Wikwiheba in 2010

Hieronder een overzicht van de ontwikkelingen rond het opvanghuis Wikwiheba Mwana (Houd hoop kind!) in Rwanda.
Het opvanghuis voor gehandicapte kinderen, waarvoor ik me in 2008 voor de marathon van Kigali heb laten sponsoren.
Bij ons eerste bezoek destijds troffen we het opvanghuis in een slecht huurpand aan, en de gedreven leidster Mediatrice deed al het mogelijke om de kinderen te helpen met de minimale middelen die zij had.

Foto's van de beginsituatie.
Het pand is donker en muf en in zeer slechte staat.

De meest simpele dingen ontbreken.

Symbolisch overhandigen van het geld.

Na de eerste gift van € 3500,- heeft de stichting het goed opgepakt. Het gaat snel beter.
De organisatie wordt verbeterd, kinderen krijgen een ziektenkostenverzekering, kunnen voor behandeling naar het ziekenhuis, zelfs naar Kigali. Er word een beter pand gehuurd, er worden meubelen aangeschaft. Er zijn naaimachines aangeschaft en moeders hebben les gekregen om de naaimachines te gebruiken. Met de juiste medicatie en hulpmiddelen kunnen de kinderen naar de gewone school.

Resultaten eerste sponsoring
Schoolklasje.
Er zijn meubeltjes gekocht.
Hulpmiddelen zijn een grote verbetering voor de kinderen.
Ontvangst van mijn zwager en schoonouders, een halfjaar na de eerste sponsoring, de sfeer is er een van vreugde en hoop. De kinderen zijn gekleed in zelfgemaakte rood-wit-blauwe kleding.



Ook belangrijk is de aanschaf van een halve hectare grond. Hierop kan men gewassen verbouwen.


Dit alles is opgezet uit eigen initiatief.

In 2009 heb ik nogmaals een sponsoring opgezet rondom de hardloop4daagse in Apeldoorn en dit heeft het bedrag van € 3000,- opgeleverd.
Ik moet hierbij ook melden dat mijn zwager en zijn vrouw en mijn schoonouders ook heel veel hebben gedaan in het onderhouden van de contacten en het bezoeken van het project. Hierdoor konden we prima op de hoogte blijven van de voortgang en ontwikkelingen.
Het centrum wordt verder ontwikkeld. Verder wordt er een kapsalon geopend, waarmee inkomsten worden gegenereerd.
In 2009 worden plannen ontwikkeld voor de bouw van een eigen pand.


Kapsalon

In 2010 blijft de voortgang zichtbaar. Kinderen die naar school gaan, een fysiotherapeut die de kinderen helpt, medicatie om de epilepsie onder controle te houden.
Er wordt een eigen internetcafé geopend, met oplaadpunt voor mobiele telefoons. Een heel goed plan, want het slaat goed aan.



Internetcafé met op de achtergrond de Nederlandse vlag!

Ook wordt daadwerkelijk begonnen met de bouw van het nieuwe pand.
Van de klei van het eigen stuk grond worden de stenen gemaakt en een nieuw opvangcentrum van 450 m2 verrijst.

Hieronder zijn foto's die wij deze maand hebben ontvangen van de bouw.

Stenen voor het nieuwe pand

De bouw in volle gang.
Het gebouw is onder dak (najaar 2010).

In 2,5 jaar is er veel bereikt. Het verschil tussen mei 2008 en december 2010 is enorm.
De giften van al de sponsoren hebben hier een heel groot verschil gemaakt.
Namens Wikwiheba alle sponsoren hartelijk bedankt.
Overigens is het nog altijd mogelijk om Wikwiheba te steunen. Het nummer staat bovenin de kop van deze blog.

Wouter

Survival Beltrum komt dichterbij

Laatste weken minder gelopen.
Ik ben me aan het voorbereiden voor de survivalrun in Beltrum. Hier moet extra voor getraind worden.

Het parcours is al bijna klaar.
2 januari is de generale. Dan gaan we de run voorlopen. Bram en Hugo zullen ook hun run lopen.
Dan is het mogelijk om alle hindernissen eens te proberen.
Het is voor mij een hele uitdaging en tegelijk ben ik nerveus of ik het wel zal kunnen volhouden.

We zullen wel zien.
Momenteel ben ik huisman. De kinderen zijn thuis en dat is ook heel leuk.
Af en toe nog wat lopen en dan gaan we spoedig 2010 achter ons laten.
Ik wens iedereen het allerbeste in het nieuwe jaar.

