Training in de bergen

Afgelopen weekend lekker gelopen. Zaterdag met m'n clubje rond de Lochemse berg gelopen. Het is heerlijk lopen in dit bosgebied tussen Barchem en Lochem. Het was weer een afwisselende training. Het is een prachtig gebied voor heuveltraining.
Korte steile hellingen, lange hellingen, versnellingen, een parcours, kortom mogelijkheden te over. Ieder loopt op zijn eigen niveau, snelle lopers lopen een extra ronde of lopen verder en lopen weer terug, de langzamere lopers tegemoet. Hierdoor kan ieder naar eigen vermogen trainen. dat is toch het mooie van de loopsport. Eigenlijk loop je altijd tegen jezelf, de competitie met anderen is daar alleen een stimulans voor.

Zondag 27 januari.
Na een heerlijke rustige ochtend, stond er in de middag een lange duurloop op het programma. Dit keer naar de Needse berg, ook al zo'n kolos van enkele tientallen meters hoog. Het is een prachtig gebied waar vroeger klei werd gewonnen voor bakstenen en dakpannen. Diepe kuilen zijn daar het gevolg van. In de kleigroeven staat nu water, terwijl de zandafgravingen juist heel droog zijn.
Er ligt nog altijd een stukje smalspoor met mijnwagentjes erop, en een gieterij, als herinnering aan deze periode.

De diepe kuilen zijn geweldig voor mijn heuveltraining. De helling afrennend de kuil in en aan de andere kant de steile helling weer omhoog en dan de kuil weer in naar de andere kant...enz. Maar ook de vlakke stukken hebben zo hun verrassingen. Na periodes van regen zak je plotseling enkeldiep weg in de modder. Heerlijk, lekker crossen door het bos en over de braakliggende maislanden.
Al met al zo'n twee en half uur onderweg geweest.

Net als ik, begint de sponsor actie ook al goed te lopen.
Geweldig dat mensen je zo willen steunen.
Het geeft een enorme stimulans voor de trainingen.

Iedereen die al heeft gereageerd hartelijk bedankt hiervoor.
Blijf mijn verrichtingen volgen!

Wouter

Visa en Prikken.

Alles is geregeld.
Vaker naar de tropen gaan heeft zo zijn voordelen. Je kunt nog jaren lang genieten van een paar injecties. Omdat we vorig jaar naar Ethiopië zijn geweest zijn alle prikken nog werkzaam. We hoeven deze keer dan ook niet naar de GGD. Dat scheelt al weer.
We hoefden alleen een visum te regelen.
Maar de oplossing daarvoor werd ons in de schoot geworpen.
Mijn ouders gaan in Februari naar hun zoon in Rwanda. Dus gingen ze vrijdag naar Den Haag om hun visa te regelen. Wij hebben keurig alle papieren ingevuld en die samen met onze mooiste pasfoto's aan hen mee gegeven.
Het resultaat is dat wij bijzonder makkelijk in het bezit zijn gekomen van twee prachtige visa.
In het zilverkleurige rondje staat zelfs een hologram van een gorilla.
De vorige keer dat wij Rwanda bezochten (27 feb.- 4 mrt 1996) zijn we vanuit Uganda gewoon naar de grens gegaan en hebben daar een klein stempeltje gekregen. Blauw voor entree en zwart voor sortie.

De eerste trainingen

Van de week met mijn schema begonnen.
Begin van de week nog rustig aangedaan, had nog wat last van stijve benen en kuiten. Een resultaat van mijn survival run in Beltrum, maar het was wel heerlijk lopen zo in het donker bij een heldere maan.

Heerlijk, alleen af en toe een verdwaalde fietser, verder loop je dan over de weggetjes tussen de velden, door bosjes en langs boerderijen met hun half open loopstallen vanwaaruit de koeien je nieuwsgierig aankijken.
Het is prachtig hier in de Achterhoek, ook in het maanlicht.

Gisteren ben ik na het eten eerst naar Djembee les geweest. Lekker de spanning en zorgen eruit slaan. Heerlijk ontspannend! Thuisgekomen snel mijn loopkloffie aan en wegwezen. Er stond een interval op het programma en deze ging goed, de spieren speelden niet op. Al met al een goed begin.

Morgen staat een training op en rond de Lochemse berg op het programma. Met een groepje doe ik dit elke zaterdagmorgen, wanneer ik geen andere verplichtingen heb.
Met de marathon in het vooruitzicht worden deze trainingen nog belangrijker omdat hierin de heuveltrainingen zitten die ik in Rwanda hard nodig zal hebben.

Ik heb inmiddels contact met Roel Truyers een belg die hem alle 4 keer gelopen heeft. Zijn connectie met Rwanda is zijn geadopteerde Rwandese dochter. Hij heeft ook een blog en zijn verslagen liegen er niet om. Ze noemen de marathon "de tropische heuvel marathon"!
Ik zal serieus moeten trainen om al die heuvels, de warmte en de Rwandese darm beestjes het hoofd te bieden.
Maar ik ga er voor!

Ik houd jullie op de hoogte.

Wouter

Posters om op te hangen.

Wouter en Mian hebben ieder een A4-tje gemaakt om bekendheid te geven aan de sponsoractie.
Deze kunt u downloaden (= openen en 'opslaan als'), printen en op een geschikte plaats ophangen.
Zo hopen we zoveel mogelijk mensen te bereiken en zo veel mogelijk sponsoren te krijgen.

Dus, helpt u mee? Klik dan hier om te downloaden:
poster 1 of poster 2

Hier ziet u kleine voorbeeldjes van de beide posters.
            Poster 1                           Poster 2
      
Klik erop voor een vergroting

Nu moet er serieus getraind worden.

De inschrijving voor de marathon is geregeld en de vlucht is geboekt.
Nu is het echt en zit ik er aan vast.
Een sportieve uitdaging die ik graag aanga.

Ik heb mijn trainingsschema opgesteld en heb 16 weken om volledig voorbereid aan de start te verschijnen.
De uitdagingen zijn, behalve de afstand (42,195 km), de hoogte van 1500 m, de temperatuur van 25-30 graden Celcius en de vele heuvels. Rwanda wordt nl. ook wel het land van de 1000 heuvels genoemd.
Gezien deze omstandigheden is mijn richttijd rond de 4 uur.

Reden genoeg om serieus te gaan trainen.
De afgelopen weken waren rustige trainingsweken.
Ik moest nog bijkomen van de survivalrun in Beltrum. Dit was voor mij een geweldige ervaring waar ik nu, 2 weken later, met stijve spieren nog steeds van kan genieten. Morgen gaat mijn marathon schema beginnen met een survival training en deze week staan er daarnaast twee interval trainingen, een korte duurloop en een lange duurloop (+/- 2 uur) met de volgende dag een herstelloopje op het programma.
Het totaal aantal kilometers zal deze week zo'n 55 km zijn.

Ik heb er zin in.
Via deze blog zal ik regelmatig de stand van zaken bij houden.
Check dus regelmatig de blog voor de laatste ontwikkelingen.

Wouter

Een goed doel uitzoeken.

Dat zou niet zo moeilijk moeten zijn. Goede doelen zat in Rwanda.
Ja, natuurlijk, maar we willen graag wel zeker weten dat het geld goed besteed en beheerd wordt. Dus via de Nederlandse Ambassade zijn we aan het volgende project gekomen: "Wikwiheba Mwana".

De naam "Hou hoop kind" geeft al aan dat het om kinderen gaat.
"Wikwiheba Mwana" is een revalidatiecentrum voor gehandicapte kinderen op het platte land van Rwanda. Het centrum heeft een regionale functie.

"Wikwiheba Mwana" is in het leven geroepen door een weduwe die drie kinderen heeft die aan epilepsie lijden. Zij heeft ervaren dat met de juiste medicatie en begeleiding haar kinderen een aardig normaal leven kunnen leiden. En dat gun je natuurlijk elk kind.
In Nederland is epilepsie een aandoening waar we op een wetenschappelijke manier tegenaan kijken, maar in Rwanda wordt de ziekte nog vaak in verband gebracht met de krachten van de duivel.
En men vreest dan ook voor besmettingsgevaar.

Wanneer kinderen met epilepsie tijdelijk kunnen worden opgevangen in een revalidatiecentrum waar de juiste dosering van de medicijnen kan worden vastgesteld, kunnen ze normaal onderwijs volgen.
Ze kunnen dan een goede start maken en een normale productieve bijdrage leveren aan de samenleving.
In plaats van weggestopt te worden in een vergeten hoekje.

