Nieuws uit Rwanda.

Zoals gezegd zijn mijn ouders nu in Rwanda. Ze kunnen ons mailen en dat is natuurlijk heel fijn. We zijn erg benieuwd naar hun belevenissen. Hieronder een paar stukjes uit hun mails:
.. Lon zou even geld bij de bank halen. Juist op het moment dat hij alles ingepingeld had viel de stroom uit en daarna mocht hij wachten, kreeg wel een bonnetje, maar niet zijn geld. Gelukkig kwam alles toch goed.
Ja het blijft ondanks alle 'westerse' luxe, zoals een pinautomaat, toch gewoon een ontwikkelingsland. Met stroomuitval en gebrek aan veel voor ons normale dingen.
Het hotel in Butare had wel stromend water en een douche maar toen we de plastic teil in de douchebak zagen staan, begrepen we het al: Geen warm water.

De genocide is en blijft een belangrijk onderdeel van de maatschappij.
.. we waren erg onder de indruk van de herdenkingsplaats niet ver van Butare. Ze hadden de lijken op houten bedden gelegd in de gebouwtjes waar ze toendertijd veiligheid hebben gezocht. Die gebouwtjes zouden een mooie technische school worden, maar dat komt er nu dus niet meer van. Er was ook een vrouw die haar verhaal vertelde. Wel erg gruwelijk en ik vind dat wel moeilijk: Doe je daar goed aan om haar het steeds weer te laten vertellen?

.. het museum in Butare was heel interessant, evenals een tinfabriek en een pottenbakkerij. Overal word je zeer vriendelijk rondgeleid en er zijn geen entreeprijzen, behalve dan bij het museum.
Het valt ons op dat er geen straatvuil of andere rommel op straat ligt en wij vinden het overal zo schoon. De mensen laten je met rust, al wordt er natuurlijk wel wat gebedeld, maar niet vervelend.

De prijzen zijn enorm laag voor ons, maar niet voor hen. Een tuinman verdient zo'n 65 euro per maand en de huur van een huisje is al gauw 30 euro. Als je dan bedenkt dat een ei 12 cent kost en een kilo rijst 25 cent, begrijp je wel dat de ene euro per dag die je hebt te besteden (als je tenminste een baan hebt) gauw op is, om maar niet te spreken over kleding, al lopen de meeste mensen er erg goed verzorgd
en netjes bij.

Het zijn hier echt twee maatschappijen in een. De rijke wereld met alles aan luxe en comfort en de arme wereld, waar je geen honger hebt, maar verder gebrek aan zowat alles. Toch is hier hoop. Dat zie je aan het kinderhuis wat we steunen: Tot voor kort werden deze kinderen aan een boom geketend en gepest en nu wordt er tenminste naar ze omgezien.
Ja, alleen met bewustwording en erkenning zijn deze kinderen al een grote stap verder.
En natuurlijk willen we ze een meer menswaardig bestaan geven.