Wouter

Winterpret

Dit weekend natuurlijk flink genoten van de winter.

zaterdag was er de DEO loop bij ons in Borculo.
Normaal is de langste afstand ruim 14 km, maar door slechte omstandigheden op delen van het parcours was deze afstand geschrapt.
Dus werd het 10,3 km. er was een mooi groepje lopers aanwezig waaronder vele bekenden.
Het parcours is vrijwel volledig onverhard en leent zich niet voor echt snelle tijden.Het parcours gaat door het galgenveld en met de sneeuw was het er schitterend.
dat vind ik dan toch altijd weer heerlijk, lekker lopen door het bos, genieten van de prachtige omgeving.
Ik heb het rustig aangedaan want het virus van een week geleden is mijn lijf nog niet uit. dat kon ik ook goed merken. Ik viel na 2 km bijna stil. Ik loop hier met vlak achter me Emiel en Tom.


De rest van de wedstrijd rustig uitgelopen.
Ik kwam na 44 minuten over de streep.

Zondag zouden Bram en Hugo naar survival training gaan, maar het had fiks gesneeuwd en ik had geen zin om naar Beltrum te glibberen. In plaats daarvan ben ik met ze een rondje Beekvliet gaan lopen. Lekker langs de Berkel en over het landgoed. Het was ontzettend rustig en er waren aalscholvers, reigers, meerkoeten, eenden en ook nog een buizerd te bewonderen onderweg.
Hoewel Hugo na 2 km al wilde wandelen en enige aansporing nodig had, heeft hij uiteindelijk ook het mooie rondje van zo'n 7 km uitgelopen.

Zondag middag met de kinderen naar De Kalenberg in Barchem geweest voor een boel slee-pret.
Op de helling van deze bult is het perfect sleeën. We waren dan ook niet de enigen maar het was heel erg leuk. De kinderen raasden keer op keer met hun plastic bobsleetje van de bult af. 4 kinderen op hun sleeën naar beneden.


Wouter

Nog een winnaar

We hebben weer een winnaar in de familie!
Dit keer is het Bram.

Hij heeft samen met Kelvin, een jongen uit Ruurlo waar hij voor het eerst mee speelde, de eerste prijs gewonnen bij het:
Open Graafs Jeugd- en Minibridge Kampioenschap.

Er werd gespeeld in de categoriën
Minibridge 1 en 2 (voor spelers die een jaar bezig zijn)
Klaveren (voor spelers die nog niet kunnen bieden)
Ruiten (voor spelers die nog geen ruiten-diploma hebben)
Pupillen (voor spelers met een ruiten-, harten-, of schoppendiploma)

Bram en Kelvin wonnen met 57.14% en behaalden 24 punten.
Voor de frequentiestaten klik hier

De 4 jongens uit Berkelland hebben het heel leuk gehad in Grave. Bram wil graag nog een toernooi spelen
en een beker mee naar huis nemen!
We zijn trots op hem.

JO-JO

In het vorige bericht hoopte ik dat ik de weg omhoog weer had gevonden, dat niet goede en slechte dagen als een Jo-jo elkaar zouden afwisselen.

Nou dat viel vies tegen. Ik ben vanaf Vrijdag 3 december ruim een week flink ziek en verkouden geweest, niet gelopen, veel geslapen, heel veel gesnotterd.
De papieren zakdoekjes fabrikant heeft een goede klant aan mij gehad.

Eind van de week ging het langzaamaan weer beter. Vandaag zou ik de marathon van Spijkenisse lopen, maar die heb ik maar gecanceld. Leek me geen goed idee. Ik heb vandaag wel de schoenen aangetrokken en ben er 2 uurtjes op uit geweest voor een hele rustige duurloop op de Needse berg. Dat ging wel goed! Daar ben ik dan wel weer heel blij mee.

Niet dat ik het lopen de afgelopen week gemist heb. Ik had er totaal geen zin in, terwijl het weer normaal voor mij gemaakt was.
Ik hoop de komende weken weer rustig op te bouwen, ook de survival training want het is zo 9 Januari en dan moet ik in Beltrum aantreden voor de survival run.

Nou de komende weken lekker relaxed gaan lopen.
Volgend jaar weer nieuwe uitdagingen.

Sneller, langer, we zullen zien wat de toekomst brengt.

Wouter

December

Het is alweer december, het is wit buiten, de temperatuur een eind beneden nul.
De koude prikkeling op je gezicht, de wind die voor koude oren zorgt.
Handschoentjes aan, muts op en lekker over de half besneeuwde en bevroren wegen en paden lopen.
Echt weer om te hardlopen.

