Hoop voor Wikwiheba Mwana

Tijd voor een update uit Rwanda.
Vlak na de pinksterdagen is Lon bij Wikwiheba Mwana langsgegaan. Er is al veel veranderd. Ten goede.Ten eerste zijn ze verhuisd. Het "oude" pand was in slechte staat en vrij donker. Het nieuwe pand is in betere staat en ook iets groter. Naast de drie slaapkamers (deze hebben ramen waardoor het er veel frisser is) is er een grote kamer die ook veel frisser en lichter is.
We hebben erg gelachen om de versiering aan de wand:Ze hebben de foto's die we hebben gestuurd uitgeprint en ingelijst!

Verder is er een klaslokaal! Dagelijks krijgen 13 gehandicapte kinderen hier les.
Met 6 andere kinderen gaat het al zo goed dat ze naar het reguliere onderwijs kunnen.

Naast het hoofdpand zijn 2 kleinere gebouwtjes. Het ene is een badkamer met douche en wc. Het andere is een werkplaats waar 3 keer per week een instructeur komt om praktijklessen te geven.

Het nieuwe pand is dicht bij het woonhuis van Médiatrice. In het centrum van het dorp. Zo horen de kinderen er helemaal bij. Bovendien kan Médiatrice haar eigen keuken gebruiken om eten klaar te maken voor de kinderen.

Het nieuwe pand kost 40.000 RWF (minder dan 55 euro) per maand.

Op het plotje dat aangekocht is staan momenteel zoete aardappels, worteltjes en mais. Het plot van een half hectare bestaat uit drie terrassen, bestemd voor het huis, het atelier en een tuin. Er is nog geen geld voor het huis, maar er zijn al wel plannen.

Heel mooi nieuws, wat zonder onze steun niet mogelijk zou zijn geweest: 4 kinderen hebben corrigerende chirurgie ondergaan. Compleet met revalidatie!
De kwaliteit van hun leven is hiermee enorm verbeterd. Prachtig!


Tenslotte een verbetering voor de toekomst op organisatorisch niveau.
De organisatie Wikwiheba Mwana is inmiddels lid van een samenwerkingsverband: Tubakunde. De naam betekent ‘aimons les’ of tewel ‘houdt van ze’. Het is een samenwerkingsverband van 34 organisaties die werken met/voor gehandicapte kinderen op het platteland van Noord-Oost Rwanda.

Een stukje uit de e-mail van Lon:
De weg terug is niet beter geworden, sterker nog; ik denk dat er sinds vorig jaar geen onderhoud is gepleegd.

Hier en daar over stenen, een wonder dat alle banden heel zijn.

Een keer ogen dicht en gas door de modder.

Al met al ging het goed, er waren ook stukken waar ik gewoon 40 kon rijden. De terugreis bleek ook 3 uur te duren, moet bij gezegd worden dat als ik passagiers had gehad het minstens 30 minuten langer had geduurd. Waar zouden we zijn zonder tweede versnelling.

Een aantal dagen later schreef Lon:
Iets te vroeg gejuicht. De trip naar Ngarama heeft de auto doen lijden. De bodemplaat die vorige week los zat blijkt nu verdwenen te zijn. Bovendien is er een irritante tik ergens bij het wiel die met de snelheid toe- en afneemt, ik zie echter niets. Toch even naar de garage.

We willen Lon bedanken voor zijn bezoek aan Wikwiheba Mwana en wensen hem veel succes bij de garage: