Voor vrienden en familie buiten Borculo.

In de weekkrant stond dit artikel op de dag dat wij terug kwamen.
Een leuk verslag van de marathon, geschreven door Wouter.
De foto is genomen in Akagera National Park.

Klik erop voor een leesbare versie

Bedankt namens Wikwiheba Mwana

Vandaag kregen we bericht uit Rwanda van het bestuur van Wikwiheba Mwana. Het is in het frans, dus een beetje lastig voor ons. Wat wij ervan begrepen heeft het bestuur besloten om een stuk land te kopen (1/2 hectare) om daar later een nieuw centrum op te bouwen, compleet met een naaikamer, een stal voor een melkkoe en een groentetuintje. Maar eerst hebben ze een bestelling geplaatst voor nieuw meubilair. De bedden waren afdankertjes van het ziekenhuis (de matrassen ook) en er was alleen 1 zitbankje zodat de kinderen de hele tijd op de grond moeten zitten/liggen/spelen.
Ze willen ook twee naaimachine's kopen en hebben al iemand gevonden die de moeders naailes wil geven. Waarschijnlijk gaat het om trapnaaimachines, want dan ben je niet afhankelijk van de stroomvoorziening.
De kinderen waren erg blij met de kleding en het speelgoed dat we mee hebben genomen. Ook hebben we plaatjes van therapeutisch speelgoed in Nederland voor hun meegenomen en ze willen proberen of dat lokaal kan worden nagemaakt.
Hieronder wat foto's die de huidige situatie wel aardig weergeven.

De voorzitter, dokter in het ziekenhuis, neemt de cheque in ontvangst.

Het huis dat nu gehuurd wordt is erg bouwvallig en donker van binnen.

Door de flits ziet het er een stuk lichter uit, maar erg groot is de ruimte niet. Gelukkig zijn er meestal niet meer dan 25 kinderen tegelijk aanwezig. Omdat veel kinderen thuis eten en slapen en omdat gelukkig veel kinderen toch naar school gaan.

De kinderen in de stoelen zijn 6 en 4 jaar oud en kunnen niet zelfstandig rechtop zitten omdat ze spatisch zijn. Het kindje dat er op de hurken voor zit was steeds maar heen en weer aan het wiegen.

Deze kinderen zijn geestelijk gehandicapt en die op de grond zitten kunnen niet of slecht lopen vanwege polio.

Dit jongetje, waarvan ik dacht dat hij 1 of 2 jaar oud zou zijn kan niet lopen. Hij heeft nooit genoeg eten gekregen, waardoor zijn botten, spieren en hersenen niet voldoende zijn gegroeid en ontwikkeld.
Toen wij kwamen had hij net in zijn broek geplast. Hij is al 6 jaar!

Deze jongen was steeds bezig op de loopbrug. Hij heeft polio gehad en wil dolgraag weer lopen. De fysiotherapeut is ook intensief met hem bezig.
De fysiotherapeut maakt zich ook sterk voor een soort landelijk vacinatieprogramma, want hij werd wel een beetje emotioneel over het grote aantal kinderen dat fysiotherapie nodig heeft en het grote aantal nieuwe gevallen van polio elk jaar.

Dit meisje (epilepsie) speelt met 1 van de weinige speeltjes die ze hebben. Zij was steeds de houten pinnen eruit en erin aan het zetten.


Wij hadden vooral tekenmateriaal en houten speelgoed meegebracht; blokken, kralenframes en een schuifbord. Zodat ze ook een idee hadden van hoe dat in elkaar zit.Zo zouden ze dit soort panelen zelf kunnen maken. Dat hoeft dan niet zoveel te kosten. De kinderen kunnen hiermee hun grove motoriek en hun spieren oefenen.

O ja, en met de waterdichte matrasbeschermers waren ze helemaal blij. Toch een stuk comfortabeler dan de plastic zeiltjes die ze nu gebruiken (en die niet echt goed blijven liggen). Ze hadden zulk materiaal nog nooit gezien.

De Slachtemarathon.