Vanavond is dat weer voor het eerst sinds een week. Afgelopen week zat de agenda erg vol en daarbij was ik moe en had geen zin in hardlopen. Het was waardeloos. het weekend lang en veel geslapen, maar ook deze week leek het nog nergens op. Gisterenavondde ntentie te gaan lopen maar ik was zo moe dat ik om 7 uur al in bed lag.
Vanavond moest het dan toch maar gebeuren.
Hoewel ik pas om 8 uur van mijn werk thuis was, gegeten heb, PSV heb zien winnen en lekker warm op de bank zat ben ik om 9 uur toch nog gaan lopen.
En het was lekker.
Rustig een rondje Beekvliet gelopen en genoten van de mooie koude avond.
Teruggekomen was ik helemaal blij dat ik weer lekker gelopen had.

Ik hoop dat het herstel een beetje doorzet en niet als een jo-jo op en neer gaat zoals de laatste weken.

Wouter

7 heuvelenloop 2010

Het weer was prachtig het parcours als vanouds.
Het lopen was ietsje minder. Het was als lopen met de handrem erop.
Zowel heuvelop als heuvelaf kon ik niet doortrekken.
Nu vind ik 1 uur 1 min 35 een heel mooie tijd, een PR zat er echt niet in.
Iets dat ik eigenlijk wel wist, maar stiekem hoopte ik toch dat het wel vlammend zou gaan.
Toch ben ik wel tevreden.

We waren die ochtend 7 man sterk afgereisd naar Nijmegen. Jos, Hans, Jan, Henk, Marty, Eef, lekker gemoedelijk een bakje doen, inlopen en daarna naar het startvak. De hele groep was uiteindelijk wel tevreden met de geleverde prestatie.

Het was weer een uitstekend georganiseerd evenement. Ik vind het knap van de organisatie, dat ze er inslagen om ondanks het grote aantal deelnemers, voor iedereen voldoende ruimte op het parcours te houden en een gemoedelijk sfeer te creëren.

Al met al geslaagd.

Wouter

Vogelvanger Morris

Morris had een verrassing toen ik thuis kwam.


Hij had een mus gevangen en deze in een vogelkooitje gedaan.
Trots liet hij me het vogletje zien. Bijzonder is dat het beestje geringd is.
Eigenlijk wil hij hem niet vrijlaten maar nadat we een foto hadden gemaakt heeft Morris hem toch grootmoedig de vrijheid weergegeven.

Wouter

7H

Morgen de 7heuvelen.

Ben benieuwd hoe het gaat.
Heb de afgelopen tijd niet zoveel gelopen. Gisterenavond overigens nog wel en dat ging best aardig. Morgen gaan we lekker lopen en dan maar kijken waar het schip uitkomt.
Ik verwacht er niet te veel van (maar hoop toch stiekem onder het uur te lopen).

Wouter

Kempo training

Na zo'n mooi stukje over de survival training van de jongens, zal ik maar eens een stukje schrijven over de Shaolin Kempo training van de dames.

Hoewel ik nog de buikspieren goed voel, na de oefeningen van vrijdag, ging ik vanochtend weer vol goede moed aan de slag, samen met Ariët.
Op 28 november zijn er weer Kata wedstrijden. Ik doe zelf niet mee, maar coach Ariët (onze Nederlands Kampioen!).Omdat de deelnemers zichzelf nooit kunnen zien hebben Gijs en Annet vandaag video opnames gemaakt tijdens de training.

Warming-up met o.a. een stukje tijgeren.


Ariët doet het heel goed; ik zie de kata nog steeds beter worden. Gijs was ook heel positief en heeft Ariët zelfs al beloofd dat ze na de wedstrijd ook mee mag doen aan de stoktrainingen voor de wapen kata's. Daarvoor moet je eigenlijk de groene band hebben, maar omdat ze het zo goed doet mag Ariët met de oranje band al meedoen.

(Shaolin Kempo = vechtsport die vanuit China via Indonesië naar Nederland is gekomen. Het gaat hierbij niet alleen om verdediging, maar ook om het uitschakelen van de tegenstander.
Kata = schijngevecht waarin de technieken perfect moeten worden uitgevoerd in een vaste volgorde. De Saifa Shodan kata die Ariët nu doet is een gevecht tegen 5 aanvallers.
Bandvolgorde: wit-geel-oranje(Ariët)-groen(Mian)-blauw-bruin-zwart)

Survival in het water

Het trainingsbosje van de survival is half onder water gelopen, wat overigens geen reden is om de training niet door te laten gaan. Sterker nog de jongens genieten van het water. Tijdens het warming up rondje wordt er veelvuldig door plassen water gelopen en gestampt. Het ondergelopen maisveld is een hoogtepunt van de warming up. Net als tikkertje in het ondergelopen deel van het bos aan het eind van de training, waarbij je ook af bent als je uit het water loopt.
Al met al een enerverende training voor Bram en Hugo.

