OTT gelopen

Vandaag was het dan de dag van de OTT.
Om half negen heeft Mian me bij de Voshaar afgezet.
Negen uur werden we met een geblindeerde bus weg gebracht naar het punt vanwaar we weer terug gingen lopen. De sfeer was zeer goed.
Op een kruising van zandwegen mochten we uit de bus.
Het weer was ideaal. niet te koud. Droog, zonnig en weinig wind.
Later bleek dat we in het buurserzand waren. Na een warming-up vertrokken we in 3 groepen. De eerste groep de snelle groep, de derde groep de langzamere lopers en de rest zat er tussen in.
Elke groep had twee voorlopers die de route kenden. We liepen het eerste uur door het Buurserzand een natuurgebied in de buurt van Haaksbergen. Prachtige bossen, heidevelden en vennen. Een prachtige route naar de eerste verversingspost.

Na de uitstekende verzorging met krentebollen, koek, koffie, thee en mandarijnen ging het weer verder door bossen, weilanden, over of door sloten heen, onder draad door, over maisland, door nat veengebied.
Wandelaars bleven verbaasd staan kijken als het groepje lopers dat langs de beek kwam aangelopen opeens bij de vistrap het water in stapte en door het koude dijdiepe water naar de overkant liep.

Na ruim een uur kwamen we weer bij een verzorgingspost.

We maakten ons op voor de laatste etappe. De route was volledig onverhard. de verharding waar we op liepen was die van wegen die we over moesten steken.

In de laatste etappe zat nog meer water. Verschillende beken moesten over gestoken worden en een deel van het parcours liep zelfs door een ondiepe modderige beek.
Verder ging het door bossen, springend over takken en stammen, slingerend tussen de bomen door, over doornstruiken en weer over het prikkeldraad een bevroren maisland op.
Steeds maar verder, door een stroom met heupdiep water, weer de oever op klauteren en weer verder. Al maar verder. Het tempo lag voor mij op een goed niveau het was behoorlijk werken maar ik kon het goed volgen.

In een volgend weiland wachtte een verrassing.
Een opkikkertje in de vorm van een glaasje Jägermeister. na een proost en een teug gin het verder . En weer moesten we het water door en het was nog niet de laatste. lopend langs een beek moetsen we verschillende keren door een duiker onder de weg door en een keer zelfs via een stuw de beek uit klimmen.

Nu naderde het eind van de tocht. spoedig kregen we de Vaohaar weer in het zicht en was het eind punt bereikt. Moe maar voldaan. We zijn ongeveer 4 uur onderweg geweest waarvan we meer dan 3 uur hebben gelopen.

De douche was heerlijk warm.
Het stamppotbuffet liet zich uitstekend smaken.
En in de bar bij het open haardvuur werd je heerlijk rozig.

Een zeer geslaagde dag.
Helaas heb ik nog geen foto's, maar als ik er wat krijg dan zal ik ze op de blog zetten.

Volgende uitdaging zal de survival run van Beltrum zijn op 4 januari.

Wouter