Ik kan het niet laten.
De volgende marathon staat voor 14 juni gepland, De Slachtemarathon.
Ik zou deze 4 jaar geleden lopen maar door omstandigheden is het daar niet van gekomen. Dus wilde ik hem dit jaar lopen. Hij wordt maar eens in de 4 jaar georganiseerd, als ik hem nu niet loop dan moet ik tot 2012 wachten! Daar wacht ik dus niet op. Het gaat over 2 1/2 week gebeuren.
Ik heb alweer een aantal trainingen gehad, waarvan vandaag een lange duurloop.

Ik houdt jullie op de hoogte.

Wouter

Iedereen bedankt

De marathon van Kigali ligt achter me. Ik ben heel tevreden met het resultaat.
Sportief was ik tevreden met de 51 e plek, de 3e niet-afrikaan en de 38e man, dit van de 218 mensen die zich ingeschreven hadden, waaronder zeer veel Kenianen.
Ook heel tevreden was ik met de opbrengst van de sponsor actie. We hebben deze week bericht gehad dat ze een halve hectare grond gekocht hebben en dat ze bij Wikwiheba Mwana ook bedden, matrassen en meubilair voor het huis gaan aanschaffen.
Het is waarlijk een kans die deze mensen geboden krijgen, dakzij alle gulle gaven van jullie als sponsoren.

Namens Wikwiheba Mwana wil ik iedereen nogmaals heel hartelijk danken.

Bedankt allemaal

Ook wil ik Jean-Pierre bedanken voor het T-shirt dat hij naar me heeft op gestuurd. Jean-Pierre is een van een groep Luxemburgers die een deel van de organisatie op zich genomen hebben. Hij had 40 T-shirts laten drukken en hiervan 38 uitgedeeld binnen zijn groep. De overige twee waren voor Roel Truyers en mij bedoeld. Hij heeft ze in Kigali echter in een taxi laten liggen. Weg T-sirts!
Speciaal voor Rowl en mij heeft hij nog twee t-shirts laten drukken en opgestuurd. Echt klasse. Jean-Pierre bedankt.

Hoe gaat het nu verder?
We zullen wat betreft Wikwiheba Mwana contact houden en voor zover mogelijk blijven volgen wat ze doen.

Sportief staat er al weer een nieuwe uitdaging op het programma: 14 juni de Slachtemarathon in Friesland.

Geweldige Grootouders

We zijn gezegend met een paar geweldige grootouders.
Henk en Tineke hebben onze kinderen gedurende twee weken fantastisch opgevangen en een fantastische tijd bezorgd. En daar mee ook ons.

Henk en Tineke Hartelijk bedankt, jullie zijn kanjers.

Ook Harry en Fien die enorm hebben mee geleefd en dit vanmiddag weer eens lieten blijken door ons met een welkom bezoek en een prachtig boeket bloemen te verrassen.

Allen hartelijk bedankt, het is goed weer thuis te zijn.

Wouter en Mian

De terugreis

Gisteren was het voor ons zover. Het moment om afscheid te nemen van Lon en Hazel en Rwanda was gekomen. Lon had een uitstapje met de ambassade naar de Gorilla's, maar was op tijd terug. Na nog een laatste kop koffie zijn we naar het vliegveld gereden.
Hier ging alles goed al moest je je bij de controles bijna geheel uitkleden voor je door de poortjes mocht. Toen dat uiteindelijk gelukt was, en we in de boarding ruimte aten bleek het vliegtuig vanwege een technisch mankement vertraging te hebben. Uit eindelijk ver trokken we om 21.30 uur met 1,5 uur vertraging.
Na een uur vliegen landen we in Nairobi voor een tussenstop vn een uur of zo. We zijn dan met ruim 6500 km voor de boeg nog verder van huis dan in Kigali.
Net voor middernacht vertrekken we richting Brussel.

Na een goede vlucht en een redelijke nacht komen we om 8 uur in Brussel aan.
Bagage op halen, parkeergeld betalen en wegwezen. Maar dat gaat niet zo mekkelijk want je kunt niet met de pinpas betalen en onze credit card hoeft hij ook niet.
Dan maar weer terug naar de aankomathal om te pinnen, weer naar de betaal automaat en dan kunnnen we eindelijk naar de auto.
De terug rit gaat zeer voorspoedig en om 12.10 uur komen we precies gelijk met Morris en Opa bij ons huis aan. Bram, Hugo en Ariet komen evenlater ok en het is een heuglijk weer zien. we zijn allen blij elkaar weer te zien en kijken terug op twee geslaagde weken.