Ik heb de afgelopen week de aandacht ook meer op het survivallen gehad, maar vrijdag nog wel een duurloop van 3,5 uur door het prachtige Grote Veld, het Enzerink, en de landgoederen Wildenborch, Wientjesvoort en de Wiersse gelopen.
Eigenlijk was de route wat langer dan voorgenomen en ik kreeg na enkele uren honger. Ik had wel water maar geen eten meegenomen.

Het eten smaakte me dan ook erg goed toen ik ver na het donker worden thuiskwam.

Volgende week de 7 heuvelen loop en ook het opbouwen van het parcours van de survivalrun in Beltrum begint dan alweer.

Genoeg te doen dus.


Wouter

Langzaam weer op stoom komen

Vandaag voor het eerst weer gelopen na de marathon van vorige week.

Ik ben erg druk geweest op het werk, enkele avonden kwijt met vergaderen en eerlijk gezegd ook niet zo veel zin.
Ik ben wel lekker aan het survivallen geweest.
Dat gaat de komende 8 weken met 2 trainingen in de week wat meer nadruk krijgen. Ik heb besloten om in januari toch de survivalrun van Beltrum weer te gaan lopen.

Vanmorgen moest ik om 5 uur al weg voor mijn werk en toen ik om half 3 terug was had ik wel zin in een duurloopje.
Het eerste half uur was moeizaam, ondanks het mooie middagzonnetje. Maar het laatste deel ging wel lekker en was het weer een goed gevoel.
Nu voldoende rust pakken en straks weer knallen.

wouter

Goed geprobeerd of dom gelopen?

Het ging zo lekker op kop van dat groepje, maar voorbij de 30 km was het gebeurd.

Rijdend op de A1 door regen en mist, bedacht ik me dat ik eigenlijk liever in bed was blijven liggen. Het is troosteloos weer. Maar als ik Brabant binnenrijd wordt het droog en in Etten Leur is het weer nog wat frisjes maar aangenaam.

Ik loop met mijn waterrugzakje op en het is wel even wennen en ik moet nog de juiste instellingen vinden. Het is wel heerlijk om te kunnen drinken met kleine slokjes wanneer je maar wilt. Daar staat tegenover dat je wel zo'n 2 kg extra meeneemt.
Het parcours bestaat uit 2 ronden. De eerste ronde gaat redelijk rustig, en de tweede ronde begint heerlijk. Ik loop op een gegeven moment mee met een groepje dat gehaast wordt door twee lopers van Energy uit Barendrecht. Ik neem de kop we zetten er een lekker tempo in. Na 30 km is het in een keer over. Nu ben ik de afgelopen week wel ziek geweest, maar ook komen de waarschuwingen van alle trainers bij me op. Rustig beginnen en wees zuinig met je energie. De winst behaald in het stevige middenstuk betaal ik inderdaad driedubbel terug aan het eind. Ik ben blij dat ik over de finish ben na 10 zware kilometers.
De tijd van 3 uur 20 is het resultaat.

Als ik dit wat nader bekijk kom ik tot de vbolgende sprekende cijfers
Deze tijd is een gemiddelde van 4 min 44 per kilometer
De eerste helft liep ik gemiddeld 4 min 33 en hier waren ook meerdere kilometers binnen de 4 min 30 bij.
De tweede helft liep ik in 4 min 56 waarvan de laatste 10 kilometer in gemiddeld 6 min 10.Zo bezien was het een zeer slecht opgebouwde marathon.
Had ik aan het begin rustiger aangedaan en vlakker gelopen, dan was ik zeker sneller geweest.

De trainers hebben gelijk.

Wouter

Faifax Camelbak

Vandaag mijn bestelde Fairfax camelbak water rugzakje ontvangen met een 1,5 liter waterzak.
Deze heb ik natuurlijk meteen uitgeprobeerd en ik was er erg over te spreken. het draagcomfort is prima. Voor het vullen haal je de zak gemakkelijk uit de rugzak en je stopt hem ook zonder problemen weer netjes terug. Er is ook nog opbergruimte voor een mobiel, sleutels en wat gelletjes, versnaperingen ed.




