Eerste duurloop na Rotterdam

Statig en stil staat hij daar. Een weerspiegeling in het gladde wateroppervlak van de Berkel. Rustig kom ik dichterbij. Dan gaat de witte reiger op de wieken en vliegt laag over me heen. Een prachtig beest met glanzend witte veren, de hals karakteristiek gekromd. Een eindje verder haasten 4 kleine pluizebolletjes zich achter moeder eend aan. Prachtig beschenen door de ochtendzon.
De frisse ochtendlucht tintelt op mijn armen.
Bij Beekvliet loop ik richting de Lochemse berg. Ik loop het bos in en begin aan een lange beklimming. Ik stop even om naar een eekhoorn te kijken, die op zijn beurt mij nieuwsgierig gadeslaat. We kijken een tijdje naar elkaar. Verderop hamert een specht ritmisch op een boom. Het blijft bergop gaan, rustig loop ik door tot aan de toren de Belvedère. Dit is vaak het centrale punt van de heuveltraining en ook nu neem ik hier een aantal hellingen.
Het maisland een eindje verderop, mijn favoriete crossterreintje, is deels omgeploegd. Nog even en het wordt opnieuw ingezaaid en is het crossen over de landbouwgrond voor een halfjaar over.
Ik ben nog 6 km van huis als ik eigenlijk geen zin meer heb. Ik heb de marathon van vorige week nog in de benen, maar ach, het is prachtig weer, dus ik wissel het lopen af met lekker wandelen. Ik geniet van de omgeving; er staan zelfs nog een aantal herten in de bosrand oplettend maar ogenschijnlijk niet schuw. Een koppeltje fazanten, duidelijk verliefd, tippelt zonder enige haast en zonder zich aan de omgeving te storen de weg en het naastliggende weiland over.
Het leven is toch mooi zo!

Wouter