Wouter

Voor foto's Akagera

Foto's van Akagera zijn te vinden op de engelstalige blog.

Klik hier

Lekker Vakantie

We zijn net terug van een paar dagen in Kibuye, een plaats aan het Kivu meer. Het is een prachtig gelegen plek op een handvormig schiereiland. de temperatuur ligt tussen de 25 en 35 graden, met een beetje wind waardoor het er heerlijk toeven is.

We zijn er met een minibusje (openbaar vervoer) heen gegaan. Dat is keurig geregeld. Je koopt een kaartje, komt op een lijst, en als er 18 mensen op de lijst staan (en het busje dus vol is) worden er geen kaartjes meer voor die vertrektijd verkocht. Daardoor konden wij pas om 12.15 uur met het busje mee, terwijl het 10.15 uur was. Wel ging er om 11.00 uur een busje naar Giterama (op 1/3 van de rit naar Kibuye) dus hebben we dat maar gedaan. In Giterama konden we nu even een cola drinken en daarna verder met een ander minibusje.
De accomodatie in Kibuye is prachtig: Centre Bethanie. Wat een prachtig uitzicht!
Wat het ook lekker maakt is dat de prijzen laag zijn.
Twee persoonskamer met muggennet, terras met uitzicht en badkamer met douche en warm water: 18 euro
Ontbijt met koffie, broodjes, beleg, fruit en omelet: 3 euro
Driegangenmenu (a la carte) inclusief drinken: 10 tot 15 euro
Logisch dat we er lekker van hebben genoten.
We hebben een boottochtje gemaakt naar het nabijgelegen eiland "Chapeau de Napoleon" dat de vorm heeft van de hoed van Napoleon. Het is een klein uurtje varen. Er wonen op het eiland alleen vogels en heel veel fruit-vleermuizen! Ze kwetteren de hele dag en als ze opschrikken en wegvliegen is de lucht vol vliegende muizen. Op het eiland hangt de zoete geur van de vele vruchten die aangevreten zijn. Gelukkig maar, anders zou je de guano misschien te veel ruiken.
Verder hebben we niet veel gedaan. Alleen een rondje van 5 km rond het schiereiland. Lekker lui rondwandelen en het leven observeren. Echt lekker.
De terugreis naar Kigali verloopt iets minder soepel, omdat er 's ochtends gezegd wordt dat er vandaag geen plaats meer is in de busjes die naar Kigali gaan. We vragen door en verder en lopen heen en weer tussen de verschillende standplaatsen, maar nee, geen kaartjes te koop en geen plek in de busjes. Helaas. Dan kopen we maar een kaartje voor morgenochtend (6 uur 30!) en gaan we lekker lunchen.
Omdat we toch zeker willen zijn gaan we het na de lunch nog eens proberen. Er staan weer nieuwe busjes. En er staan twee grote groene bussen. Elke keer als we deze groene bussen zien stoppen ergens is het een gedrang en gedoe, zodat wij vermoeden dat deze bussen goedkoper, langzamer, voller en minder comfortabel zijn. Maar we vragen het toch maar. De jongen die mij vertelt heeft dat er vandaag geen bussen naar Kigali gaan begint al te glimlachen als ik weer naar hem toe kom. Ja, deze bus gaat naar Kigali, ja, er zijn nog kaartjes, ja, de bus vertrekt om 15 uur.
Er zijn nog twee mooie plaatsen die wij bezetten. Na anderhalf uur wachten vertrekt de bus inderdaad precies om 15 uur. Het is een zeer comfortabele rit van 3 uur naar Kigali. Goede stoelen, niet meer passagiers dan er stoelen zijn en maar een paar stops.
We komen nog net voor het donker in Kigali aan.

Nu gaan we de tassen inpakken en ons voorbereiden op de terugreis. Vanavond vliegen we via Nairobi terug naar Brussel. En dan hopen we morgen in de loop van de dag weer veilig thuis te komen.