Het drinken gaat super. De drinktuit heeft een opening die normaal gesloten is en door er licht in te bijten gaat deze open en kun je het water eruit zuigen, laat je hem los is de tuit weer hermetisch dicht. Geen lekkage. Voor transport zit er nog een extra veiligheidsafsluiter op.
De slang is stijf genoeg om niet hinderlijk te zwaaien, maar soepel genoeg om goed uit te drinken.
Al met al een superding, waar ik in marathons en lange duurlopen veel plezier van ga hebben.

Morgen krijgt hij de vuur-, of eigenlijk de waterdoop, bij de Brabant-marathon in Etten-Leur.

Ik ga overigens wel voorzichtig starten want na de lamlendigheid van afgelopen week moet ik even afwachten hoe het zal gaan.
Morgen weet ik het.

Wouter

Het leven komt weer op gang

Een week zonder lopen. Ik was nogal grieperig.
Dinsdag moest het maar weer eens gebeuren. Ik was weer aardig opgeknapt, dus tijd om de schoenen weer eens aan te trekken.
Het ging nog niet zo vlotjes, langs de Berkel richting Beekvliet heb ik afwisselend gelopen en gewandeld.

De blauwe flits die ik bij Beekvliet zag bleek een ijsvogeltje te zijn. Ik heb hem uitgebreid bewonderd.

Langs de Barchemse weg kwam Nico me tegemoet. Aangezien we elkaar niet zo vaak spreken ben ik omgedraaid en met hem meegelopen richting Barchem, de Maandagsdijk op en dan via Lebbenbrugge weer terug. Al keuvelend liepen we de kilometers vlot weg en zo werd het toch nog een tochtje van ruim meer dan een uur.

Vanavond naar de survivaltraining geweest. Dit schiet er de laatste tijd een beetje bij in, dus ook daar moest weer even wat harder aan getrokken worden. Wil ik begin Januari Beltrum lopen dan moet er nog wel wat gebeuren. Dus de komende 2 maanden ga ik de aandacht deels verschuiven richting survival training.

Wouter

Week niet gelopen...

Een week niet gelopen is een week niet geleefd.

Dat gevoel had ik de afgelopen week wel. Dinsdagavond ging het lopen helemaal niet.
Ik ben na een kwartier weer naar huis gegaan.
Over de rest van de week kunnen we kort zijn. Ik heb de hele week niet gelopen.
Ik werd in de loop van de week steeds beroerder. Ik had er ook niet echt behoefte aan lopen en dat zegt genoeg. Ben er overigens nog niet helemaal door.

Hopelijk ga ik de komende week weer leven.

Wouter

Kleine Haarloop Kring van Dorth

Het is weer een drukke sportieve zondag zoals gewoonlijk. Kempo training voor Mian, Survival training voor Bram en Hugo en voor Morris, Ariët en mezelf de Kleine Haarloop,
De Kleine Haar loop is een gezellige kleinschalige loop rond de Stay Okay in Kring van Dorth. Ariët en Morris gaan vol voor de 2,5 km waarbij ik ze begeleid. Het parcours voert hen door het wieland naar de naastgelegen camping de vlinderstruik. Heir is halverwege een heuse drankpost ingericht voor aldeze sportievelingen met hun tomeloze inzet.
Hoewel Ariët spoedig een voorsprong neemt op Morris, blijft Morris heel goed lopen en passeert Ariet halverwege zelfs. Ariet zet de achtervolging in en passeert net als Morris vele lopers.



Maar morris houd de voorsprong vast en finished in 14 minuten en 6 seconden, 22 seconden voor Ariët.

Omdat ik de kinderen nog even help met douchen en aankleden komt er van een verdere warming up niets meer. De kinderen zijn in goede handen van de kinderopvang, als ik vertrek voor de 9,7 km.
Ik vertrek snel en probeer deze snelheid zo goed mogelijk vast te houden. Een snelle kopgroep is al snel uit zicht verdwenen. Ik zit in de tweede groep en in de 3e tot de 5e km weet ik nog een aantal lopers in te halen. Daarmee is het veld verdeeld.


Ik houd deze positie vast en eindig als 10e in 38:04.

De kinderen hebben zich geen moment verveeld. De finish van hun vader hebben ze niet gezien; waren ze helemaal vergeten.

Wouter

Vrijdagavond....

Een flinke duurloop dat stond vrijdagavond op het programma. Ik had al twee dagen niet gelopen dus het werd weer hoog tijd.

