Bedankt namens Wikwiheba Mwana

Vandaag kregen we bericht uit Rwanda van het bestuur van Wikwiheba Mwana. Het is in het frans, dus een beetje lastig voor ons. Wat wij ervan begrepen heeft het bestuur besloten om een stuk land te kopen (1/2 hectare) om daar later een nieuw centrum op te bouwen, compleet met een naaikamer, een stal voor een melkkoe en een groentetuintje. Maar eerst hebben ze een bestelling geplaatst voor nieuw meubilair. De bedden waren afdankertjes van het ziekenhuis (de matrassen ook) en er was alleen 1 zitbankje zodat de kinderen de hele tijd op de grond moeten zitten/liggen/spelen.
Ze willen ook twee naaimachine's kopen en hebben al iemand gevonden die de moeders naailes wil geven. Waarschijnlijk gaat het om trapnaaimachines, want dan ben je niet afhankelijk van de stroomvoorziening.
De kinderen waren erg blij met de kleding en het speelgoed dat we mee hebben genomen. Ook hebben we plaatjes van therapeutisch speelgoed in Nederland voor hun meegenomen en ze willen proberen of dat lokaal kan worden nagemaakt.
Hieronder wat foto's die de huidige situatie wel aardig weergeven.

De voorzitter, dokter in het ziekenhuis, neemt de cheque in ontvangst.

Het huis dat nu gehuurd wordt is erg bouwvallig en donker van binnen.

Door de flits ziet het er een stuk lichter uit, maar erg groot is de ruimte niet. Gelukkig zijn er meestal niet meer dan 25 kinderen tegelijk aanwezig. Omdat veel kinderen thuis eten en slapen en omdat gelukkig veel kinderen toch naar school gaan.

De kinderen in de stoelen zijn 6 en 4 jaar oud en kunnen niet zelfstandig rechtop zitten omdat ze spatisch zijn. Het kindje dat er op de hurken voor zit was steeds maar heen en weer aan het wiegen.

Deze kinderen zijn geestelijk gehandicapt en die op de grond zitten kunnen niet of slecht lopen vanwege polio.

Dit jongetje, waarvan ik dacht dat hij 1 of 2 jaar oud zou zijn kan niet lopen. Hij heeft nooit genoeg eten gekregen, waardoor zijn botten, spieren en hersenen niet voldoende zijn gegroeid en ontwikkeld.
Toen wij kwamen had hij net in zijn broek geplast. Hij is al 6 jaar!

Deze jongen was steeds bezig op de loopbrug. Hij heeft polio gehad en wil dolgraag weer lopen. De fysiotherapeut is ook intensief met hem bezig.
De fysiotherapeut maakt zich ook sterk voor een soort landelijk vacinatieprogramma, want hij werd wel een beetje emotioneel over het grote aantal kinderen dat fysiotherapie nodig heeft en het grote aantal nieuwe gevallen van polio elk jaar.

Dit meisje (epilepsie) speelt met 1 van de weinige speeltjes die ze hebben. Zij was steeds de houten pinnen eruit en erin aan het zetten.


Wij hadden vooral tekenmateriaal en houten speelgoed meegebracht; blokken, kralenframes en een schuifbord. Zodat ze ook een idee hadden van hoe dat in elkaar zit.Zo zouden ze dit soort panelen zelf kunnen maken. Dat hoeft dan niet zoveel te kosten. De kinderen kunnen hiermee hun grove motoriek en hun spieren oefenen.

O ja, en met de waterdichte matrasbeschermers waren ze helemaal blij. Toch een stuk comfortabeler dan de plastic zeiltjes die ze nu gebruiken (en die niet echt goed blijven liggen). Ze hadden zulk materiaal nog nooit gezien.