Wikwiheba Mwana en Akagera

Woensdag zijn we bij Wikwiheba Mwana geweest.
het had nogal wat voeten in de aarde om uit Kigali weg te komen. We hadden samen met Lon en Hazel een 4x4 gehuurd om naar Wikwiheba en daarna naar het National Park Akagera te gaan. Vol goede moed zijn we vertrokken, maar we zijn aan de rand van Kigali als de auto begint te horten en stoten en uiteindelijk afslaat. Gelukkig pal voor een garage. Hier wordt de auto naar binnen gereden, waar de monteur zich over de auto buigt en enkele uren en een aantal proefritten later kunnen we dan eindelijk op weg.
Na een rit van 3 uur, waarvan 2 uur over een smalle slechte zandweg komen we aan bij Wikwiheba, in de stromende regen. We krijgen een warm onthaal en het hele bestuur van de stichting is aanwezig. We krijgen een rondleiding door het kleine donkere gebouw waar het opvangcentrum is gehuisvest. Er is bijna niks. Ze zijn dan ook erg blij met het speelgoed, de kleren en het geldbedrag dat we hen aanbieden. We moeten snel verder omdat het al laat is en het wordt hier snel en vroeg donker.
We komen nog vast te zitten in de modder en worden door een groep toeschouwers weer op de weg geholpen.

De volgende dag gaan we als echte toeristen op wildsafari door het park. De gids die ons begeleid zorgt ervoor dat we op de mooie plekjes van het park komen en we zien behoorlijk wat beesten.Ook kunnen we af en toe even uit de auto om onze benen te strekken. Bij een stop bij een van de meren zijn we nauwelijks de auto uit of een grote baviaan zit al in de auto. Hij gaat regelrecht op onze zak met bananen en pinda's af. De dropjes hoeft hij kennelijk niet, die gooit hij aan de kant. Met zijn buit gaat hij de auto uit en gemoedelijk gaat hij er uitgebreid voor zitten om de bananen en pinda's op te peuzelen. Hij trekt zich daarbij niets aan van die malle toeristen die vlak voor hem staan om foto's te maken.
Al met al is het een mooie safari en hebben we een dag in Kigali nodig gehad om bij te komen.

Het weekend gaan we naar Kibuye aan het Kivu meer, daarover later meer.

Roel en Romain Truyers

Roel Truyers heb ik in de aanloop naar deze marathon leren kennen via de Weblog. Hij is zeer begaan met Rwanda en dit jaar was de 4e keer dat hij de marathon van Kigali liep. Hij was samen met zijn vader Romain die de Fun Run heeft gelopen.
Roel en ik zijn samen gestart maar ieder moet zijn eigen race lopen dus we bleven niet bij elkaar. Aan het eind van de derde ronde heeft hij op moeten geven. Hij had zijn luchtwegen dichtzitten en kon daardoor niet voldoende lucht krijgen om de marathon uit te lopen.

Het is een hele moeilijke maar ook een hele moedige en verstandige beslissing geweest van hem. Hij heeft hier met het sponsorgeld dat hij heeft opgehaald ook weer verscheidene goede projecten gesteund.
Inmiddels is hij al weer thuis en aan het werk. als directeur van een school heeft hij bijzonder verlof gekregen van het ministerie van onderwijs in Belgie en kon dus maar kort hier zijn.
Roel en ik hebben afgesproken in de toekomst vaker een marathon samen lopen.

Roel En Romain gefeliciteerd met jullie prestatie en werk hier in Rwanda. We houden contact.

De weblog van Roel kan je via de link aan de rechterkant opvragen.

Wouter

Rwanda is heerlijk!

Het gaat fantastisch met ons. Wouter was heel snel weer hersteld van de marathon, zodat we gisteren al weer op het toeristische pad konden. We hebben een pottenbakkerij en een tingieterij bezocht. En we hebben wat plaatsen bezocht waar we in 1996 ook geweest zijn. Heel leuk om de veranderingen te zien maar vooral om te zien hoe makkelijk we alles weer terug kunnen vinden. Ons geheugen is nog heel goed.
We genieten enorm.
Morgen gaan we de cheque bij Wikwiheba Mwana overhandigen. Omdat veel sponsors het niet belangrijk vinden dat Wouter de zelf opgelegde limiet van 4 uur niet heeft gehaald, en daarom toch het hele bedrag overmaken, mogen we een door ons afgerond bedrag van
3500 euro op de cheque schrijven. Prachtig! Daar zullen ze blij mee zijn.

Alle foto's v.d. marathon

Via de volgende link zijn de foto's te bekijken.

KLIK HIER VOOR FOTO'S

Het zijn er ongeveer 200, dus neem de tijd.