Nou is de vrijdagavond bij ons een heel rommelige avond, omdat iedereen dan naar zijn sport moet. Dat begint al rond 3 uur als Hugo richting de judo gaat. Daarna vertrekken ze in cadans van ongeveer een uur, Morris naar Kempo, Ariët naar Kempo, Bram naar waterpolo en tenslotte Mian naar haar Kempo-training. Ik neem dan het stokje over en de kinderen komen weer één voor één binnendruppelen. Ik ga dan met de kinderen eten, waarbij de tafelbezetting steeds wisselt. Dit geld ook voor de eetsnelheid. Die kinderen van ons kunnen soms heeeel lang aan tafel zitten.
Natuurlijk heeft broer net een must-see programma op de TV ontdekt als het bedtijd is. En omdat de oudsten nog niet naar bed hoeven is het voor de jongste twee zoooooo onredelijk dat zij nu al moeten. Dus het bed ritueel wordt ook eindeloos gerekt. Je zou bijna gaan behangen zodat je die kinderen erachter kan plakken. Al met al ben je zo tot half negen of zo in touw voor de rust wederkeert.
Mijn plan om die avond eens een flinke duurloop te doen heeft dan flink aan enthousiasme ingeboet.

Toch trek ik de schoenen aan en vertrek. Het begin loopt zwaar. Ik denk aan de kinderen die hopelijk wel gaan slapen en had ik nou die mail wel naar die klant verstuurt. Ik wordt ineens errug moe. Toch maar doorlopen, eerst rustig doorlopen, dan komt de schwung meestal wel.
Ik loop ons stadje uit en ga richting Lochem. Het is een prachtige heldere avond, veel sterren aan de hemel. het gaat al lekker, de benen voelen goed. Voorbij camping 't Rentmeesterke en de ruïne de Nettelhorst naar Lochem. Het tempo zit er inmiddels goed in. Voorbij Lochem terug draaien naar Barchem. Dit keer langs de Lochemse berg en niet erover want in het bos is het te donker. Na Barchem terug naar Borculo. Het loopt heerlijk, de benen voelen goed en even voor half elf ben ik weer thuis, 21 km in de benen. Heerlijk opgefrist en leeggelopen.

Het blijft mooi...

Wouter

Mariska Belgisch kampioene Marathon

Ongelooflijk goed.

Een dik persoonlijk record, een tijd onder de 3 uur en dan ook nog een voorsprong van meer dan 4 minuten op de tweede dame.
Vandaag heeft bij de dames Mariska Dute de marathon van Brussel op haar naam geschreven.
Het afgelopen half jaar heeft alles in het teken gestaan van deze wedstrijd en vandaag is gebleken dat dat allemaal niet voor niets is geweest.
Verreweg de snelste dame van het hele veld.

Mariska van harte gefeliciteerd en ik hoop dat, ondanks dat je nu Belgisch kampioen bent, ik toch af en toe nog met je mag trainen ;).

Wouter

Kustmarathon Zeeland

Ik heb een mooi weekend achter de rug. Met het hele gezin zijn we vrijdag naar Zeeland getogen voor een weekendje marathon. Het was vrijdag al veelbelovend weer. lekker met de kinderen uitwaaien op het strand. Met z'n allen naar Burgh waar ik in de sporthal vele bekenden kan begroeten. Gezellig. Om 12 uur klinkt het startschot en gaan 1500 lopers op weg voor elk hun eigen avontuur.

Mian en de kinderen staan bij de eerste strandafgang om me flink aan te moedigen. Dat vind ik elke keer weer geweldig. Gedurende de 42 km staan ze nog vele malen in de duinen en op de dijk om me aan te moedigen en foto's te maken. Dit levert een aantal heel mooie foto's op.
Ondertussen maal ik de kilometers weg. Het strand valt mee. Het is laag water en het zand is hard. Ik houd zelfs mijn voeten droog.

Ariët maakt foto.

Foto gemaakt door Hugo.

Er is weinig wind en het is droog en volgens mij is het af en toe zelfs zonnig.
Het is genieten.

Foto gemaakt door Bram.

Toch is de tweede helft wel zwaarder maar ook leuker waarbij ik de zijn hellinkjes en de trappen een welkome afwisseling vind.
Foto gemaakt door Morris (7 jaar).
Ik geniet van de vele toeschouwers langs de route en geniet van de mooie omgeving.
De finish is weer bijzonder, compleet met vlag.
Met de tijd (3 uur 28) ben ik heel tevreden.

