Traning in Lochem en Marathon

We zijn vrijdagavond teruggekomen van vakantie en dus kon ik zaterdagmorgen direct weer met de mannen naar Lochem voor de wekelijkse heuveltraining.
Dat ging lekker. Het weer was perfect en de benen voelden goed.

Zaterdag avond kreeg ik ineens de inval dat ik zondag toch wel die marathon in Drenthe zou kunnen lopen. Ik wilde graag een marathon lopen in juli of augustus, maar in augustus is er geen enkele marathon in Nederland. Alleen de DFW-runners organiseren de Hondsrug marathon 10-daagse. Nu we wat eerder terugwaren, kon ik ineens wel meedoen. Dus heb ik dat zaterdagavond nog geregeld en zijn we zondag naar Drenthe vertrokken. Mian en de kinderen zijn meegeweest als supporters.

In tegenstelling tot het mooie weer van zaterdag was het 's nachts en zondag ochtend regenachtig. De marathon was in de bossen bij Gasselte, tussen Borger en Gieten. Hier is een parcours uitgezet van 3 km. Het betekent dus 14 rondjes rennen.
Het is de laatste marathon van de serie van 10 van de Hondsrug marathon 10 daagse. Er zijn 11 lopers die alle 10 dagen hebben gelopen, waarvan 8 elke dag een marathon, Veel van de anderen hebben ook meer dan één gelopen in de afgelopen 10 dagen. Bij voorbaat al petje af voor deze lopers.

Het eerste deel van het parcours gaat door het bos en is blubberig en glibberig, waarna een km klinkerweg volgt dat een deel iets oploopt maar grotendeels afloopt, vervolgens het bos in over een veldkeienpad, weer rechtsaf komen we op een zandpad met de nodige plassen en blubber om vervolgens langs een zandafgraving te gaan waar stalen rijplaten op het zand liggen. Ht laatste stuk gaat weer door het bos naar de start/finish. Al met al een zwaar parcours, waar we dus 14 keer over heen rennen.Ik loop de eerste ronden op een hartslag van 155 - 160. Dit loopt lekker en hierdoor hoop ik dat ik mezelf niet over de kop loop. Met dit tempo komt ik net boven de 15 minuten per ronde. Ik loop de eerste helft samen met Han uit Zwolle.
Tot en met de 11e ronde gaat het uitstekend, maar daarna gaat het moeizamer.
De vermoeidheid kruipt in de benen. Het tempo loopt terug. Zelfs op de daling van de klinkerweg kan ik nauwelijks tempo maken. Het neerkomen op de ongelijke veldkeien dreunt door in de benen, één van de rijplaten veert door onder je voeten en komt weer omhoog, wat ontzettend vervelend is voor de vermoeide benen. Toch weet ik het tempo in de laatste anderhalve ronde weer wat op te krikken. Uiteindelijk finish ik in een tijd van 3 uur 42 minuten en 27 seconden.
Mian en de kids staan me op te wachten met mooie zonnebloemen. Ook zij verdienen overigens een groot compliment en een dikke knuffel voor de verleende support. Met de gelopen tijd ben ik 3e overall en 1e in mijn klasse.

Op de terugweg hebben we lekker gegeten in een restaurantje ter afsluiting van een geslaagde dag.

Wouter