken door mijn ritme iets aanpassen en zo de snelheid vast te houden. Hierdoor passeer ik een groot aantal mensen, naar beneden gaat ook heerlijk.
Nu gaat het onder de bijzondere kubus woningen door en dan op naar het Kralingse Bos. Bij het 30 km punt staat Mark van wie ik mijn Bidon met energiedrank en een gelletje krijg. Hier moet ik de laatste 12 km mee doorkomen. Het lopen met de bidon is niet prettig dus als deze leeg is gooi ik hem weg.
Rond km 38 komen we weer op de weg terug naar de Coolsingel. Op het andere weg deel lopen ook heel veel mensen net van de Erasmusbrug afkomen. Ik krijg het even wat moeilijker, concentratie wordt minder maar na km 40 ruik ik de stal en gaat de motor weer lopen.
Dit is heel anders dan 6 jaar geleden toen ik me van verversingspost naar verversingspost sleepte en regelmatig moest wandelen.

Na 3 uur 9 minuten en 3 seconden kom ik dansend op de muziek met een geweldig gevoel over de finishlijn.

Ik heb een dik PR gelopen in een hele mooie marathon.

Dit met dank aan Martine die voor mij het startbewijs heeft geregeld, Mark voor zijn adviezen, familie De Boer voor de opvang en voortreffelijke verzorging en Mariska en Erwin voor het vervoer en het gezelschap.

Hieronder is de race nogmaals in cijfers en grafieken te zien.

Wouter

Marathon van Rotterdam

Ik ga zondag de marathon van Rotterdam lopen!!



Gisteravond zag ik op de blog van Martine dat zij startbewijzen voor de marathon van Rotterdam had vanwege een aantal afzeggingen. Ik heb toen meteen contact opgenomen en besloten om het aanbod aan te nemen. Martine Bedankt.

Vandaag de spullen gepakt en slaapplek geregeld. Morgen kan ik met Mariska meerijden en zo is alles binnen een dag geregeld. de halve van Hengelo moet ik wel laten lopen maar dat komt de volgende keer weer.

Nu op naar Rotterdam.
Leuk zo'n onverwachte kans om een marathon te lopen.

Wouter

600'den

Gisteren was het weer tijd voor mijn intervallen samen met Bert. Er staat 10 maal 600 m op het programma.
De tijd van 2 minuut 20 is goed te doen en ze gaan allen strak, wel een paar seconden te snel. Tot de laatsten houd ik het goed vol al is het praten dan wel gebeurd.

Vanavond een lekkere survivaltraining.
Het is al weer een paar weken geleden en dat merk je dan meteen. De armen verzuren sneller en het vel van de handen is na de training gevoelig.
Er zijn een aantal niewe hindernissen gemaakt wat een leuke afwisseling geeft. Zo kunnen we ouderwets apekooien, wat een uitstekende oefening is voor je duurvermogen. Natuurlijk neem je niet de makkelijkste route, zodat je halverwege reeds met verzuurde armen zit.
Dat vinden we nou leuk!

Wouter

paasweekend loopweekend

Het paasweekend zit er bijna op. Het is een leuk weekend geweest. Gezelig met de kinderen naar de opa's en oma's. De kinderen hebben ook nog een nachtje gelogeerd, omdat wij een feestje in Den Haag hadden. Een verrassing voor Geertje die 40 jaar werd en dus een gezellig etentje met 20 gasten kreeg in plaats van met zijn tweeën.
Ook ben ik nog met de kinderen naar het babybos geweest in Enschede. Dit is een millenium bos ter ere van alle kinderen die in het jaar 2000 in de gemeente enschede zijn geboren. Dus ook voor hugo. 10 jaar geleden zijn we er natuurlijk ook geweest met een hugo nog in de wandelwagen en sprietjes van boompjes. Nu zijn de bomen toch al zo'n 3 meter hoog en begint het al op een bosje te lijken. Babybos

Op de open plek in het midden is het bord met alle namen erop verdwenen en bij de bank met de inscriptie babybos 2000 liggen allemaal glasscherven. Dat is toch wel een beetje een afknapper.
Babybos bank

Natuurlijk is er rond al deze drukte ook tijd geweest om te lopen.
De lange duurloop op vrijdag kon net voor het donker worden afgerond worden. In een langzaam tempo ben ik naar Lochem gelopen en heb daar het "berggebied" doorkruist. Geen extra hellinkjes, allen het maisland moet wel doorkruist worden en daarna weer via Beekvliet terug naar huis.