Wouter

Posbankloop

Prachtig weer, geen wind, temperatuur rond de 17 oC en een prachtig parcours. De ingredienten voor een prachtige loop.
Al deze ingredienten waren aanwezig, zodat er voor de lopers er niets anders opzit om er een prachtige loop van te maken.
In de aanloop naar Rheden zie ik Marion, de vrouw waar ik vorig jaar tijdens de marathon van Beneden-Leeuwen 25 km mee op gelopen heb. We kletsen even bij. Ze had me dit jaar gemist bij de marathon; volgend jaar ga ik proberen er bij te zijn.

Het parcours

De Posbank met zijn 90 meters is de eerste beproeving waar 60 hoogtemeters overwonnen moeten worden. Ik ga gestaag omhoog en het voelt goed. Geen last.
De bebossing gaat langzaam over in heide en de weg blijft klimmen richting de Zijpeberg waar met 106 meter het hoogste punt bereikt wordt. Dit punt ligt net over de helft. Het lopen gaat me redelijk makkelijk af maar een tijd onder het uur zit er niet in. Ook niet met de afdalingen die nu volgen. Het gaat wel lekker hard en ik haal vele lopers in. De weg wordt nog steiler door de prachtige bossen tot aan de voet van De Muur, de steile beklimming van de Emmapyramide. Een echte kuitenbijter, hierna is het afdalen naar Roozendaal, de hoek om en dan nog 1,5 km door Velp tot aan de Finish. Ik kan tot het laatst toe het tempo goed vasthouden en ik blijf mensen inhalen.
Met de tijd van 1uur 2 min ben ik erg tevreden.
Tom komt een paar minuten later moe maar voldaan over de finish. Voor hem was het de eerste keer dat hij hier loopt.
Hij heeft genoten van het parcours, vooral de Emmapyramide heeft indruk gemaakt.

Engelenburg Marathon

Je bent bijna jarig en je hebt bijna 100 marathons gelopen, dan wil je de 100ste op je verjaardag lopen. Dat is precies wat Francis Spoelstra heeft gedaan.
Hij heeft zijn eigen marathon georganiseerd rond kasteel Engelenburg in het prachtige Brummen. Het kasteel is nu een luxe hotel met een grote golfbaan op het terrein. Het is geweldig dat de kasteelheer het voorterrein van het kasteel beschikbaar heeft gesteld.

Met het hele gezin zijn we naar Brummen getogen.
Zo'n 25 lopers nemen deel aan deze marathon.
Franscis staat op de eerste rij 4e van links.
Na een groepsfoto op de trappen van het kasteel starten we op de brug.

Het is geen wedstrijd, dus eerst gaat de groep gezamenlijk in een rustig tempo het hele rondje lopen. Elke keer komen we terug bij het kasteel, lopen de oprijlaan op en maken ons rondje voor het kasteel. Langs de oprit naar het kasteel is de uitstekende verzorgingspost ingericht.
Het rondje van ruim 4 km moet 10 maal gelopen worden.


Tot de helft loop ik samen met Rudy. Hij heeft al 68 marathons gelopen.
Voor mij is het de 27e, maar in dit gezelschap steekt dat wat bleekjes af. Er loopt op dit parcours een ervaring van ettelijke duizenden marathons.

Dit neemt niet weg dat ik na 5 ronden alleen voorop loop. Het voordeel van een kleine ronde bij weinig deelnemers is dat je elkaar nog wel eens tegen komt.

De ronden gaan gestaag voorbij, elke doorkomst aangemoedigd door vrouw en kinderen. Spoedig ren ik voor de laatste maal de oprijlaan op en nog een keer voor het kasteel langs, ditmaal vergezeld van Morris en Hugo.

Op de brug over de gracht is de finish en hier krijg ik een medaille met nummer 1, en onderga een uitgebreide foto sessie. Een groot glas bier gaat er wel in. Nu komen de andere deelnemers een voor een binnen.
Here every finisher is a winner.
Als Francis binnen is krijgt hij een staande ovatie en verscheidene kado's.
Het was een leuke en gezellige marathon.
Met het hele gezin gaan we goedgemutst weer naar huis.

15 september 2010

Een speciale dag. 3 hoeraatjes:
Wij zijn 15 jaar getrouwd. Hoera!
Wij zijn met z'n tweeën 88 jaar oud. Hoera!
Wij zijn allemaal samen 125 jaar oud. Hoera!

Het meest bijzondere kado kregen we van Bram.

Een origami poppetje van 15 papiertjes!

Wat een mooie dag!

Weekend

Na een drukke week op het werk is het weer weekned.
Het beloofd mooi weer te worden dus gaan we weer volop lopen.
Morgen een lange duurloop. Dan zondag ook een mooie duurloop doen, lengte afhankelijk van het gevoel.