Wouter

Records gevestigd

Nu ik de marathon in Kigali heb uitgelopen kan ik een aantal records toevoegen aan mijn lijst.

Het is de verst weg gelegen marathon locatie waar ik heb gelopen.
Het is mijn beste prestatie in een Afrikaanse marathon ooit.
Het is het hoogstgelegen marathonparcours dat ik ooit heb gelopen.
Het is het kortste parcours dat ik ooit heb gelopen (4 maal dezelfde ronde).
Het is een persoonlijk record op de marathon van Kigali.
Het is de langste tijd die ik ooit over een marathon heb gelopen.

Al met al dus een zeer succesvolle marathon.

Wouter

Vredesmarathon van Kigali

Gisteren was de grote dag van de Vredesmarathon van Kigali.
Aangezien de start al om 8 uur in de ochtend was zijn we rond 6 uur opgestaan. Na het ontbijt en alle voorbereidingen zijn Lon, Hazel, Mian en ik met de auto naar het Amhoro stadion gereden waar de start en de finish waren. Daar aangekomen was het nog niet echt druk en we hoorden al spoedig dat er wat vertraging was. De start was nu om 9 uur en de start volgorde was eerst de Run for Fun (5 km), dan de halve marathon en als laatste de marathon.
Dat betekende dus wachten. Ondertussen wat foto's maken en rondkijken in en om het stadion. De marathonlopers en de witneuzen hebben toch nog een streepje voor en mochten het stadion terrein op.
Net naast het stadion is een terrein dat gebruikt wordt voor rijlessen, maar deze dag was het het verzamelterrein van de rest van de lopers. Er waren in totaal meer dan 4000 inschrijvingen: alleen voor de Run For Fun waren al 3000 inschrijvingen.
Men was nog in volle gang met de voorbereidingen, maar om half negen riep de speaker om dat de start over 15 minuten zou zijn, dit klonk hoopvol maar om kwart voor negen duurde het nog steeds over 15 minuten.
Het veld naast het stadion was vol mensen en het was dan ook dringen toen ze naar binnnen mochten. rond 9 uur vertrok de massa voor de run for fun. Duizenden kinderen stonden te drommen bij de start. Een lichte chaos ontstond na het startschot doordat enkele kinderen vielen en onder de voet gelopen dreigen te worden. Daartegenover stond dat enkele kinderen nog niet doorhadden dat de wedstrijd begonnen was.
De halve marathonners werden kort daarna weg geschoten en toen was het onze beurt. Uiteindelijk rond half 10 waren we gestart.

Het parcours bestond uit een ronde van 10,55 km In de eerste kilometers wat lichte hellingen gevolgd door 1,5 km afdaling naar een keerpunt om vervolgens weer dezelfde helling te beklimmen, gevolgd door een wijde boog om het stadion heen. Ook hier hellingen omhoog en omlaag afgewisseld met min of meer rechte stukken. Terug bij de ingang van het stadion buiten om 3/4 van het stadion en in het stadion een ronde. Dit vier keer. Ik waas erg blij met de verzorging en support van Mian, Lon en Hazel die me bij het stadion van water en banaantjes voorzagen. Dit was maar goed ook want de eerste ronde waren de waterposten nog niet voorzien van water noch bananen.
De eerste ronde was eigenlijk een parcours verkenning en het liep eigenlijk wel soepel. Hierdoor liep ik eigenlijk wat te snel, wat ik in de loop van de tweede ronde begon te merken.
De temperatuur begon snel op te lopen en ik dronk veel water. Teveel want ik kreeg last van mijn maag, door minder te drinken verdween dit gelukkig weer. Aan het eind van elke ronde kom je door het stadion dat ongeveer voor een kwart gevuld was. De derde ronde was zwaar en na 28 km viel de snelheid aanmerkelijk terug. Voor ik aan de vierde ronde begon heb ik eerst mijn sokken en schoenen goed gedaan. Maar het ging er niet sneller van. Ik zag eerst ook geen andere lopers meer op het parcours. Tot km 34 heb ik zelfs een paar keer gewandeld, je hoofd, nek en armen koelen met water en weer verder. Na 34 km kreeg ik de geest weer en kon ik doorlopen tot het eind. Waar ik onder gejuich van de tribune na 4 uur en 15 minuten lopen over de finish ging.
Ik was zeer tevreden met het eindresultaat. Hoewel het niet binnen de 4 uur was, heb ik hem uitgelopen wat vermoedelijk de helft van de marathonners niet kan zeggen.

