Roel Truyers heb ik in de aanloop naar deze marathon leren kennen via de Weblog. Hij is zeer begaan met Rwanda en dit jaar was de 4e keer dat hij de marathon van Kigali liep. Hij was samen met zijn vader Romain die de Fun Run heeft gelopen.
Roel en ik zijn samen gestart maar ieder moet zijn eigen race lopen dus we bleven niet bij elkaar. Aan het eind van de derde ronde heeft hij op moeten geven. Hij had zijn luchtwegen dichtzitten en kon daardoor niet voldoende lucht krijgen om de marathon uit te lopen.
Het is een hele moeilijke maar ook een hele moedige en verstandige beslissing geweest van hem. Hij heeft hier met het sponsorgeld dat hij heeft opgehaald ook weer verscheidene goede projecten gesteund.
Inmiddels is hij al weer thuis en aan het werk. als directeur van een school heeft hij bijzonder verlof gekregen van het ministerie van onderwijs in Belgie en kon dus maar kort hier zijn.
Roel en ik hebben afgesproken in de toekomst vaker een marathon samen lopen.
Roel En Romain gefeliciteerd met jullie prestatie en werk hier in Rwanda. We houden contact.
De weblog van Roel kan je via de link aan de rechterkant opvragen.
Wouter
woensdag 14 mei 2008
Roel en Romain Truyers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Dag Wouter en Mian,
bedankt voor je leuke reactie op je blog. Op mijn eigen blog schreef ik mijn eerste gevoelens bij aankomst. Ik heb vandaag er weer al een dagje school opzitten.
Ik ben sportief gezien alles behalve ontgoocheld. Klinkt misschien raar uit mijn mond. Ik neem elke morgen mijn hartslag in rusttoestand als indicator en merkte reeds dat hij 2 dagen op voorhand bijzonder hoog was. Normaal heb ik maar 44-46/minuut. Dit lag nu rond 75/minuut. Dus de bronchitis liet zijn sporen na. Ik kreeg geen lucht tijdens het lopen, alhoewel de benen zeer goed zaten. Het gemis aan water tijdens de eerste ronde baarde me wel veel zorgen, omdat ik mijn lichaam ken en weet wat ik het eerste jaar meemaakte. Voor mijn eigen gezondheid, maar ook voor vrouw en kinders en voor de verdere opvolging van de projecten ben ik dan maar ergens voor de 30 km gestopt.Ik ben ook geen loper die wil wandelen. Dan heb ik niet het gevoel een marathon gedaan te hebben. En ik had ook niets meer te bewijzen, ik heb er al 3 gelopen in Rwanda met een besttijd van 3u46. Er zijn wel meer ergere dingen in het leven en in Rwanda. Dat heb je wel gemerkt. Ik ben echt heel blij voor jou dat je eerste vredesmarathon een succes was en dat jij hem wel uitgedaan hebt. Doe het daar nog goed in Rwanda en doe Mian vele groeten van me. Bezorg je me nog alle foto's van de vredesloop zelf ?
Een reactie posten