Verder staan er geen speciale dingen op het programma.
Lekker relaxed.

Wouter

Imana Belgisch Kampioen

Imana, De Zwarte Parel, de dochter van mijn Belgische loopmaat Roel is Belgisch kampioen geworden op de 3000 meter.
Ze is nu provinciaal kampioen aflossing, Vlaams Kampioen 3000, Belgisch Kampioen 3000, Belgisch Kampioen veldlopen en behaalde een knappe 4de plaats op het Wereldkampioenschap ISF

Een knappe prestatie en een kroon op een goed seizoen.
Meer berichtjes zijn te vinden op de blog van Roel en Imana

Wouter

Mooie week

De benen voelen goed als ik maandag de deur uit loop. Na de monniken tocht heb ik zondag rust genomen. Ik loop de straat uit over de Berkel. Het is mooie avond en ik zet een goed tempo in. Kilometer na kilometer gaat voorbij, ik voel me goed, geen vermoeidheid meer het lijf, heerlijk gevoel.
Dinsdag gaan de tempo's met Bert ook erg lekker, in het zonnetje, langs de Baarchemsse weg.
Na woensdag rustdag is het donderdag even snel tussen de bedrijven door een mooie tempoloop. Deze eindigt met een fikse regenbui.
Aangezien het weekend septemberfeesten zijn in Borculo, ga ik vrijdag al naar Barchem.
Ik veroorzaak daar nog bijna een ongeluk. Een afslaande auto moet voor mij remmen omdat ik rechtdoor ga. Een hele groep scholieren botst bijna achterop de auto.
Het weekend is het (september)feesten, verjaardag van Ariët en een mooi uitje naar het Archeon in Aphen aan de Rijn. Een druk maar geslaagd weekend.

Bewijsstuk

Als bewijs dat die prachtige zwarte beer vlak achter onze tent liep in Yosemite National Park. Hier een foto met "onze" tent op de voorgrond en de beer die al weer wegloopt.

Voor de rest van het reisverslag: even naar beneden scrollen.

Monnikentocht

De beloofde buien bleven uit. Sterker nog, het grootste deel van de dag was zonnig en warm. Af en toe dreigde het behoorlijk, maar het bleef droog.
Daardoor was de prachtige route door het Groningse landschap meer dan geslaagd.
Ik heb er echt van genoten, onderweg zelfs foto's gemaakt.


Er zijn zo'n 30 lopers voor de 50 km.
Het is een gevarieerde groep met voor mij een aantal bekenden zoals Edwin, die het rustig aan wilde doen. De eerste 5 km met elkaar gelopen, waarna Edwin zich wat laat afzakken, om in de laatste 5 km me fris voorbij te razen.
We lopen veelal over fietspaden en onverharde paden, langs kanalen en hele stukken door prachtig bos.


Enkele stukken gaan langs verharde wegen.

Bij km 20 wordt de 50 en de 33km gesplitst.

Dreigende lucht

Ik loop een stuk mee met Hermina, uit Friesland. Zij is in 2008 begonnen met haar eerste marathon en dit is haar eerste ultra. Ze loopt goed. Rustig en mooi vlak en na de finish is ze nog heel erg fit. Knappe prestatie.

Het parcours is aangegeven met kleine bordjes en stukjes rood/wit lint. Af en toe zijn deze een beetje verscholen en wordt er een afslag gemist met als gevolg dat een hele groep als een kudde de verkeerde kant op loopt. Aangezien het geen wedstrijd is, maakt het de lopers niet veel uit.

Een van de weinige toeschouwers.

Tussen 25 en 35 km krijg ik het zwaar. Door de vele stops die ik heb gemaakt, een aantal keren om te plassen, bij de verversingsposten om de 5 km en verder om foto's te maken, heb ik erg onregelmatig gelopen. Ik kom niet lekker in mijn ritme.
In deze fase van de race loop ik een eind met Rene mee. Hij heeft last van zijn lies en loopt rustig en zo ontstpannen mogelijk naar de finish in Bourtange. Rond de 45 km ga ik alleen verder om even later ingehaald te worden door een fris ogende Erik
Ik finish in 4 uur 37 enkele minuten achter Erik. Rene komt iets later binnen, gevolgd door Hermina.

Finish in Bourtange-vesting.

Erik en Rene bij de finish

Het is een mooie tocht en een goede training en ik ben ook erg tevreden.
In Bourtange is het niet zo druk, vanwege het voorspelde slechte weer.
Na een lekkere warme douche staat de bus klaar voor de terugrit naar Ter Apel.

Het was een prachtige loop met een goede organisatie.