Zaterdag 4 oktober was het weer de dag van de Kustmarathon.
Dit jaar al weer de 7e keer dat ik deze marathon loop.
We maken er elk jaar een familie weekend van. Dit jaar bivakkeren we in een huisje in Burgh-Haamstede op loopafstand van de start. Ideaal.
Zaterdag ochtend lekker uitslapen, relaxed ontbijten en om kwart over 11 gaan we lopend via de sporthal naar het centrum van Burgh. In de sporthal laat ik mijn tas achter, voor transport naar Zoutelande.
Traditie getrouw gaan we klokslag 12 weg. De twaalf slagen van de kerkklokken worden luid meegeteld en dan gaat het van start.
Ik wordt luid aangemoedigd door mijn familie.
Het parcours is al die jaren onveranderd maar het aantal deelnemers blijft groeien en het grote verschil wordt elk jaar gemaakt door de weersomstandigheden en het getij. Wat dat betreft is het dit jaar ideaal. De weersomstandigheden zijn uitstekend. Het is lekker in het zonnetje zonder dat het te heet is en op het strand afgaand tij waardoor dit goed te belopen is.
We lopen Burgh uit, de beboste duinen door en over het strand naar de Pijlerdam in de Oosterschelde.
Bij de strandafgang staan mijn fans me weer vol overgave aan te moedigen. Dat voelt goed. Het lopen gaat lekker, de kilometers glijden makkelijk voorbij. Bij 12 km op het werkeiland Neeltje Jans pik aan bij een groep waarin oa Cor loopt, een loopkennis. Ik heb wat druk op mijn darmen, dat loopt niet lekker dus loop ik de bosjes in. Diarree!
Na enkele minuten ben ik daar in ieder geval van verlost. Hopelijk blijft het daarbij.
Ik zet de achtervolging in naar het groepje met Cor.
Bij 15 km staan mijn fans weer en na enkele high fives vervolg ik mijn weg.
Na de kering volgt de Veerse dam en bij Vrouwenpolder gaan we het strand op. Overal staan ontzettend veel mensen. De strandopgang is altijd even ploeteren door het mulle zand om de waterlijn te bereiken.
Het strand ligt er goed bij. Het loopt lekker, ik kan zelfs het tempo behoorlijk op peil houden. Op het strand zit na 1 uur 45 de helft er al op.
Ik geniet van het strand, overal mensen, het water dat je af en toe verrast door ver het strand op te komen waardoor ik dan door het water loop.
Bij km 26 mogen we het strand weer af. Oostkapelle, altijd een hele drukke plek. Nu volgen de duinen en is er geen stukje vlak meer. Het duinpad golft voor me uit, afgewisseld met pittige klimmetjes en lekkere trappetjes. Ik vind het genieten. Zo laat ik km na km achter me. Ik begin mensen in te halen, wat lekker is. Bij 30 km ga ik Cor weer voorbij, een aantal km later haalt hij mij echter weer in. Regelmatig duiken mijn fans weer op langs het parcours, als een geolied team zijn ze elke keer op tijd om mij aan te moedigen.
Bij West Kapelle wacht de dijk, waar een heel stuk over asfalt gaat, met af en toe nare klimmetjes.
Dan buigen we naar het oosten langs de Westerschelde. Voorbij West-Kappelle volgt een hoge trap het duin op, waarna vervolgens de route bestaat uit klimmen en dalen. Hier ga ik Cor weer voorbij. Het is genieten. Bij 40 km gaan we over het hoogst punt van deze marathon, om even later als toetje weer het strand op te lopen, waar meerdere golfbrekers als extra hindernis aanwezig zijn.
Dan is er de strandafgang van Zoutelande.
Nog 500 meter naar de finish in de Langstraat. Ik voel me nog steeds goed en voer het tempo nog een beetje op voor dit laatste stukje.
Met de Zeeuwse vlag die ik uitgereikt krijg ren ik naar de finish.
De tijd wordt geklokt op 3:38, waarmee ik bij de eerste 10% eindig. Daar ben ik zeer tevreden mee.
Na een lekkere douche en massage gaan we met z’n allen terug naar Burgh om nog lekker te genieten van de rest van het weekend.