Zo'n 50% van de kinderen die naar het centrum komen lijdt aan epilepsie. Bij 90% van die groep is dat de enige "handicap", maar 10% heeft daar nog een tweede handicap bij.
Variërend van Down syndroom tot het missen van 1 of 2 ledematen.

De overige 50% van de kinderen hebben handicaps zoals het missen van 1 of meerdere ledematen (30%), botvergroeïngen aan borst of rug (14%), ze zijn doof, stom of (bijna) blind (15%), of verlamd (14%).
Maar liefst 27% van deze groep kinderen kan niet zelfstandig lopen, staan of zitten.

Het revalidatiecentrum "Wikwiheba Mwana" wil zorgen voor medische zorg, lichamelijke zorg, fysiotherapie en alfabetisering. Bovendien willen ze ervoor zorgen dat ieder kind zich op een voor hem of haar bruikbare manier kan voortbewegen.

We hopen dat we wat voor dit centrum kunnen betekenen en dat u/jullie daarbij wil(len) helpen.
Hoop doet leven, dus zeggen we tegen de gehandicapte kinderen in Rwanda:
Wikwiheba Mwana

Inschrijven kan nu!

Er is nu ook een aanmeldingsformulier: de sponsorverklaring.

Hierop kan worden aangegeven voor welke soort sponsoring u kiest.

Kijk op onze website ..../~wouter-mian
Of haal het meteen op via: Sponsorverklaring.doc

LET OP: de link opent in dit venster, tenzij u via de rechtermuisknop kiest voor "openen in nieuw venster".

Als de sponsorverklaring is verwerkt krijgt u bericht van ons.
Op deze blog zullen we laten weten hoeveel sponsors er zijn en wat het totaalbedrag zal zijn als Wouter de hele marathon uitloopt.

Hoe gaat de sponsoring?

Op 11 mei 2008 is de International Peace Marathon van Kigali.
Deze marathon wordt voor de 4e keer gehouden.

Wouter wil de 42,195 km van de hele marathon lopen.
Gezien het heuvelachtige karakter van het parkoers, de hoge temperatuur (ong. 23 graden) en de hoogte van de stad Kigali (1680 meter boven zeeniveau) staat zijn streeftijd op 4 uur. De limiet van de wedstrijd staat op 6 uur, dus als hij er langer dan 6 uur over doet ligt hij uit de race......Sponsors kunnen toezeggen om een bedrag per gelopen kilometer te betalen, of ze kunnen een vast bedrag toezeggen als hij de marathon uitloopt.
Om Wouter extra te motiveren om binnen de 4 uur de hele marathon te lopen, kunnen sponsors een extra bedrag toezeggen voor deze mooie prestatie.

Bijvoorbeeld als een sponsor €1/km toezegd kan hij het bedrag van €42 afronden op €50 door een bonus van €8 te beloven voor het volbrengen van de missie binnen de 4 uur.

Zo hopen we door een goede prestatie van Wouter iets goeds te kunnen betekenen voor kinderen die veel te bieden hebben maar momenteel maar weinig te verwachten hebben.

Welk project wordt het?

Ja, er zijn natuurlijk mega veel goede doelen in Rwanda.
Ik hoef niemand te vertellen over de genocide en dat de gevolgen daarvan niet in een paar jaar verdwenen zijn. Wij hebben besloten om een doel te kiezen dat ons persoonlijk erg aanspreekt en waarvan we weten dat het geld goed gebruikt zal worden.
Gelukkig hebben we familie in Kigali, dus die kunnen de situatie goed inschatten voor ons.

Dat het iets met kinderen moet zijn is logisch. Wij zijn zelf ook dagelijks bezig met onze eigen kinderen. En kinderen zijn de toekomst.
Als je dit dan zo ziet, dan weet je toch dat ze onze hulp hard nodig hebben.
Zou jij je gehandicapte kind graag de hele dag zo zien rondkruipen?
Nee, daar willen we wat aan gaan doen.

Zo, de blog is geopend.

Wij gaan naar Rwanda voor familiebezoek.
En omdat Wouter graag mee wil doen aan de Peace Marathon van Kigali op 11 mei 2008.

Wat is er dan mooier dan om te lopen voor een goed doel? Maar:

Hoe zamel je geld in voor een heel goed doel in Rwanda?
En hoe doe je dat op een manier die je wil en kan uitvoeren?

Nou, dan open je een blog en maak je je plannen wereldkundig.

Wij zijn van plan om op deze blog iedereen op de hoogte te brengen en te houden.