Het aantal deelnemers en de officiele uitslagen staan nog niet op de website en zijn dus nog niet bekend. Ik heb ook de winnende tijden nog niet doorgekregen.

Wouter

Foto's van 10 mei

We hebben vandaag al even bij het stadion gekeken. Wouter mocht zijn nummer en chip (voor de tijdregistratie) ophalen.
Langs de grotere wegen in de stad hangen spandoeken, als aankondiging.

De deelnemers aan de hele marathon moeten helemaal aan de linker kant zijn, de halve marathon daarnaast, en de vele deelnemers voor de Run For Fun (5km) moeten op deze foto helemaal rechts aanschuiven.

Wouter was snel aan de beurt en kreeg veel bekijks.

De deelnemers voor de Run For Fun moesten meer geduld hebben.

Het stadion was nog erg leeg.....


Er moet nog heel wat gebeuren.

Hou dit nummer in de gaten!

Nog 1 dag .....

Ik ben er klaar voor.

Vanmorgen de laatste loop voor de marathon. De eerste loop samen met Roel Truyers. We hebben samen ruim een half uur gelopen heuvel op heuvel af.
Het gaat lekker als ik mijn hartslag niet te hoog laat oplopen. Dat zal morgen het belangrijkste zijn.

Vanmiddag het nummer ophalen en morgenochtend om 7 uur zullan we bij het stadion verzamelen. Om 8 uur gaat het dan beginnen.

Wouter

Harlopen en WikwihebaMwana

We hebben gisteren Alfonse, de secretaris van Wikwiheba Mwana op bezoek gehad. Hij spreekt Engels, dus dat is voor ons wel wat makkelijker. De tweede taal in Rwanda is Frans, dat is bij ons pas de vierde taal, dus niet echt vloeiend.....
Alfonse werkt bij het Ministerie van Landbouw en heeft in Rusland en Europa gestudeerd. Hij heeft familie in Ngarama (waar het centrum is)en hij woont in Kigali (waar alles geregeld moet worden), dus wel iemand waar het bestuur van Wikwiheba Mwana wat aan heeft.

We zijn al aardig geacclimaticeerd en hij heeft vanmorgen de hardloopschoenen al weer aangetrokken.
Gisteren hebben we Roel (uit Belgie) ontmoet en nu zijn Wouter en Roel een stuk aan het rennen. Wouter is er helemaal klaar voor.

Genocide

Hier in Rwanda kun je niet om de Genocide heen. Gisteren zijn we in het Kigali memorial centre geweest. Dit is een herdenkingscentrum gewijd aan de genocide in Rwanda maar tevens een afdeling over andere genocides in de geschiedenis, zoals de Herero's in Namibie, de Aboriginals in Australie, de Joden in de tweede wereldoorlog, de Armeniers. Het verhaal van de genocide in Rwanda wordt goed gebracht met de aanloop, de gruwelijkheden en de nasleep, compleet met getuigenissen van overlevenden. Met de conclusie dat het nooit meer mag gebeuren.
Vanmorgen zijn we op de plek geweest waar 10 belgische VN soldaten zijn vermoord. Het was de commando post van de belgische VN troepen. De gebouwen staan er nog, compleet met de kogelgaten en granaat inslagen in de muren. Er is voor elke omgekomen soldaat een granieten zuil opgericht voorzien van de initialen en de leeftijd. Vanmiddag was Lon vrij en zijn we met Lon en Hazel naar twee kerken geweest buiten Kigali waar ook duizenden mensen zijn omgekomen. Dit was indrukwekkend. De kleren van al deze slachtoffers lagen allemaal in de kerk en er waren ook rekken vol met schedels en botten. Sommige zwaar beschadigd. Het is niet voor te stellen wat voor een hel het geweest is hier. 800.000 mensen die in 3 maanden tijd op gruwelijke wijze zijn verminkt en vermoord. Onvoorstelbaar...........
Dat is verleden tijd en het land heeft de blik op de toekomst. Van buitenaf gezien heeft het leven weer zijn normale loop genomen. Maar er zijn nog steeds enorme trauma's die mensen binnen de tijd dat ze leven niet meer kunnen verwerken.