De hellingen zijn voor de zaterdagmorgen, bij onze wekelijkse heuveltraining in Lochem. Ik laat me na het lopen in Ruurlo bij mijn ouders afzetten. Mian en de kinderen komen daar ook en na de heerlijke lunch gaan we weer naar Borculo.
Via mijn schoonouders, waar de kinderen een nachtje blijven, gaat het vervolgens naar Den Haag voor eerder genoemde feestje. Dit gezelig weerzien gaat tot in de kleine uurtjes door en geeft een behoorlijke verschuiving in het slaapritme.
Zondag middag op de terugweg stap ik bij Deventer uit. Mian gaat de kinderen in Markelo op halen en ik loop terug naar Borculo.
Dit is de route die ik ook altijd vanuit mijn werk rijd. Via Epse gaat het over de lochemse weg naar Harfsen. Het is grappig om de weg die je bijna iedere dag rijdt, nu eens lopend te bekijken. Na Harfsen richting Laren. De weg is op zich niet zo spannend, maar de afstand is 30 km en ik wil nu niet een rustieke route gaan zoeken en dan op 40 km of zo uit komen. Dus maar gewoon door kachelen over de parallelweg.
Het weer is echter heel erg mooi. Een zonnetje dat af en toe achter de wolken verdwijnt. Na ruim een uur komt Laren in zicht. Als ik dit dorp achter me laat gaat het richting Lochem, 5 km verderop.
Als ik Lochem in loop ben ik over de helft. De weg loopt lans het spoor en het industrieterrein Kwinkweerd en vervolgens om de fabriek van Friesland-Campina. Bij de intr tuin begint de laatste etappe. De lucht achter me is pikzwart, waardoor het landschap er prachtig dreigend uitziet. Dat kan me nog een flink nat pak bezorgen, maar dat valt mee, het trekt achter me langs en ik krijg niet meer dan een paar spetters mee. Inmiddels ben ik 2 uur onderweg en naar de hectometerpaaltjes afgemeten ligt mijn snelheid nu rond net boven de 10 km/uur. Ik begin enige vermoeidheid te voelen maar die laatste 9 kilometers kunnen er nog wel bij.
Rechts is in het weiland de ruïne van de Nettelhorst nu goed te zien. In de zomer zal hij weer helemaal overwoekerd zijn. Links paseer ik het huis met de veranda dat tekoop staat. Er staan langs deze weg verschillende huizen te koop, een aantal darvan zien Mian en ik wel zitten maar dat zal wel een droom blijven want ze zijn te duur.
Langzaamaan nader ik Borculo. Camping het rentmeesterke met zijn ruineachtige ingang ligt er rustig bij, niet veel drukte nog met de paasdagen.

Ik zie de hoge schoorsteen van de fabriek reeds van ver.
Daar moet ik heen. Rustig maar gestaag nader ik borculo. Bij het kunstwerk draai ik de Lochemseweg op. Het miezert nu een beetje. Ik voel me goed. Mian is al thuis, de kinderen zitten voor de TV en het eten is klaar. Ik laat het me goed smaken.
Vandaag alleen een beetje survival training met de jongens verder een rustdag.
Het is een mooi paas- en loopweekend geweest.

Wouter

Lopen met de sterren

Het is helder. Er staat een fris briesje op de Geesterse Es. Tussen de sterren knippert een lampje van een vliegtuig onderweg naar elders. Over de kleine landweggetjes loop ik met stevige pas en ik geniet.
Ik was laat thuis van mijn werk en natuurlijk moesten de kinderen nog even hun verhaal doen. Nadat ik ze in bed heb gestopt nog even bijpraten met Mian.
Zo kruipt de tijd weg. Het is al na negenen als ik de deur uit ga en even later loop ik onder de maanloze sterrenhemel.
Het is heel rustig op de es. Een enkele verstoorde eend vliegt uit de beek op als ik langs kom, bij een boerderij blaast een gans venijnig naar mij. Aan de randen van de es Gelselaar, de verlichte kerk van Geesteren, en ook de weiproducten fabriek in Borculo steekt licht af tegen de donkere lucht. Hier en daar rijdt in de verte een auto, maar op de es kom ik niemand tegen. Lopen met de sterren blijft bijzonder. Het tempo blijft lekker hoog en zo vliegt een uur voorbij eer ik weer thuis ben.

Wouter