Wat me trof was een poster van een kind met de tekst: "Ik ben van na de genocide en dat wil ik zo houden".
Laten we hopen dat dat zo is.

Wouter

Voor de eerste keer lopen in Kigali

Vanmorgen voor het eerst van mijn leven hardgelopen in Kigali. In de omgeving van het huis van Lon en Hazel. Het is hier heuvelachtig en ik was erg benieuwd hoe het zou voelen met de hellingen en op de hoogte van 1500 m.
Het is een omgeving waar je uitstekend heuveltraining kunt doen, sterker nog het is hier moeilijk om geen heuveltraining te doen. Je loopt hier lans de straten en de ene keer is er wel een stoep en op het andere stuk moet je op de straat lopen. het is in deze wijk echte niet zo heel druk zodat je er veilig kunt lopen. Ik kreeg wel leuke racties. De meesten gaan door met waar ze mee bezig zijn, sommigen moedigen je aan. Hartstikke leuk. Ik heb zo'n 40 minuten gelopen en het viel niet tegen, maar ja, zondag moet het 42 km lang.
Spannend! Hoe zou dat gaan?

De eerste indruk.

Het bevalt ons heel goed in Kigali. We kunnen het lekker rustig aan doen (vakantie is heerlijk!) en het weer is ook erg lekker. Toen we aankwamen was het donker en 23 graden. 's Nachts is het niet te warm zodat we goed kunnen slapen en we hebben nog geen muggen gezien! Ze zullen er wel zijn, want we zagen wel gekko's op de muren en plafonds.
Overdag is het rond de 27 graden, schat ik. Pal in de zon, en in de straten van de stad is het wel warm (de lucht is ook warm) maar gelukkig zijn er veel bomen en komt er af en toe een wolkje voorbij.
We hebben wat boodschappen gedaan met Hazel en een beetje door de stad gelopen.
Heerlijk. Drukke taxibusjes, overbeladen straatverkopers, leuke reclameborden, heerlijk fruit en zoveel dingen te zien.

Vandaag is Wouter begonnen aan een eerste loop in de straten van de wijk en daarna willen we naar het genocide memorial.

We zijn in Kigali.

Heerlijk, eindelijk in Kigali.
We zijn maandag middag vertrokken naar onze vrienden Bart en An in Brussel. Zij wonen dicht bij Brussel aan de kant van het vliegveld. We konden 's avonds al inchecken en mochten daarom 5kg extra bagage per persoon inchecken (35 ipv 30 kg). Dat was maar goed ook want we hadden samen 70,4 kg aan bagage mee.
Dinsdagochtend om 7 uur opgestaan en rond half negen waren we bij het vliegveld. Hoewel de website had beloofd dat er altijd voldoende parkeerplaats zou zijn, bleken de garages voor lang parkeren helemaal vol te zitten. De autos stonden zelfs in de rijpaden en in de berm bij de in en uitgang. Het was gewoon gevaarlijk.
Wij hebben uiteindelijk de auto maar in de veel duurdere parkeergarage neergezet, waar nog wel plaats was. Al met al waren we nog wel op tijd voor het inchecken van de handbagage (samen nog een kleine 20 kg) en konden we al snel instappen.
Na een voorspoedige reis van 8 uur kwamen we om 7 uur 's avonds in Kigali aan.
Lon en Hazel stonden ons al op te wachten en in het donker zijn we naar hun huis gereden. Ze hebben hier een prachtig huis, met een mooie tuin. Het weer is erg aangenaam. We gaan nu hier de omgeving en het centrum van Kigali maar eens verkennen.


Wouter en Mian

Voorbereidingen in volle gang

Nog een weekend en dan is het al zover. Dan vertrekken we richting Rwanda.
Gisteren een rustige duurloop gedaan van iets meer dan een uur.
Morgen weer naar de Lochemse berg voor een laatste rustige heuveltraining.
Natuurlijk moet er hier in huis nog van alles gebeuren. Behalve spullen pakken, moeten we ook het huis een beetje aan kant maken want mijn schoonouders komen hier bivakkeren als de kinderen weer naar school moeten. Dus de laatste loodjes.....
Maar we hebben er wel heel veel zin in.

Wouter